Η επιστροφή

Σορι Χυρονα που σαι καβαλισα
και που το πιμα σου χαλαλισα
μα αίχο πραματτα να πο
μι μαι νωμηζοις πωταπω

Μετά από ένα διάστημα αυτοκάθαρσης, αυτοσυγκρότησης και αυτούσιας αυτανάφλεξης επιστρέφω στο προσκήνιο των εξελίξεων και δηλώνω παρών, όπως έκανε κάποτε ο τέως.

Όλο αυτό τον καιρό ο 'ρόλος' μου είχε περιοριστεί πρωτίστως στο να διαβάζω τα άρτια συγγραφικά κυήματα, καθώς, βέβαια, και τις αβασάνιστες μαλακίες των εκθεμάτων του ΑΙ. Δευτερευόντως, έβαζα κανά βιντεάκι, κανά τραγουδάκι, καμιά φώτο, κτλ. Αυτό, όμως, που έδωσε το φιλί ζωής στην παρεγκεφαλίδα μου ήταν η δυνατότητα να διαγράφω κακόβουλα σχόλια... Ξέρετε, αυτά για τον έτσι που είναι κωλομπαράς, τον τάδε που παίρνει πίπες και το δήνα που είναι βρωμοχοντροκαβλιάρης. Και τα άλλα τα 'ενημερωτικά' που μας 'ανοίγουν τα μάτια'.

Όλα αυτά τα σχόλια, πέρα από το ότι ήταν ξένα στην αισθητική μου (και στην αισθητική των υπολοίπων, θέλω να ελπίζω), εξυπηρετούν, ενδεχομένως, σκοπούς και καταστάσεις που μπορούν ακόμα και να δημιουργήσουν προβλήματα σε κάποιους από εμάς (ιφ γιου νόου γουατ αϊ μιην). Εκτιμώ ότι προέρχονται από δειλούς βλάκες, εμετικός συνδυασμός. Προφανώς, για κανένα τέτοιο τομάρι -πόσο μάλλον για web-δειλόβλακα- δεν αξίζει να ρισκάρεις το οτιδήποτε. Για αυτό το λόγο, και αφού επικοινώνησα με κάτι πνευματικούς που έχω πρόχειρους για κάθε ενδεχόμενο, εισηγήθηκα στον εαυτό μου το μετριασμό σχολίων, πρόταση που έγινε ομόφωνα δεκτή.

Άστους να κουρεύονται.