Σκουπιδοφάγος 6 - Η διαφήμιση και τα δύο φύλα

Ξεδιαλύνοντας τη σαβούρα, έπεσα πάνω σε μία σύνεντευξη ενός διαφημιστή, του Μανόλη Παπαπολύζου, στο ένθετο "Ε" της Ελευθεροτυπίας πριν από λίγα χρόνια. "Τα δύο φύλα στη διαφήμιση" ήταν ο τίτλος της συνέντευξης.
Σύμφωνα με το διαφημιστή:

Ο δρόμος προς την οικονομική επιτυχία είναι στρωμένος με γυναικεία πορτοφόλια. (...) Επειδή οι γυναίκες χειρίζονται τα θέματα της οικογένειας, αυτές καταναλώνουν περισσότερο. (...) Οι γυναίκες είναι τα αφεντικά.

Σύμφωνα λοιπόν με το διαφημιστή το στοίχημα για την επιτυχή προώθηση ενός προϊόντος είναι η αποδοχή του από το γυναικείο καταναλωτικό κοινό. Και αν ένας λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι, όπως είδαμε, ότι οι γυναίκες φαίνονται να αγοράζουν περισσότερο (πιστές στη θρησκεία του shopping), ένας άλλος λόγος είναι ότι είναι πιο δύσκολο να πειστούν:

Αν υπάρχει κάτι που δυσκολεύει το διαφημιστή είναι το ότι οι γυναίκες είναι απρόβλεπτες. Η συμπεριφορά τους και ο τρόπος που σκέφτονται είναι τρομερά σύνθετα, ενώ οι άντρες είναι σχετικά απλοί οργανισμοί, αμοιβάδες.

Η τελευταία διαπίστωση είναι και η πιο κοινότυπη άποψη που ακούγεται κατά τη σύγκριση των δύο φύλων. Μάλιστα φαίνεται, τόσο οι άντρες να είναι ευχαριστημένοι που σκέφτονται απλά και ξεκάθαρα (λέμε τώρα...), όσο και οι γυναίκες που δεν είναι τόσο ρηχές και αδιάφορες. Και έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι! Ή μήπως όχι;
Είναι αλήθεια ότι η συμπεριφορά του μέσου άντρα μπορεί να εξηγηθεί (και να μεθοδευτεί) πολύ εύκολα. Θες να δώσεις κάτι άχρηστο σε έναν άντρα; Πείσε τον ότι θα του δώσει μεγαλύτερο κύρος ή (το εύκολο) βάλε μια όμορφη γυναίκα να του το προσφέρει. Και με αυτόν τον τρόπο οι περισσότεροι άντρες πιάνονται κορόιδα.
Από την άλλη η μέση γυναίκα δεν ξεγελιέται τόσο εύκολα. Ένας όμορφος άντρας που της προσφέρει κάτι, μπορεί και να περάσει απαρατήρητος (χμ). Αυτό που πρέπει είναι να πειστεί ότι το συγκεκριμένο προϊόν θα την κάνει ομορφότερη και πιο μοναδική. Τα φτηνά κόλπα δεν περνούν εδώ...
Εντάξει, είναι δεδομένο ότι κάνουμε γενικεύσεις. Όμως απ' ότι φαίνεται αυτό δεν ενοχλεί καθόλου το φίλο μας το διαφημιστή. Στο κάτω - κάτω στη διαφήμιση στοχεύεις στη μάζα και όχι στις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Ένα τελευταίο σημείο που θα ήθελα να σχολιάσω από αυτή τη συνέντευξη, είναι το εξής:

Αν κρίνει κανείς από τα εξώφυλλα των περιοδικών, τα δύο κυρίαρχα θέματα που απασχολούν τις γυναίκες είναι: α)πόσο γουρούνια είναι οι άντρες και β)πώς να κατακτήσουν αυτά τα γουρούνια.

Ας ελπίσουμε (για την επιβίωσή μας) ότι θα παραμείνουν έτσι τα πράγματα και δεν θα φάνε κάποιο κόλλημα οι γυναίκες, ως άλλες Valerie Solanas, αποφασίζοντας πως το β) είναι χαμένος κόπος και πώς μπορούν να τα βγάλουν πέρα και χωρίς εμάς ρε αδελφέ!! :-)