Ενα κημενο που μου στηλανε με ιμειλ.ΔΙΑΒΑΣΤΕΤΟ!.

Mουρθε χθες ενα ιμειλ ,από μια περιεργη address.Στην αρχη νομισα ότι ηταν από τα OUFO που κατά καιρους στελνουν μινηματα σε ατομα της Τεχνης σαν και μενα,για να πλησιασουν το πολητισμο μας.Τελικα ηταν από ανθρωπο.Ελεγε τα παρακατω (το αντιγραφο οπως το στηλε)

«Χειρωνα,ειμαι ενας θαυμαστης σου.Διαβασα τα κειμενα σου και τα βρηκα κατπληκτικα.Συνεχυσε να με εκπλησσες ευχαριστα και μη δινεις σημασια σε κακοπροαιρετα σχολια μερικων που προσπαθουν να σε μειωσουν.Τελος σου στελνω ένα κειμενο μου,επιθυμωντας να το δημοσιευσεις εκ μερους μου στο αβασαν..αβασταχτο τσιρκ…βασανο.
Με αγωνιστικους χαιρετισμους,, Μη.»

Το ονομα του δε το κσερω ,ουτε πως τον λενε.Ουτε που μενει,ουτε καν αν είναι ξανθος με γαλανα ματια.ομως το τυπο τον σημπαθησα και θα του κανω τη χαρι να αναρτυσσω το κημενο του (Μονο να του πω ότι εχει κανει ένα λαθος,το ονομα μου είνε Χοιρωνας,όχι Χειρωνας)
Επαναλαμβανο,δεν είναι δικο μου,μη φαω εγω τα βρησυδια δε λεη

Το κημενο....

ΤΙΤΛΟΣ "ΑΚΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΑΚΟ"
Η Solaris είχε πλησιάσει με τα καυτά χείλη της αυτά του Δομένικου και συνέχιζε να απαγγέλει Εμπειρίκο (με εντελώς προσωπικό και αυτοσχεδιαστικό στύλ).
Μετά την ανταλλαγή μερικών γρήγορων γλωσσόφιλων, συνέχισε σε καθοδική πορεία για να τιμήσει ολόκληρο το κορμί του Δομένικου, ξάφνου λίγο πρίν φτάσει στο επίμαχο σημείο το τηλέφωνο. Το τηλέφωνο, ΤΟ τηλέφωνο, ΤΟ Τηλέφωνο, ΤΟ ΤΗλέφωνο, ΤΟ ΤΗΛέφωνο, ΤΟ ΤΗΛΕφωνο, ΤΟ ΤΗΛΕΦωνο, ΤΟ ΤΗΛΕΦΩνο, ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝο, ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ.Σε 0’31.54’’ (προσωπικό ρεκόρ) ο Δομενικός αναδύθηκε 14 επίπεδα ύπνου άρπαξε το κίνητό του και ψέλλισε:
- -Ναι ;
- -Έλα ρε μαλάκα , σε ξύπνησα ;
- -Ποιός ειναι ;
- -O Μήτσος1 είμαι ρε, κοιμόσουνα ;
- -......................
- -Δεν τη παλεύω ρε φίλε λέω να παραιτηθώ να πάνε να γαμηθούν οι μαλάκες, τους έχω βαρεθεί.
- -Τι ώρα είναι ;
- -08:30 γιατί ; κοιμόσουνα ;
- -Ναι ρε φίλε.......
Μέτα απο μια σύντομη 5λεπτή εξιστόρηση του εργασιακού βασανισμού του Μήτσου και 16 όμοιες καταφατικές απαντήσεις του Δομένικου (Ναι , Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι, Ναι).Ο ήρωας μας αποφάσισε να δώσει την βαθιά φιλοσοφική συμβουλή του στον φίλο του.
- -Νομίζω πώς το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να παραιτηθείς
- -Δίκιο έχεις ρε φίλε, καλά ,λοιπόν τα λεμέ....

Με ένα μιδίαμα ο Δομένικος σηκώθηκε από το κρεβάτι και κινήθηκε προς την τουαλέτα.
Το πρωϊνό χέσιμο αποτελούσε για τον Δομένικο ένα είδος ιεροτελεστίας με τεράστια βαρύτητα για το πώς θα κινηθεί η υπόλοιπη μέρα .Μετά από πολυετή πειράματα είχε αποφανθεί για τα ευεργετικά πνευμάτικα , πέραν των βιολογικών, ωφέλη της διαδικασίας.Την όλη αυτή διαδικασία και τα πλεονεκτήματα της τα είχε ως σωστός διανοούμενος κατηγοροποιήσει ώς εξής:

1.Το πρωϊνό χέσιμο είναι η μόνη ώρα της ημέρας κατά την οποία είχε την δυνατότητα να επεξεργαστεί καποιες σκόρπιες σκέψεις στο μυαλό του και να καταλήξει σε βαρύγδουπα συμπερασματα.Δυστυχώς για τον Δ. την συγκεκριμένη στιγμή το μυαλό του τριβελιζόταν ανάμεσα στην χαμένη πίπα της Σολάρης και τα μαλακισμένα διλλήματα του Μήτσου. «Ανθρωπάκι....» σκέφτηκε, πολύ χαμηλό επίπεδο για να ασχολούμαι εγώ, ένας καλλιτέχνης- αρχισυντάκτης, μια τέλος πάντων πνευματική φιγούρα.
2.Επίσης το πρωϊνό χέσιμο είχε για τον Δ. (Δ.=Δομένικος για να μην κουραζόμαστε και να προχωράει η πλοκή) το βασικό πλεονέκτημα της εσωτερικής αναζήτησης.Η διαδικασία αυτή όπως και για κάθε πνευματικό άνθρωπο ήταν εξαιρετικά βαρύνουσα για τον Δ. ,οπότε και επιστράτευε όλα τα υπερσύγχρονα μεσα εκσκαφής που βρίσκονταν στο οπλοστάσιο του (τσάπες , μυστριά κτλ) για να αναμοχλεύει τα ίδια συμπεράσματα και να βρίσκει απαντήσεις αντάξιες ενός πνευματικού μπουρζουαζού στα φιλοσοφικά ερωτήματα που βασάνισαν την χθεσινοβραδυνή ουζοκατάνυξη του. Στην πραγματικότητα η τουαλέτα βόλευε για δύο (υπο)λόγους:


2.1.2.1Για να εντυπωσιάσει κάμια γκόμενα με τα ψαγμένα φιλοσοφιμένα σχόλια του έπρεπε η όλη διαδικασια να έχει κάποια ψύγματα διαλογισμού, να παραπέμπει σε ένα ανατολίτικο μοντέλο. Ο Δ. Με τον κύνδυνο να κατηγορηθεί ώς χίπις απο τον συγκάτοικο του (περίπτωση 2.2.) και επίσης επειδή η όλη διαδικασία της γιόγκα του φαινόταν εξαιρετικά επίπονη, είχε (πολύ περήφανος για το επίτευμα του) συμπυκνώσει την όλη διαδικσία σε ένα πρωϊνό 20λεπτο στη λεκάνη.Η μεγάλη του απογοήτευση στο όλο κόνσεπτ ήταν πως μάλλον κανένα απο τα trendy intellectual γκομενάκια που νταλαβεριζόταν θα έβρισκε την ανακάληψη του ενδιαφέρουσα.Οπότε η όλη διαδικασία τον βοηθούσε τουλάχιστο να πλάσει το κατάληλο ψαγμένο ύφος για αυτές τις περιπτώσεις και φυσικά δεν θα το άφηνε χωρίς εξάσκηση.

Συνέχεια της αφήγησης στην λεκάνη.

Πάνω που στο μυαλό του είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η εικόνα της Σολάρης και μόλις διαμορφωνόταν η μορφή του επικείμενου ποιήματος που σκεφτόταν να κατασκευάσει (copy paste απο διάφορες ξεχασμένες ανθολογίες που είχε αγοράσει για να βάλει πάνω από το τζάκι) για να της αφιερώσει στην επόμενη ρομαντική συνεύρεση τους.....
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥ ΠΟΙΗΤΕΣ
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΆΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΑΤΑ
ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ
Η πρωινή καταστροφή ολοκληρώθηκε με το ξυπνητήρι του συγκάτοικου.Σκατά στους ώρα μηδέν μουρμούρησε ο Δ. και πήγε προς την κουζίνα για τον καφέ του σκεπτόμενος μήπως μερικές υπερβολές του συγκάτοικου γίνονταν επίτηδες αλλά δεν τολμούσε να το αναφέρει γιατί το σκόρ δεν βόλευε και πολύ.Έτσι κι αλλιώς ήταν μια δύσκολη μέρα. Ο μήνας πλησίαζε στο τέλος του και αυτό σήμαινε να ζητήσει δανεικά από τους γονείς του, προϋπόθεση βασική αν ήθελε να συντηρήσει τον μποέμ τρόπο ζωης του.Η υπόθεση πρέπει να τονιστεί δεν ήταν απλή καθώς για να πετύχει τον στόχο του έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία του σε χιλιοακουσμένα μοτίβα τύπου «γιατί δεν τελείωσες την θεολογική σχολή να είσαι τώρα στο δημόσιο», ή «η μανούλα σου που τόσο ήθελε να σε δεί παππά».Σε κατάσταση πανικού θυμήθηκε την Σολάρης σε λάγνα στάση να του επαναλαμβάνει τα ανέκδοτα του Λαζόπουλου. «Σκάσε κι εσύ μωρή μαλακισμένη» φώναξε κοιτώντας με έντονο ύφος την καφετιέρα. Σήκωσε το κεφάλι του και είδε τον συγκάτοικο του να τον παρατηρεί από την άκρη της σκάλας με μάλλον διφορούμενο ύφος. Καλύτερα να πάω για μάθημα σκέφτηκε ο Δ. Το μάθημα την προκειμένη στιγμή φαινόταν η καλύτερη κίνηση της μέρας τουλάχιστον θα είχε μερικά πιτσιρίκια να τον ακούνε να τους δίνει συμβουλές «για να γίνουν καλύτεροι» δηλαδή πως να γίνουν πιό ηλίθιοι και από αυτόν και πολλές φορές να τον πιστεύουν κιόλας. Ότι και να συνέβαινε θα ήταν τονοτικό για τον διαλυμένο την στιγμή εκείνη εγωισμό του.Η εξουσία του λόγου, του ήταν πραγματικά συναρπαστική, θα περνούσε ένα τετράωρο χωρίς την παραμικρή διαφωνία ή χλευασμό στις απόψεις του (άλλο τώρα που λένε κάποιοι ότι τα παιδιά είναι ο αυστηρότερος κριτής, μάλλον δεν ξέρουν τι λένε).Ενθουσιασμένος στην ιδέα και με την αυτοπεποίθηση του στα κόκκινα αποφάσισε να δημοσιεύσει και ένα φιλολογικό πόνημα του με το περιεχόμενο του, τίγκα στην «συμπερασματική ηθική» στο προσωπικό του blog.

Σ.τ.Ε.

Πρόσωπα και καταστάσεις που αναφέρονται στο συγκεκριμένο διήγημα είναι προϊόν καθαρής (λέμε τώρα) διαστροφής και δεν σχετίζονται με την πραγματικότητα.
Οποιοσδήποτε συνδέσει τον εαυτό του με πρόσωπα και καταστάσεις λυπόμαστε εκ της διευθύνσεως για λογαριασμό του αλλά όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται (πάσα στην Άντζελα ηταν αυτό.Άντε βούτηρο στο ψωμί σου)

1Μήτσος:Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από το ψυχολογικό προφίλ του Μήτσου βλέπε το «Η αβάσταχτη μοναξιά του ανώνυμου σχολιαστή» (11 Φεβ 2008)
By loumboubamboula & mezcalin all rights reserved ©