ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (κάλλιο ποτέ, παρά αργά… ή περσινά ξινά σταφύλια…)


Έλλειψη καφέ σε πρωινό hung-over / Διακοπή νερού σε ιδρωμένο καλοκαιρινό απόγευμα / Επιστροφή στο λιμάνι του Πειραιά / Να παίρνει πάλι ο γαύρος το πρωτάθλημα / Μπόμπα τα ποτά χθες βράδυ!... / Να κολλάει πάνω σου η υγρασία της ατμόσφαιρας / Νύστα κατά τη διάρκεια οδήγησης / Κακό άκουσμα από μπάφους / Τρακάρισμα δυο μέρες πριν τις διακοπές / Μποτιλιάρισμα όταν βιάζεσαι / Χωρισμός από το τηλέφωνο / Πού διάολο άφησα τα κλειδιά μου;;; / Μέρες χωρίς να σου τηλεφωνήσει κανείς / Μπύρα λιγότερο κρύα απ’ ό,τι θα έπρεπε / Ακύρωση συναυλίας αγαπημένου συγκροτήματος / Να τελειώνουν τα ποτά πριν τελειώσει το πάρτυ / Βροχή όταν έχεις χίλιες εξωτερικές δουλειές / Ο λογαριασμός μετά από φαγητό μέχρι σκασμού σε εστιατόριο / Παρατεταμένη αγαμία / Κλειστές κάβες και κλειστά περίπτερα όταν ξεμένεις από ξύδια / Πολλά μποφόρ σε ταξίδι με πλοίο / Αφραγκιές καλοκαιριάτικα / Εγκλωβισμοί και ανασφάλειες κάθε τύπου / Να πρέπει να αποδεχτείς ένα μειονέκτημά σου το οποίο απεχθάνεσαι / Κρύα χέρια και κρύα πόδια το χειμώνα / Να μην παίρνει μπροστά η μηχανή / Να μην τραβάει η ομάδα σου / Καμένη φλάτζα / Η συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποί σου λιγοστεύουν / Να φεύγεις όταν το κέφι ανάβει / Να σου τελειώνουν οι μονάδες όταν πρέπει να τηλεφωνήσεις / Να σου πέφτει η μπαταρία όταν ΠΡΕΠΕΙ να τηλεφωνήσεις / Κόψιμο όταν το κοντινότερο wc είναι αρκετά μακριά / Κι αυτή τα έχει με άλλον;! / Ουρά σε δημόσια υπηρεσία / (Βουλωμένος) νεροχύτης γεμάτος με άπλυτα πιάτα και ποτήρια / Η συνειδητοποίηση παραλείψεων που στοίχησαν / Απραγματοποίητα σχέδια / Να μη σε αφήνουν οι δαίμονές σου να απολαύσεις καταστάσεις που άλλοτε απολάμβανες / Να πρέπει να πας για ύπνο την ώρα που οι δαίμονές σου ξυπνάνε / Ο ξαφνικός θάνατος αγαπημένου προσώπου με το οποίο δεν τα είχες πει όλα… / Το να ξέρεις ότι είναι η τελευταία φορά, ακόμα κι αν ο άλλος δεν το ξέρει / Να πέφτεις στο κρεβάτι παρέα με τα προβλήματά σου / Να σηκώνεσαι από το κρεβάτι παρέα με τα προβλήματά σου / Ημικρανίες / Αιφνιδιαστικό αλκοτέστ μετά από βραδινή ανέμελη βόλτα / Να είναι ο καθένας στην παρέα στον κόσμο του / Να μη μπορείς να μοιραστείς τη χαρά σου ή τη λύπη σου / Να τελειώνει το ζεστό νερό πριν τελειώσεις το μπάνιο σου / Ενοικιαζόμενες ομπρέλες στην αγαπημένη σου παραλία / Ρε μάνα, τι σε έπιασε πάλι; / Απροσδιόριστης αιτίας άγχος / Να μη σε παίρνει να ξαναπατήσεις το πόδι σου σε ορισμένα μέρη / Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος σε καλές στιγμές και πόσο αργά σε κακές! / Ξύπνημα με ταχυκαρδία / Η ευγενής τέχνη του να αποκτάς εχθρούς / Η μαγική ικανότητα του να καταστρέφεις ουσιαστικές σχέσεις / Να σε χτυπάνε τα καινούρια σου παπούτσια / Λεκές από μελάνι στα ρούχα / Έλλειψη έμπνευσης ή όρεξης για οτιδήποτε / Αμήχανα δευτερόλεπτα με την κοπέλα που γουστάρεις / Ελληνικός καφές από μηχάνημα / Ηλιόλουστη μέρα χωρίς γυαλιά ηλίου / Να μη σου κάθεται καλά ο απολογισμός σου / Ξύπνημα πριν από την ώρα που υπαγορεύει το σώμα σου / Μέδουσες στη θάλασσα / Η αίσθηση ότι δεν ελέγχεις το αυτοκίνητό σου / Η αίσθηση ότι δε μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου / Να σκέφτεσαι πράγματα που από καιρό θα έπρεπε να έχεις ξεχάσει / Να καταλαβαίνεις ότι μία μόνο κουβέρτα δεν είναι αρκετή / Νοτισμένα ξύλα όταν προσπαθείς απεγνωσμένα να ανάψεις τζάκι / Ευωδία ποδιών το καλοκαίρι / Κοινωνικά πρότυπα και ψυχολογικά αδιέξοδα / Πολυκοσμία στο λεωφορείο / Να νιώθεις προσβεβλημένος από το φίλο σου / Μετριότητα στα πάντα / Χειμερινή επίσκεψη σε καλοκαιρινό θέρετρο / Βροχή αφού απλώσεις τα ρούχα / Δάσος σκονισμένων καλωδίων πίσω από γραφείο του computer / Πανάκριβες μπύρες σε beach bar / Διαολεμένος αέρας σε στάση ή σε camping / Αίσθηση κρύου όταν σηκώνεσαι από το κρεβάτι / Τζιτεράκια στο cd / Μούτρα από την κοπέλα σου / Να γυρνάει το ταβάνι όταν πέφτεις στο κρεβάτι / Μπάτσοι παντού / Τουαλέτα που έχει να καθαριστεί τρεις εβδομάδες / Ο τροχός του οδοντίατρου / Νοσταλγία μεγαλύτερη από ελπίδα / Ο θάνατος του Strummer / Να μένεις από βενζίνη / Να μικραίνει σταδιακά η μέρα / Άδειο ψυγείο όταν πεινάς / Να σε κοιτάνε σαν ufo σε επαρχιακή κωμόπολη / Απαγόρευση απόπλου όταν θες να φύγεις από την πόλη / Έλλειψη ελεύθερου χρόνου / Να ξέρεις ότι αύριο έρχεται μια ακόμα αδιάφορη μέρα της ζωής σου

ΥΓ. Το ξέρω πως είναι άκυρο και άκαιρο, αλλά από καιρό το προετοίμαζα, οπότε δε γαμιέται... Ας παίξει και μια ανάρτηση μετά από σχεδόν δύο μήνες... Τα λέμε! (ίσως)

Γεια

Πού είμαι;
Γιατί με ξυπνήσατε;
Τι θέλετε;
Όπα.
Άστε με να πιω πρώτα ένα καφεδάκι με την ησυχία μου...

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ. Εσείς;

http://www.antinazi.gr/n_afis.htm

Supersuckers Μαδερφακα!

Προλογοσ
"Αμα διασχιζεις τη Συγγρου και ακους τους Σουπερσακερς
Σου ρχονται σκεψεις σαν και αφτες
Ακουστε τες Μαλακερς."

(Αποσπασμα αποτη συλλογη ποιηματων «Ο Λησταρχος–Τραβελης»
Του Χοιρωνος Πολυρωτος)
Κυριος Θεμα

I'm a poor lonesome danceboy, and a long way from home...".


Μολις τελειωσα το νουμερο μου στη πιστα και κατεβηκα στο «παγκαλο» να πιω κατι ,οτιδηποτε.Ειχε στεγνωσει το λαρυγkι μου και βαριομουνα του θανατα η πουτανα .Νιωθo πιο «φτωχη και μονη» και από το τυχερο Λουκα παλι σημερα.Αδειο το μαγαζι και ..πεντε κωλοβλαχοι ,δυο παρεες φανταρων , «η Κουλα» ο πλανοδιος που πουλαη καποτες, και τα κοριτσια που ετημαζοντουσαν και αυτά για το χορο.Η Σουζη εξυνε το ποδι της με τα μακρια κοκκινα νυχια της μεχρι που το ματωσε.Με κοιτουσε στα ματια .Της εκανα νεβμα δειχνοντας της το ματωμενο ποδι της.Το κοιταξε εντρομη και βαζωντας τις φωνες ετρεκσε προς τη τουαλετα ,ριχνωντας το ποτο ενός σκατοβλαχου.Πολυ φοβιτσιαρα για αυτή τη δουλεια η Σουζη.Δεν ειχα ορεξη να τριφτο σε κανενα ξεφτιλα σημερα για 20 ευρω νυχτοκαματο,τοσα είναι στο νησι σε χειμερινη περιοδο τι περιμενα και εγω..η αληθεια είναι πως όταν γυρνουσα από τη ταυλανδη ,απαλαγμενη από το καυλι μου ,δε περιμενα πως σε ένα χρονο από τοτε θα ειχα μετανιωση.

…..♪♫..♣…♫♪♂♪♪♀….♪♫♦♂♫♪…… I'm a poor lonesome danceboy, and …
Τουλαχιστον ο Λουκ ειχε τη Ντολυ,εγω ειμαι πριτρυγιρισμενη από δεκα Ρανταπλαν εδώ μεσα..Σημερα θα εφευγα από τη δουλεια αν ειχα τη δυναμη,το κουραγιο..,την ορεξη..
Καθομουνα στο παγκαλο ,ακουμπισμενη πανω του,ετοιμη να κοιμηθω,ειχα κλεισει και τα ματια και φαντασιονομουνα πως ειμαι στην ερημο της Αριζονα(ς),ειχα βγαλει τις καουμποικες μποτες μου,και μασουσα ταμπακο βαριεστημενα όταν ενιωσα πισω στη πλατη μου κατι να με σημαδεβει… «Ωχ οι Νταλτον»σκεφτηκα ,καθως φορουσα βιαστικα τις μποτες μου και πριν προλαβω να τραβηξω το «πιστολι» μου πιο γρηγορα και από τη σκια μου(αυτή ηταν και η μοναδικη μου διαφορα με το τυχερο λουκα,αυτος τραβουσε πιο γρηγορα και από τη σκια του,εμενα «τραβουσε» η σκια μου και εγω τη κοιταγα)..Γυρισα να δω..ηταν κατι χειροτερο από πιστολι,με «σημαδευε» μια τεραστια ανθοδεσμη..τη παραμερισα αργα με τον ωμο και πισω της εμφανιστηκε ενας κακομοιρος τυπακος,τρεις ποντους πιο ψηλος από το τζοε θα ηταν (κοβει το ματι μου στους ποντους).
«Γιολαντα!» μου ψελλισε και τα ματια του ηταν υγρα,δακρυσμενα.
«Πετα αυτό το πραγμα,εχουμε γινει ρομπα» του ειπα και τα δοντια μου ειχαν αρχιζη να τριζουν από τα νεβρα. «ποιος εισαι?»
«Δε με θυμασαι,Γιολαντα? Ειμαι ο Γιωργος από τα Φαρσαλα,που σου στελνω και τα γραμματα.Που ειχα ερθη περυσι για διακοπες στο νησι με τη γυναικα μου?Γιατι δεν απαντας στα γραμματα μου?Χωρισα Γιολαντα! στο ειχα πει πως θα χωρισω.Σε αγαπαω ,θα σε παντρευτω και θα φυγεις από εδώ μεσα Γιολαντα! όπως μου το ζητησες θυμασαι?,μου ειχες πει»δεν αντεχω άλλο παρε με από εδώ μεσα».Ε,λοιπον ηρθα να σε παρω Γιολαντα.Θα παμε να ζησουμε στο σπιτι μου στα Farsala ,θα εχουμε το κηπο μας,τις κοτουλες μας,θα κανουμε και παιδια Γιολαντα.Ελα σηκω να φυγουμε!»

Δε ξερω ποιο μου χτυπησε χειροτερα ,οι κοτουλες ή τα παιδια,παντως οποιο και να ηταν ηταν χτυπημα στα απολεσθεντα αρχιδια μου.
«Φυγε σε παρακαλω» ηταν τα τελευταια μου λογια.
«Δηλαδη με διωχνεις?»
«……..»,εξυσα με το νυχι μου πανω στο παγκαλο τη λεξη ναι.

Τον πηραν σηκωτο τα παιδια .
…..♪♫..♣…♫♪♂♪♪
I'm a poor lonesome danceboy, and a long way from home... ♪♫♦♂♫♪…
Το αφεντικο με πλησιασε ,μου πεταξε ένα τσαλακωμενο 20εβρω και «Μπορεις να φυγεις Γιολα..Ιορδανη!χαχαχα»μου ειπε,και τα χνωτα του στη μουρη μου,ηταν η τελευταια αναμνηση από το μαγαζι.
Στεκομουν στην εξωπορτα ,προσπαθωντας να ισιωσω τη δερματινη κοκκινη καπαρντινα στους ανδρικους μου ωμους και χαζευα απεναντι στο λιμανι ένα πλοιο βραδυνο που εφευγε ,με όλα τα φωτα αναμμενα,σκιες πανω στο καταστρωμα,μια λαμψη από τα αριστερα ,ενας κροτος,ενας γδουπος,αιματα στο πεζοδρομιο, λιμανι,ερημος μια ανθοδεσμη πεταμενη διπλα,ποδια ,φωνες, καουμποικες μποτες,τσιριγματα,φρεναρισματα ,ινδιανικα τοτεμ (*) ακεφαλα, κορνες,μυριζω ταμπακο, ο λουκυ λουκ ντυμενος τορναδορος(**) κοβει τη κανη του οπλου του,η Κουλα κλαιει διπλα μου και τις πεφτουν οι καποτες,μπατσικο,αιμα στα αυτια,και άλλοι ινδιανοι,η Σουζη εχει ηδη σταμπαρει τη κοκκινη καπαρτινα,ασθενοφορο,ψαρευω στη λιμνη με τον Αβερελ,ορος στα χερια και άλλες τρυπες,τοαφεντικο κλεει τα 20εβρω που μουδοσε,λαστιχακια, «τρωνε τα βατραχια ψαρια?» με ρωταει ο Αβερελ,
είναι και εγχειρισμενο το dance boy?κατεβασε ρε μαλακα το βρακι της να δουμε» πεταγεται η αδελφη-νοσοκομος,αιματα,λιμνες με βατραχια,νομιζω πως κατουριεμαι από το φοβο μου πως πεθαινω,να κατουρησω στη λιμνη ή στο ασθενοφορο?, στο ταφο μου θα γραψουν Γιολαντα ή Ιορδανης? ...βατραχια βαμενα με αιμα σε γκριζα νερα η τελεφτεα μου εικονα.
κατακ..κατακερ..κατακερματιστηκαν(***) τα ονειρα μου…γαμω τα Φαρσαλα και τις κοτουλες σου μαλακα!!!
♫♪ I'm a poor lonesome cowboy, and a long way from home...". ♫♪

ΔΙΕΝΤ.
πι.ες
..για το κατακερματισμο και μονο, το πλοιο της ιστοριας το λεγανε Solaris και καπετανιος ηταν ενας παπαγαλος που παλια δουλεβε σε πειρατικο σαν πολυχρωμο διακοσμητικο ωμου .
Πι.ες 2. Ηθελα να γραψω ένα ποστ για ένα άλλο ηλιθιο κλισε «οι φιλοι στις δυσκολες στιγμες φαινοντε» ακολουθωντας τα χναρια του φιλου Μεζ ,αλλα ;αντιληφθηκα ότι δεν εινε και τοσο καλη ιδεα να ακολουθησω τα χναρια αφτου του τυπου ,γιατι το πιο πιθανο ηταν να καταληκσο μονος και ερημος στην αβλη ενός εξοχικου στα ορεινα της Ναφπακτιας ,περιτριγιρισμενος από 5 μαντροσκυλα…και μετα να κατακερματιστω και εγο.

Κατακερματιζμος: μια λεκση που διαβασα προσφατα στο λεξικο και μου αρεσε πολύ.απο τοτε τη χρησημοποιω συχνα.

How much more __________ can we take?

Μερικές ατάκες που τελευταία ακούω συχνά:

«Τίποτα σε συμβαίνει τυχαία»

«Αν κάνεις το καλό, θα λάβεις το καλό»

«Αν υπάρχει κάτι που θέλεις πολύ, τότε τα πράγματα θα έρθουν έτσι ώστε να το αποκτήσεις»

«Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν»

…

Ερώτηση δική μου: «Πώς είστε τόσο σίγουροι;»

…

Για σταθείτε, ρε παιδιά! Πολύ στο μεταφυσικό το έχουμε ρίξει! Επειδή δηλαδή δε μπορούμε (ή απλά φοβόμαστε) να ερμηνεύσουμε ή, ακόμα χειρότερα, να ελέγξουμε και να χειριστούμε κάποιες καταστάσεις της ζωής μας, κοπανάμε στον εαυτό μας μια αυταπάτη, προκειμένου να ξεφύγουμε (και καλά) από το αδιέξοδο. Πολύς διαλογισμός έχει πέσει. Δεν ξέρω· ίσως αυτές οι ατάκες να λέγονταν ανέκαθεν. Ίσως δηλαδή προσπαθούσαμε ανέκαθεν να πουλήσουμε ένα ψεματάκι στον εαυτό μας για να απαλύνουμε τους διάφορους πόνους μας… μπορεί πάλι να έχω μπει εγώ σε ένα τριπάκι εσωστρέφειας-αναζήτησης και να μου φαίνεται περίεργο που για πρώτη φορά στη ζωή μου ακούω σε τόσο μεγάλη συχνότητα τις παραπάνω ατάκες (και μακάρι να ήταν μόνο αυτές). Η αλήθεια, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά καλά είναι. Τα πράγματα όμως δε στρώνουν μόνο με ελπίδες (ειδικά μεταφυσικές). Αν είναι να στρώσουν τα πράγματα, τότε χρειάζεται ενεργητικότητα· ζωντανές πράξεις από εμάς τους ίδιους. Το να εναποθέτουμε τη ζωή μας σε λογικές του στυλ «το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να καταφέρουμε αυτό που επιθυμούμε» δε διαφέρει και πολύ από τη μοιρολατρική αντιμετώπιση των παλιών γενεών, που έλεγε «αν είναι θέλημα θεού…».

Είμαστε ευτυχισμένοι; Αν ναι, γιατί όλο και περισσότερο μεταχειριζόμαστε τις παρακάτω ατάκες; Μήπως είμαστε δυστυχισμένοι; Αν ναι, τότε γιατί μπαίνουμε στη λογική της παραίτησης από κάθε προσπάθεια βελτίωσης; Γιατί απλά περιμένουμε το καλό να έρθει από μόνο του και δεν πράττουμε προς μια κατεύθυνση ώστε να το φέρουμε εμείς στη ζωή μας; Μάλλον επειδή τις περισσότερες φορές δε γίνεται…

Αυτά τα ολίγα, καλοκαιριάτικα. Είναι κι άλλα, αλλά παραβάρυνε το κλίμα και επίσης αδυνατώ να συγκεντρώσω όλες τις σκέψεις μου.

Πάμε να σαπίσουμε σε καμιά παραλία, λέω γω. Αυτό τουλάχιστον το κάνουμε καλά. Να πιούμε και κάνα μοχιτάκι…

...και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ΄ τις οθόνες.

Ουσιαστικό

μπεχλιβάνης αρσενικό και πεχλιβάνης

• ο (περιοδεύων) παλαιστής που δίνει παραστάσεις επιδεικνύοντας τις εξαιρετικές σωματικές του ικανότητες
• δυνατός ή γενναίος άνθρωπος

Μουσικό διάλλειμα ανυπαρξίας

Έν

Ένα κουτάλι νερό

Μου λες πως φταίνε όλοι αυτοί
γνωστοί και άγνωστοι εχθροί
που εμπόδια βάζουν
διαρκώς στο πέρασμά σου

Όμως δε σκέφτηκες ποτέ
πως είναι η σκέψη σου κουτέ
που σου μικραίνει συνεχώς
το ανάστημα σου

Σε είδα πάλι στο σταθμό
χωρίς βαλίτσα ούτε παλτό
να περιμένεις κάποιο τρένο
που δε θα 'ρθει

Τότε θα μάθεις πως ο νους
εκτός από τους ουρανούς
μπορεί φαντάσματα και κόλαση
να πλάθει

Πώς γίνεται να ξεκινάς
μακρύ ταξίδι στο χιονιά
χωρίς παλτό χωρίς νταλκά
χωρίς ελπίδα

Άγρια θηρία θα σε βρουν
και Λαιστρυγόνες θε να μπουν
μεσ' το μυαλό μεσ' την καρδιά
σαν καταιγίδα

Ξαναπνίγηκες πάλι
μέσα σ' ένα κουτάλι νερό
και βαράς το κεφάλι
βλαστημάς τον καιρό

Μουσική/Στίχοι: Θωμόπουλος Ανδρέας/Στρόφαλης Μάριος

Ένα

Ένα κάλεσμα διαμαρτυρίας – αν όχι για οτιδήποτε άλλο – τουλάχιστον για τα δέντρα του Πευκώνα των Αγίων Αναργύρων που «εξαφανίζονται» μέρα με τη μέρα, και που σε μερικά χρόνια από τώρα θα αμφιβάλουμε για το αν υπήρξαν ποτέ...

Της φυλακής τα σίδερα...

Με αφορμή την αυριανή παγκόσμια ημέρα για τους πρόσφυγες παραθέτω το «δωράκι» που τους έκανε (μόλις χθες) η ευρωπαϊκή ένωση:

Βρυξελλες.

Εγκρίθηκε χθες από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η οδηγία για την «επαναπροώθηση» των παράνομων μεταναστών στη χώρα απ’ όπου προήλθαν. Μεταξύ άλλων προβλέπεται η φυλάκιση, χωρίς δίκη, παράνομων μεταναστών, ακόμη και ανηλίκων, για διάστημα μέχρι 18 μήνες το μέγιστο και η απαγόρευση εισόδου στην Ε. Ε. για πέντε χρόνια.
Η λεγόμενη «οδηγία για τις επαναπροωθήσεις» εγκρίθηκε χθες με ψήφους 369 υπέρ, 197 κατά και 106 αποχές μετά από διαπραγματεύσεις που διήρκεσαν τρία χρόνια. Ουσιαστικά η οδηγία υπερψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Φιλελεύθερους, ενώ οι τροπολογίες βουλευτών των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς καταψηφίστηκαν όπως και η πρόταση για απόρριψη της οδηγίας.

Εξάμηνη φυλάκιση
Η οδηγία προβλέπει τη φυλάκιση παράνομων μεταναστών για έξι μήνες και για ακόμη δώδεκα στην περίπτωση μη συνεργασίας με τις Αρχές. Ευτυχώς, παρέχεται το δικαίωμα προσβολής της απόφασης απέλασης σε δικαστήριο.
Εκτιμάται ότι η οδηγία αφορά κυρίως μετανάστες που παραμένουν παράνομα στην Ενωση μετά τη λήξη της βίζας τους, ενώ η εφαρμογή της θα επιβλέπεται από την Κομισιόν, το Ε. Κ. και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Σημειώνεται ότι σήμερα στα δύο τρίτα των μελών της Ε. Ε. προβλέπονται μικρότερες περίοδοι κράτησης για παράνομους μετανάστες. Η μέγιστη περίοδος κράτησης ποικίλλει από 32 ημέρες στη Γαλλία μέχρι 20 μήνες στη Λεττονία, ενώ στην Ελλάδα είναι τρεις μήνες και σε επτά χώρες–μέλη είναι απεριόριστη.
Τα κράτη–μέλη υποχρεούνται να θεσπίσουν νομοθετικά τις ελάχιστες κοινές αρχές που προβλέπονται στην οδηγία, ωστόσο έχουν το δικαίωμα να διατηρήσουν κάποιες ευνοϊκότερες ρυθμίσεις.

Δωρεάν νομική βοήθεια
Ενα δεύτερο σημείο τριβής μεταξύ Ε. Κ. και Συμβουλίου ήταν η παροχή δωρεάν νομικής βοήθειας στους άπορους παράνομους μετανάστες. Τελικά ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε ήταν να παρέχεται υποχρεωτικά δωρεάν νομική βοήθεια, εφόσον είναι «σύμφωνη με τη σχετική εθνική νομοθεσία».
Η Διεθνής Αμνηστία σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι η οδηγία δεν εγγυάται την ασφαλή και αξιοπρεπή επιστροφή των παράνομων μεταναστών και εκτιμά πως θα αποτελέσει κακό παράδειγμα σε άλλες περιοχές του κόσμου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_19/06/2008_274445

ΓΡΑΜΜΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΟΜΟΛΥΦΟΛΥΦΩΝ

Ένα μικρο ποστ για το ξεκαβλωμα και αφου βαριεμαι κιολας?

Γραμη Ένα(Τουτ,τουουουτ..)
-Παρακαβλω?
-Καλημερα σας δεσποινις.
-Δεν ειμαι δεσποινις κυριε,Χοιρωνα με λενε.
-Ακουστε δεσποινις Χοιρωνα..ο αντραζμου…
-Ναι…
-Ειμαστε τριανταεφτα χρονια παντρεμενοι και μολις χθες εμαθα πως..
-χμμ….
-…Πως είναι ομολυφολυφος!.και εχουμε και 3 παιδια!
-Αγορακια?
-Και κοριτσακια
-και τα τρια?
-Τι και τα τρια?
-Και τα τρια είναι αγορακια και κοριτσακια λεω?
-Όχι το ένα μονο..το ομολυφολυφο.
-Ε?
-Δεσποινιζμου το προβλημα μου είναι ο αντρας μου που είναι ομολυφολυφος λεμε!
-λουγκρα εννοειτε?
-……….
-Αδερφαρα? Πουστρακι?
-ΟΧΙ,ΟΧΙ!μη τον λετε ετσι! Ομολυφολυφος είναι!
-Πουστης..κουνιστρα δηλαδη,εε..κωλογυριστρουλας..αυτο δε λετε?
-ΟΧΙ ΛΕΜΕ! ΟΜΟΛΥΦΟΛΥΦΟΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΖ ΜΟΥ!
-δεν ειμαι δεσποινις λεμε κυριε! Χοιρωνα με λενε!
-Ειστε και εσεις ομολυφολυφη δηλαδη?
-Κλειστε το κυριο παρακαλω! Ο επομενος.
(Τουτ,τουουουτ)
Γραμμη Δυο
-Παρακαβλω Χοιρωνας εδώ ..τι είναι στη γραμμη?
-Εγω μιλαω?
-Ναι εσεις..
-Ακουστε δεσποινις μου ,εγω..
-ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΛΕΜΕ!
-Μμαιστα.Εγω τελοσπαντων ειμαι μια φωκια ,παντα μου αρεσαν οι αρσενικοι θαλασσιοι ελεφαντες ,πώς να το πω..δεν ειμαι ομολυφη κυρια Χοιρωνα με καταλαβενετε?
-Δεν ειμαι κυρια σας ειπα!
-Ανυπαντρη ε..αντε και στα δικα σας..λοιπον δεσποινιζμου τοτε..εγω που λετε δεν ειμαι ομολυφη..αλλα τωρα τελευταια…….
-(…………)
-Δεσποινις με ακουτε?
-(τη παναγια σου ..) ..ΝΑΙ,ΝΑΙ!
-α! ..Λοιπον..ελεγα πως δεν ειμαι ομολυφη,το χω ψαξει και δεν με ελκυουν τα θυλα…αλλα τη προηγουμενη εβδομαδα ειχα ένα ομολυφολικο επεισοδιο νομιζω…να σας το πω?..
-(……)
-ειμαι στη γραμμη?....
-Συνεχυστε παρακαλω..
-Α ,ωραια!...εκει λοιπο που ξεπλενομουνα στα παγωμενα νερα της ανταρκτικης ,προσεξα λιγο πιο περα έναν θυληκο θαλασσιο ελεφαντα που εκανε μπανιο ..ηταν γυμνη ..μου ειχε γυριει πλατη..και εβλεπα το καλοσχηματισμενο κωλο της..καβλωσα αμεσως,ηθελα να της το χωσω στο υγρο μουνακι της..τη πλησιασα από πισω με σκοπο να της μιλησω,μα πριν προλαβω ..γυρισε..και….συγνωμη με ακουτε?
-Βεβαιως.
-τελεια! ..που ειχαμε μεινει? Α ναι…και λογω του φαινομενου του θερμοκηπιου ,οι παγοι εδώ στη γειτονια μας εχουν λιωσει και τα νερα εχουν φτασει μεχρι τα παραθ…
-Για το ομολυφολικο επεισοδιο λεγαμε!
-Α συγνωμη..ε,γυρισε που λετε και τι να δω? Δεν ειχε μουστακι η θυληκια θαλασσια ελεφαντας!Και όπως ξερετε μονο οι αρσενικο θαλασιοι ελεφαντες δεν εχουν μουστακι.Τι σημαινει αυτό δεσποινιζμου?? Ότι ειχα καβλωσει ομολυφα!Εφυγα τρομαγμενος..απο τοτε ειμαι κλεισμενος σπιτι ,δε τολμαω να βγω.Φοβαμαι.. μηπως ..μηπως ειμαι.. ομολυφος ,καταλαβενετε?

ΒΑΡΕΘΗΚΑ NA ΓΡΑΦΩ ΟΜΟΛΥΦΟΛΙΚΕΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ!!
(ΚΑΙ ΔΕ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΟΜΟΛΥΦΟΥΣ ΡΕ! ΟΜΟΛΥΦΟΛΥΦΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ!
Αν και υπαρχουν τοσο ωραιες λεξεις όπως πουστης..λουγκρα..αδερφαρα…πισωγλεντης..πλακομουνα..καραλεσβια..πουστρα..ψωλοπνιχτης…και άλλες ..ΤΟΣΟ ωραιες λεξεις…και να κολλαμε στο ομολυφος –που είναι και λαθος – και στο ομολυφολυφος?...αφτα…μαλακιες εγραψα παλι.

Ταινειοθήκη 2+3

Περίεργο πράγμα οι (αναγκαστικές) διακοπές μέσα στον Ιούνη. Ούτε που θυμάμαι από πότε είχα να διακοπάρω μαζί με τα πιτσιρίκια του δημοτικού. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι όοοοολοι δουλεύουν κι εγώ βαριέμαι και το΄χω ρίξει στις ταινίες και στα βιβλία ...α, και στις συναυλίες – εντάξει και στις βόλτες...ε, καλά και στα μπάνια, κοντινά όμως έτσι;όχι σε τίποτα νησιά και σε τέτοια...
Ελπίζω να κατάφερα τον σκοπό μου και να σας έκανα να ζηλέψετε λιγουλάκι που εγώ κάθομαι και π-solarμενίζω την στιγμή που εσείς μοχθείτε για τον άρτον τον επιούσιον...Δανεικά όμως όλα είναι σ΄αυτή την παλιοζωή,συνδίκτυοι φίλοι!Τον Αύγουστο εσείς θα μπαρκάρετε για το Άγνωστο με βάρκα την Ελπίδα κι εγώ θα σας κουνάω το μαντίλι από το κινέζικο (ως τότε) λιμάνι του Πειραιά.
Από την πολλή βαρεμάρα λοιπόν είπα ν’ αρχίσω να συμπληρώνω την Ταινιοθήκη μου (δουλειά δεν είχε ο διάολος ...μπιπ... τα παιδιά του).Αρχίζω λοιπόν με μια ψαγμένη(τάχα μου, τάχα μου) εισαγωγή για να προσδώσω το αντίστοιχο κύρος του κ. Μπακογιαννόπουλου.
Πολλές φορές σ΄ αυτήν την γεμάτη εκπλήξεις μικρή ζωούλα που ζούμε μπορούν να μας ελκύσουν εντελώς αντίθετα πράγματα. Κατά τη γνώμη μου, ακριβώς αυτή η αντίθεση είναι που τροφοδοτεί την έκπληξη και η αίσθηση του αναπάντεχου που με τη σειρά του τροφοδοτεί την περιέργεια (βασικό στοιχείο για την συνέχιση της ζωής).
Πιο κάτω παρατίθενται δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ταινίες (σε θέμα,ύφος κτλ) που αν μη τι άλλο μου τράβηξαν το ενδιαφέρον – η καθεμία για εντελώς διαφορετικούς λόγους.
«Η ψυχή στο στόμα» του Οικονομίδη δεν είναι μια ταινία που την παρακολουθείς ευχάριστα. Στο φινάλε της είχα θυμώσει, ένοιωθα ότι με είχαν ξυλοφορτώσει και το χειρότερο είχα ταυτιστεί με τον Τάκη – τον ήρωα/βραδυφλεγή βόμβα που δεν μπορούσε ν΄ αντιδράσει στην βία της καθημερινότητάς του.
Η ταινία έχει σαφώς πολλά ελλατώματα – άλλωστε δεν είναι τυχαίο που δεν είχε την απήχηση του Σπιρτόκουτου. Ακόμα και τώρα δεν είμαι σίγουρη αν μου άρεσε.Σίγουρα με σοκάρισε.Όμως δεν μπορώ να αγνοήσω ότι πολλές σκηνές και ατάκες αναπαράγονται συχνά μέσα στην βίαιη καθημερινότητα που ζούμε όλοι μας.
Όπως αυτές τις στιγμές που θέλω να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να πω με το θολό βλέμμα του Τάκη,χωρίς να πιστεύω λέξη: Όλα καλά ρε, όλα καλά.



Η γνωστή Διπολική Διαταραχή που με κυνηγάει (δεν είναι τυχαίο ότι η baden baden με αποκάλεσε φιλομαλιτσκοβική...) μου επέβαλλε να πάω στο άλλο άκρο και να ξαναθυμηθώ μια άλλη αγαπημένη ταινία, Τα Μαθήματα Πιάνου. Ναι, ναι, ξέρω...Είναι φτιαγμένη κυρίως για κορίτσια, με υπέροχα πλάνα και τοπία, συναισθηματικά δεσίματα, έρωτες και αγγελική μουσική (ωχ! Θα με κράξουν οι djs’ from hell mez+lou... – παρεπιπτόντως, παιδιά σαν ραδιοφωνικοί παραγωγοί είσασταν γαμάτοι! Αφιέρωση:Pantera - Domination και Cowboys from Hell).
Στο Πιάνο λοιπόν αγάπησα την μουσική του Νyman και την σκοτεινή ατμόσφαιρα του έργου. Το Πιάνο έχει την ικανότητα να με ηρεμεί. Αυτό δεν αλλάζει ποτέ - όσες φορές και να το παρακολουθήσω...

Αποχή απο τη συναυλία της Madonna...

...27/9/2008, ΟΑΚΑ
Μια πρωτοβουλία για όλους τους μουσικόφιλους

Επειδή η minimum τιμή του εισιτηρίου είναι 80 ευρώ δηλαδή 27260 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό.

Επειδή η αντίστοιχη τιμή για τη συναυλία της Madonna στη Λισσαβώνα (13/9/2008) είναι 60 ευρώ.

Επειδή δε μειώθηκε η τιμή του γάλακτος.

Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.

Πέρα από την πλάκα:

Το απαγορεύει η θρησκεία και το καταδικάζει ο Νομάρχης (ο ένας και μοναδικός).

Στις 27/9 έχει γενέθλια το ΕΑΜ.

Είναι βέβαιο ότι θα βρέχει (κλιματική αλλαγή, Αμερικάνοι, κτλ).

Αν δεν έχει καταστραφεί η μισή χώρα από τον επικείμενο σεισμό, θα καταστραφεί σίγουρα από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές, οπότε δεν θα υπάρχει όρεξη για χαρές και πανηγύρια.

Στηρίξτε την προσπάθεια αλλιώς την επόμενη της συναυλίας κάποιος δικός σας άνθρωπος θα γίνει ομόφυλος και θα αρχίσει τη χρήση ναρκωτικών.

ΠΟΣΤ ΕΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ

(από τη πεμπτη σελιδα του Ημερολογιου της Χεστρας (η Καθημερινοφανταστηκοτητα αποτυπομενη σε χαρτι υγηας) )



ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΩΝ ΤΑΜΤΑΜ ΤΑΜ

« Ειμε πια 24 χρονων. Περσι με πηγανε και να γαμησω μια γυναικα στην Αθήνα. Μου ειπαν να βαλω και καπότα για να μη κολησω καμια αρωστια. Εγω τις φοβαμε τις αρωστιες και γιαφτό την εβαλα την καποτα.

Πριν 2 εβδομαδες κατεβηκα παλι στην Αθηνα .Εκι γνωρισα την (Ταμτα).Την ερωτρευτηκα απεφθηας.
Εγω θελω να ξαναδο επιτελους τη Σταβρουλα (Ταμτα τη λενε αλλα εγω τη λεο Σταβρουλα γιατι μου είναι πιο ηκειο το ονομα και αφου τι νιοθω τοσο κοντα μου?ειναι η γυναικα της ζωης! ) γιατι δε μου φτανη μονο να ακουω τη φωνη της ολον αφτόν το κερο. Θελω να τη παντρεφτω γιατι όταν ακουω τη φονη της μου αρεση πολύ και την εχω για δικο μου ανθρωπο.
Εγω όταν είναι να κιμηθω μαζι με τη Στραβουλα(ΤΑΜΤΑ), θα βγαλο τη καποτα για δυο λογους: πρωτον επιδη θα με ρωτησει γιατι τη φοραω και αμα της πω ότι με ειχαν παει στην Αθήνα περσι να γαμησω μπορει να μη με αγαπαη πια και δεφτερον γιατι η Στραβρουλα θα είνε καθαρη και δε θα εχη αρωστιες. Και θα είνε και ασπρο το δερμα της και θα είνε και ψηλη και αδηνατη αλλα όχι κοκαλιαρα.
[ εδώ να ανοιξω μια αγκυλη για να υποσημηωσω πως τουλαστιχο ο φιλος μου ο Με. που εχει μια γκομενα φρεσκια και τη φωναζει με δυο διαφορετικα ονοματα θα καταλαβη γιατι τη Ταμταμου τη λεω Σταβουλα.Αυτος –ο Με.-για να μη λεω κε ονοματα τη λεη μια ...ας πουμε Τζινα για να μη λεω και ονοματα και μια τη λεη Γιολαντα!. εγω μεχρι να καταλαβο ότι η Τζινα κε η γιολαντα εινε το ιδιο ατομο επρεπε να περασουνε 2 με 3 βδομαδες όταν και ροτησα τον Με. «ρε Με. πια εινε η Γιολαντα?΄» και μου απαντισε « Η Τζινα!» ε τοτε το καταλαβα.Μαγκια παντως να εχης δυο ονοματα κε να ταλαζης.]

Κι από τοτε ο χρονος αρχησε να κηλαει αντιστροφα.Πραγματικα όμως και όχι μεταφορικα..Ναστο εξηγησο γιατι μαλον δε καταλαβαινης .Απο εκηνη τη μερα λοιπον…..νιωθω πως κανω την αντιστροφη διαδρομη,νιοθω δηλαδη σα να οδηγουσα σε μονοδρομο και ξαφνικα ηρθα σε μετοπικη με πρασινη νταλικα (η Ταμτα είναι η πρασινη νταλικα)..το αφτοκινητο μου στριφογηρισε 180 μοιρες και συνεχισε να κινηται αλα εγω δε το πηρα χαμπαρι ότι πλεον κινουμε αναποδα στο μονοδρομο ..(της ζωης..)..με πιανης τωρα με αυτή τη μεταφορα ή να γινω πιο επηξηγηματικος και λιγοτερο ποιητικος και με λιγοτερες παρενθαισεις? να ρε συ ενοω πως με τη Ταμτα(Σταβρουλα) διπλα μου ο χρονος κυλαει αναποδα, θα συνεχισω να δουλευω λιγα χρονια μεχρι να απολυθω από το κωλοφανταριλικι,μετα θα περιμενω ένα χρονο μεχρι να μπω στο κωλοστρατο,θα τελιωσω τη κωλοσχολη και τα επομενα οκτω χρονια θα ειναι γαμάτα..παρτυ,ναρκωτικα ,εξεταστικες,καταληψεις,γκομενες, (αλλα εγω θα εχω τη Σταβρουλα..αλλα θα ριχνω και καμια ματια στα βυζια που περνανε από μπροστα μου),παρεες,πιο μεγαλεςπαρεες,πολύ μεγαλες παρεες, ..ε μετα ξερεις θα βρω και ένα δωματιακι 50 τετραγωνικα ,θα περασο στη σχολη ,θα δοσω και πανσεληνιες ,μετα θα παρω το απολιτηριο από το κωλολυκειο..και… Πριν το καταλαβο θα σταματησο να ξυριζομε και στο προσοπο μου θα εμφανιστουν τα σημαδια της ακμης. Ονειρα, φιλωδοξιες και ανυσυχυες θα στριφοτρυγιριζουν στο μιαλο καθε μερα και θα μου δειχνουν οτι το τελος ποτέ δεν ηταν τοσο κοντα . Μη στα πολυλογο ..μια μερα ,που θα εχο χαση τη μιλια μου και θα ειμε ολο κλαμα και μεσα στο σκατο θα με ριξουνε μεσα σε μια κουνια και μετα ,θα πασαληφτω με αιματα και θα με ρουφηξη μια τεραστια τρυπα –σα Μουνι ξεχειλωμενο θα είνε..
Εκει νιωθο πως με οδηγει η «μετωπικη» με τη Σταβουρλα λοιπον…



Αλλα δε θελω να μιλησω άλλο για ερωτες ,θελω να μιλησω για ταμταμ τωρα.

Αλλωστε νομιζω πως ο ερως τελικα εινε πιο απλο πραγμα αποτι νομιζεις και εχη να κανη και με ποιον εχης απεναντι σου.Να ας πουμε με τη Νατασσα..
"...A lithe as a cat lady, sweet and tender will relieve your tiredness and tension of a hard working day. I will be so tender with you, that you will forget everything else in the world!
Just be careful not to fall in love with me, I do not really like men proposing immediately after… seems bad taste to me… ..."
Natasha, 22 y.o., Moscow

είνε αλλιως από ότι με τη Λάρισα.
"...If you are looking for a little romance, then you have just found what you had been looking for. With me you will be able to dive into the world of dreams and unrestrained fantasies, the world of caress, love and rapture. Just allow yourself to forget everything for a while and just relax…”
Larissa, 29 y.o., Moscow.

Επισης τελικα υπαρχη η ι-δανεικη γυναικα,είνε πιλοτος της ΝαΣα ,τη λενε Βικα και είναι από τη Μοσχα! α και ιπαρχη και παραδησοσς.! Να διαβασε και εσυ..
"...Are you looking for love, my darling? Looking for pleasure and caress? I AM WAITING. You think there are no ideal women? I am the one! A petite and slender girl will just take you to paradise. Show you around and bring back to Earth. You won't forget it. My place or yours. A place near Akademicheskaya subway station...."
Vika, 22 y.o., Moscow


(εδο να ανηξω μια παρενθαιση για να πω ότι εινε μεγαλη μαλακια να ανηγεις παρενθαισεις όταν δεν εχης τι να γραψης μεσα σαφτες ή αμα ξεχνας να της κλεισης γιατι τοτε μπενουν μεσα «ξενα στιχεια» και χαλανε το νοημα αυτων που ηθελες να πης μεσΦΥΑΑ! ΘΕΛ ΝΕΡ! δε σο δινμ ..κχχ… Καταλαβες?...μαλακια… και ετσι θα μπορουσα να παραθεσω κε αλες σκορπιες σκεψης ισος επηδη μικρος ακουγα σκορπιονς ,αλλα δε το χω σκοπο να το κανω..

Μια σκορπια απορια μονο .
«η ScorpiaΑπορια της Ημερας»

Πως γινετε να περνας ολο το βραδυ σου ,να λιονεις στα ξιδια ,να πετας τις πιο εξυπνες ατακες,να ριχνης όλα τα γκομενακια κε να γυρνας σπιτι ΕΞΥΠΝΟΣ! ..
Να κοιμασε ….κε να ξιπνας το προι τρομαγμενος?(1) γιατι εχης ξεχαση πως εχης δουλεια??(2)
να πεταγεσε από το κρεβατι???(3) σα μαλακας και να «τρεχης» να προλαβης.(τι???? (4))
σα ΜΑΛΑΚΑΣ!!!!!
δηλαδη ισχηη τελικα το ρηττο κημασε ΕΞΥΠΝΟΣ και ξυπνας ΜΑΛΑΚΑΣ?

κε μηπως τελικα ο υπνος χαζεβη? για αφτο λεμε εξ-υπνος?? δηλαδη εξο από τον υπνο?
Αφτα…


Α! βρηκα και γκομενα στο Τζαστελενη,…….τη Τατιανα! εινε «καπαμπολ οφ λισενινγκ ποεμς».
"...A lonely and love-hungry mature sensuous woman, capable of listening POEMS and understanding, seeks a date with a kind and generous gentleman of 30 and older...."
Tatiana, 40 y.o., Moscow

Προβοκάτσια ΙΙ (ή Εμπρός για ένα νέο έπος...!!!)

Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουμε να επαναλάβουμε το έπος του ΄94, γιατί αλλιώς μας βλέπω να βγαίνουμε παλι στους δρόμους, και τότε ουε κι αλίμονο στους έρμους Αλβανούς και λοιπούς (παντες μη Έλληνες) βαρβάρους...
Από την άλλη πάλι αν τα καταφέρουμε, μας βλέπω να ξεχνάμε σεισμούς, ακρίβεια, γάλατα, πετρέλαια και απαγωγές, και να στηνόμαστε στα αγαπημένα μας κανάλια να παρακολουθούμε τις αναλύσεις των ειδικών για το τι έφταιξε και δεν τα κατάφεραν τα πάντσερ του Χερ Όττο (carnot, diezel, lenoir και λοιπών κύκλων...).
Μπρος γκρεμός και πίσω γκόμενες, που λέει και ο θείος Δήμος.
Μπρος γκρεμός και πίσω γκόμενες...!!!

Kouloglou kai banana republic

Gia osous endiaferontai na stnriskoun tnv prospatheia tou Kouloglou pou synexizetai:
http://www.banana-republic.gr/

Γεια σας! Είμαστε οι loumboubamboula και mezcalin και είμαστε κλασμένοι.

Ακολουθεί κείμενο.

- Καλησπέρα, φίλοι και φίλες, αμετανόητοι και αμετανόητες metalheads! Σας μιλάει η γνωστή φωνή του Αμφιτρίωνα. Άλλη μια Μεταλλική Καταιγίδα απλώνει τα μαύρα νέφη της στο ραδιοφωνικό ουρανό. Συνοδοιπόρος μου σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο και ανεξερεύνητο της σκληρής μουσικής είναι και πάλι ο Θρασύβουλος.

- Καλησπέρα κι από μένα! Γάμησε πάλι χθες η Θρυλάρα! Βαζέλες, πάρτε τα αρχίδια μου και κάντε τα κορνίζα! Σας γαμήσαμε όπως γαμάει το solo του King στο «Angel of death»!

- Ναι Θρασύβουλε, έχεις δίκιο για το solo, αλλά μην παραφέρεσαι με τα αθλητικά γιατί εδώ είναι μουσική εκπομπή. Ας ακούσουμε λοιπόν το «The master of the Valkirians» των Holy Thunderball.

...

- Έχουμε και το πρώτο μας τηλεφώνημα…

- Γεια σας, είμαι ο Μήτσος – Dark Knight από Αμπελόκηπους…

- Γαμώ τους Αμπελόκηπους και τη Λεωφόρο όλη! Σας γαμήσαμε χθες, όπως γαμάνε τα φωνητικά του Mille στο «Coma of souls»!

- Έχω ως Μήτσος να πω ότι το κομμάτι που μόλις έπαιξες, Αμφιτρίωνα, είναι μέσα στα δέκα καλύτερα της παγκόσμιας μουσικής. Θα ήθελαν πολύ οι φλώροι οι Nirvana να μπορούσαν να παίζουν τόσο τεχνικά!

- Πραγματικά, θα παρατήρησες στο δεύτερο κουπλέ τα αγγελικά φωνητικά του James Wagner, εδώ και τέσσερα χρόνια τραγουδιστή του group, καθώς και τα φρενιασμένα, γεμάτα μεταλλικό οίστρο riffs του κιθαριστικού δίδυμου Andy και Perry Mustfield.

- Άντε ρε, με τις αδερφάρες! Μόνο η καυλάρα που είχαν στο video clip άξιζε!

- Ευχαριστούμε το Μήτσο. Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο κομμάτι, που είναι επιλογή του Θρασύβουλου.

- War ensemble, ρε μουνιά! Slayer και τα μυαλά στα κάγκελα! Και για να μην ξεχνιόμαστε, το double και πάλι στον Πειραιά!

...

- Έχουμε φίλη στη γραμμή…

- Καλησπέρα, είμαι η Αμαρυλλίς από Κεφαλάρι.

- Γεια σου ρε Αμαρυλλίς! Πότε θα μας γνωρίσεις καμιά μεταλλού φίλη σου;

- Είναι πολύ ευχάριστο να έχουμε γυναικείες παρουσίες στην εκπομπή μας, τη στιγμή που περπατάμε σε μεταλλικά μονοπάτια, που παραδοσιακά είναι κατάλληλα μόνο για άντρες.

- Δε θέλω να μακρηγορήσω, αλλά επειδή νιώθω πολύ κοντά σας, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας. Εδώ και τρεις μήνες, είμαι με ένα παλικάρι, το Δαμιανό. Μην ανησυχείτε, δεν παρακολουθεί την εκπομπή σας, γιατί δεν είναι μεταλλάς. Του αρέσει η Πέγκυ Ζίνα. Είμαι αρκετά ερωτευμένη μαζί του και έχουμε ολοκληρωμένη σχέση. Προχθές όμως, στη συναυλία των Profound Devastation, γνώρισα ένα άλλο παλικάρι, ακριβώς ο τύπος αγοριού που με συγκινεί: μαύρα ρούχα, ίσια μαλλιά κομμωτηρίου μέχρι τη μέση, ψηλός, χλωμός και γυμνασμένος, με καρφιά και περιδέραια σε όλο του το σώμα. Παίζει και κιθάρα στο group που έπαιξε support στους Evil Fortress, ένα μήνα πριν. Τον θέλω πολύ, αλλά φοβάμαι να χάσω την ασφάλεια που μου προσφέρει ο Δαμιανός.

- Κοίταξε να δεις, Αμαρυλλίς. Στον ελευθεριακό κόσμο του metal, δε χωράνε συμβιβασμοί. Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη στον άνεμο και αυτή θα βρει το σωστό δρόμο μόνη της. Εξάλλου το είχε πει και David Roverdale στο κομμάτι του με τίτλο «Five minutes to infinity»

“Free your soul and touch the sky

Let the metal be your guide”

Και μην ξεχνάς ποτέ Αμαρυλλίς, ότι είναι προτιμότερο να πεθαίνεις αγαπημένος, παρά να αγαπάς πεθαμένος! Το διάβασα πρόσφατα στο βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια «Να ζεις, να αγαπάς και τρία κιλά ταραμοσαλάτα»

- Ε, κοπελιά, πώς είπαμε το ονοματάκι σου;

- Αμαρυλλίς…

- Αμαρυλ-λυσσάρα, που’ χεις κάνει το μαχλέπα το Δαμιανό τάρανδο! Κι αυτός ό μαλάκας, τέτοιο χάπατο που είναι, δεν έχει πάρει πρέφα! Βάζω στοίχημα πως είναι βάζελος! Καλά θα κάνει ο φίλος ο κιθαρίστας, ο μεταλλάς, να σου ρίξει έναν κρύο να ξελαμπικάρεις! Παρεπιπτόντως, πόνεσε η τριάρα χθες, βαζελάκια! Φάτε τώρα κι ένα «Schizophrenia» από Sepultura και μετά φάτε και διαφημίσεις…

[to be continued…]

Αβασάνιστοι Δόκτορες - μέρος Α

αφιερωμένο στο σύντροφο forns που σήμερα έγινε διδάκτορας...

άιντε, και στα δικά μας οι ανύπαντρες...

Περί Βγενόπουλου, Χρηματιστηρίου και κεντρο-αριστερής αγκύλωσης

Με ενδιαφέρον διαβάζω και παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό τα έργα και τις ημέρες του εικονιζόμενου στα αριστερά, κυρίου Ανδρέα Βγενόπουλου, διευθύνοντα συμβούλου της Marfin Investment Group (MIG). Γνωστός από τα παλιά σε όσους ασχολούνται με το Χρηματιστήριο, έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την υπόθεση του ΟΤΕ και με την κατάθεση αγωγών εναντίον των κυρίων, Γεωργίου Παπανδρέου και Αλεξίου Τσίπρα για συκοφαντική δυσφήμηση. Ξεσηκώθηκαν λοιπόν οι πολιτικοί και άρχισαν τις κορώνες για τη φίμωση του πολιτικού λόγου, της ελευθερίας έκφρασης και ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής.

Να διευκρινήσουμε λοιπόν δυό πράγματα:

Αγαπητέ Γιωργάκη, φιλέλληνα πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ,

Ποιός ιδιωτικοποίησε τον ΟΤΕ; Η δεξιά; Μμμμμ, δεν θα το 'λεγα. Ας θυμηθούμε λίγο μαζί Γιωργάκη μου:

1996 : Εισάγεται ο ΟΤΕ στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών με το πρώτο πακέτο μετοχών.

1997: Ξεκινά η διάθεση ενός δεύτερου πακέτου μετοχών με την ίδια επιτυχία.

1998: Πραγματοποιείτα η τρίτη μετοχοποίηση. Εισαγωγή στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.

Ποιός κυβερνούσε Γιωργάκη, την πιο πάνω περίοδο; Η Δεξιά; Α, όχι ε; Το ΠΑΣΟΚ; Τι λες; Κι ήσουν κι υπουργός; Αλήθεια; Τουμπεκί λοιπόν κι άσε τα σάπια και κοίτα να μαζέψεις τα λαμόγια τους εκσυγχρονιστές σου.

Είπες επίσης, ότι η κίνηση της MIG συνιστά μια «υποκρύπτουσα παράνομη χρηματική συναλλαγή». Τι λες ρε βλάκα; Παράνομη είναι η προεκλογική εκστρατεία με τα τεράστια ποσά και τους "αφανείς" επιχειρηματίες χρηματοδότες του ΠΑΣΟΚ, ηλίθιε. Αλήθεια, ο Γιάννος ο Παπαντωνίου τι κάνει, καλά; Τα χαιρετίσματά μου να του διαβιβάσεις. Και για παρανομίες θα σου πει εκείνος, τις ξέρει καλά από το '99.

Φίλε και σύντροφε Αλέξη Τσίπρα,

γελάει ο κόσμος μ' αυτά που λες. Αυτή είναι η ριζοσπαστική αριστερά που οραματίζεσαι; Ο λαϊκισμός επιπέδου γειτονιάς, του Βορίδη και της Λούκας Κατσέλη; Καλά εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ένας άνθρωπος που να έχει βασικές γνώσεις Χρηματιστηρίου για να σου πει να μαζευτείς; Ούτε ο Αλαβάνος με τα 200.000 Ευρώ σε μετοχές;

Είπες Αλέξη: «κάποιοι αγοράζουν αέρα και πουλούν αέρα στον ΟΤΕ» και ότι σύντομα «η απάτη θα αποκαλυφθεί». Αν η μαλακία ήταν άθλημα, θα ήσουν Ολυμπιονίκης (αντοπάριστος). Τι λες ρε Αλεξάκη; Δηλαδή, αν εγώ έχω τα λεφτά και πάω και αγοράσω από το Χρηματιστήριο ένα κομμάτι του ΟΤΕ, θα βγεις να μου πεις πως είμαι απατεώνας; Καλά, είσαι τελείως μαλάκας; Άλλο θέμα αν είσαι εναντίον του Χρηματιστηρίου και της ελεύθερης αγοράς. Αυτό ναι, να βγεις και να το πεις. Αλλά το παιχνίδι παίζεται με αυτούς τους κανόνες. Μόλις έρθεις στην εξουσία, άλλαξέ τους. Αλλά μέχρι τότε και με την αγωγούλα πάνω απ' τα κεφάλια σας, θα μάθετε εσύ, ο Γιωργάκης κι ο Μαλέλης (του Star), ότι μερικές φορές καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Τα λεφτά φίλε Αλέξη, δεν είναι του Βγενόπουλου. Είναι δικά μας ρε άσχετε, κατάλαβες; Δικά μου, του φίλου μου του Α, του Γ, του Η, κλπ. Δεν προέρχονται από "τη μαφία της Αλβανίας" ρε άχρηστε καραγκιόζη Μαλέλη του Super Star και της Λαμπίρη, τσουτσέκι των Βαρδινογιαννέων.

Τέλος, θέλω να πω ένα μπράβο σε όλους σας, μαλάκες. Καταφέρατε και κάνατε ήρωα το αρπαχτικό κ. Βγενόπουλο, καλώντας τον μάλιστα και στη Βουλή για να τον "εξευτελίσετε". Το έβλεπα και δεν το πίστευα, πως τόσοι πολλοί άσχετοι έχουν μαζευτεί στο μπουρδέλο της δημοκρατίας. Αμόρφωτα ανθρωπάκια, "εκλεμένα" με τη ψήφο των σφογγοκωλάριών σας.
Τελικά, σας γάμησε και σας εξευτέλισε αυτός, κάπνισε μάλιστα και το πούρο του στο τέλος, λες και μόλις είχε τελειώσει το sex. Ας προσέχατε. Και ελπίζω να το μάθατε το μαθηματάκι σας. Την επόμενη φορά που θα το παίξετε λαϊκιστές και εθνοσωτήρες του κώλου, σκεφτείτε καλά πριν ανοίξετε το στοματάκι σας...

Μήπως να τα λέγαμε λίγο και από κοντά;

Ξέρω πως κάποιοι δεν είστε στην Αθήνα και δεν μπορείτε να έρθετε.
Σίγουρα θα βρούμε και άλλες ευκαιρίες να τα πούμε από κοντά
Επίσης είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από εσάς θα είστε ενημερωμένοι για το γεγονός.
Απλά λέω πως είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε.

Hasta La Victoria Siempre , ή κάπως έτσι...

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Μου προκάλεσαν ανησυχία οι πρόσφατες φήμες για τη διάλυση του blog. Μου προκάλεσε ανησυχία το αποτέλεσμα της πρόσφατης ψηφοφορίας που λέει ότι η solaris με χώρισε και τα ρίχνει στο justelene. Δηλαδή, δε μου ‘φταναν όλες οι υπόλοιπες ανησυχίες που είχα και έχω στο κεφάλι μου, τώρα πρέπει να βάλω στο κεφάλι μου και την ανησυχία του blog και της solaris! Ε, λοιπόν όχι! Θα αναρτήσω ένα κείμενο, που από καιρό είχα στο νου μου να γράψω, σε μια προσπάθεια να (ξανα)συμμετάσχω πιο έμπρακτα στο blog αυτό. Οι λόγοι της σχετικής εξαφάνισής μου είναι προσωπικοί. Θα τους παραθέσω για να δω αντιδράσεις: ήθελα να δω αν η solaris θα κάνει τα γλυκά μάτια σε άλλον άντρα, σε μια ενδεχόμενη απομάκρυνση ή αποχώρησή μου από το blog. Πιστεύω πως η απάντηση έχει ήδη δωθεί. Φανταστείτε τι είναι ικανή αυτή η γυναίκα να κάνει κατά τη διάρκεια του φανταρικού μου!

«Παλιοθήλυκο! Με πλήγωσες βαθιά! Δεν το περίμενα από σένα!».

Φυσικά, το κείμενο που από καιρό είχα στο νου μου να γράψω δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω. Το θέμα του είναι, για μια ακόμα φορά, σχετιζόμενο με όλες αυτές τις κοινωνικο-συναισθηματικές αηδίες που μου ταλανίζουν μέρα-νύχτα τον εγκέφαλο και θα με οδηγήσουν τελικά στο τρελάδικο ή στο χώμα. Είναι, δηλαδή, στο μοτίβο mezcalin που έχετε συνηθίσει (λέμε τώρα...).

Φυλαχτείτε, γιατί ξεκινάω γράψιμο!

Προειδοποίηση: είμαι περισσότερο ντεφορμέ από οποιαδήποτε άλλη φάση στη ζωή μου (σε ό,τι αφορά τα συγγραφικά θέματα, γιατί σε άλλα θέματα είμαι μόνιμα ντεφορμέ, οπότε δεν τίθεται θέμα σύγκρισης παρελθόντος και παρόντος).

Ξαναφυλαχτείτε, μετά το μελόδραμα της προειδοποίησης. Ακολουθεί το κυρίως κείμενο, το οποίο μπαίνει κατευθείαν στο ψητό.

Ο κόσμος μιλάει για τον εαυτό του περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε. «Σπουδαία διαπίστωση!», θα μου πείτε. Εγώ πάλι, ψήνομαι να το σχολιάσω. Ώρες ώρες, μου δίνεται η εντύπωση ότι στο μέτωπό μου είναι γραμμένη η λέξη «ακροατής της αποκλειστικά ατομικής ζωής του άλλου». Εννοώ ότι όλο και περισσότερο τυχαίνω σε περιπτώσεις όπου συναντιέμαι με τον άλλο και το μόνο που δέχομαι είναι ένας καταιγισμός από προσωπικές εμπειρίες του, για τις οποίες υπερηφανεύεται ή τις οποίες θεωρεί μέγιστης σημασίας και εξόχως συναρπαστικές. Πολλές φορές είναι και τραβηγμένες από τα μαλλιά. Μήπως παίζουμε το παιχνίδι που λέγεται «ανταγωνισμός εμπειριών»; Εγώ μάλιστα, που είμαι και ανταγωνιστικός κομπλεξάρας, έχω μια τάση να το βλέπω πιο βαριά. Αλλά, για μισό λεπτό, ρε παιδιά! Πού πήγαν οι κουβέντες περί πολιτικής; Πού πήγαν οι κοινωνικές συζητήσεις; Πού πήγαν οι προσωπικές συζητήσεις; Πού πήγε ο αγνός, πηγαίος, άνευ νοήματος κι όμως τόσο σημαντικός (μπας και σκάσει λίγο το χειλάκι μας) χαβαλές; Συναντάω άτομα που είναι ικανά για τρεις συνεχόμενες ώρες να σου μιλάνε για το επάγγελμά τους και για το πώς οι ΙΔΙΟΙ (και όχι οι υπόλοιποι συνάδελφοι) συμπεριφέρονται στον εργασιακό τους χώρο, για το δάνειο που πήραν και το σπίτι που έχτισαν, για το γαμάτο τρόπο ζωής της οικογένειάς τους, για το αυτοκίνητο που σκέφτονται να αγοράσουν αλλά είναι αναποφάσιστοι, για το πόσες πίπες τους πήρε η ξανθιά βιτσιόζα γκόμενα στα βραχάκια του κυκλαδίτικου νησιού που επισκέφθηκαν το καλοκαίρι, για το πόσα εμβόλια πρέπει να κάνει το μικρό τους πεκινουά και αρχίδια στο μυστρί! Αν μπω κι εγώ στην ίδια λογική περιγραφής των δικών μου εμπειριών θα γίνει ένα μπάχαλο! Τι σόι επικοινωνία είναι αυτή; Φυσικά, εγώ έχω και το πρόβλημα ότι τις περισσότερες εμπειρίες μου δεν τις θυμάμαι επειδή ήμουν φέτες (έτσι για να μιλήσω και λιγάκι για τον εαυτό μου), οπότε ο άλλος δε διατρέχει τον κίνδυνο να ακούσει πολλά από μένα. Πάλι μονότερμα θα με πάρει!

ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ, λοιπόν, που αυξάνεται με τον καιρό. Γινόμαστε όλο και πιο ατομικιστές. Νιώθουμε τόσο μικροί μέσα σε αυτό τον κόσμο των αδιανόητων μεγεθών και ταχυτήτων, που προσπαθούμε να κάνουμε αισθητή την ύπαρξή μας μιλώντας ΓΙΑ τον εαυτό μας, αντί να μιλάμε ΑΠΟ τον εαυτό μας. Ή μήπως βλέπω το ζήτημα λάθος; Φανταστείτε πόσο ανασφαλείς έχουμε γίνει, ώστε να (θέλουμε να) νομίζουμε πως όλος ο κόσμος (θα έπρεπε να) περιστρέφεται γύρω από μας! Έχουμε τρελή ανάγκη να μας δουν και να μας ακούσουν, όχι για να έρθουμε κοντά ο ένας με τον άλλο, αλλά για να επιβεβαιώσουμε στον εαυτό μας ότι υπάρχουμε (!) κι οτι είμαστε οι καλύτεροι (ακόμα χειρότερα). Τα μετάλλια μας λείπουν! Αυτή η ιδιότυπη μόστρα, μου θυμίζει λογικές γυαλισμένης cabriας BM στην παραλιακή. Το ξέρω πως όλοι, σε διαφορετικούς βαθμούς, είμαστε χαμένοι στον κόσμο μας. Τρέχουμε σα μαλάκες και δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε βασικά πράγματα προς όφελος του εαυτού μας. Σα φάρμακο όμως στην κατάσταση αυτή επιλέγουμε να προβάλουμε και να αναπαράγουμε τον εαυτό μας, για να κερδίσουμε άραγε τι; Αν αναζητούσαμε την αλληλεπίδραση, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, στο λίγο ελεύθερο χρόνο που μας απομένει, μήπως θα περνάγαμε καλύτερα; Μήπως θα ΕΙΜΑΣΤΑΝ (κατ' άλλους ΕΙΜΑΣΤΕ) καλύτερα;

Μου σκάνε κι άλλα στο νου, αλλά νομίζω πως ξεφεύγω, οπότε το κλείνω.

ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ 1

Χθες το βράδυ είδα τον καινούριο Ιντιάνα Τζόουνς.Γερασμένο και διαφορετικό από τους προηγούμενους Ιντιάνα.Και μου ήρθε ξανά στο μυαλό μια από τις πιο ωραίες ταινίες που είδα ποτέ , το Blade Runner.Mε τον Χάρισον να είναι νέος ακόμα σ΄ένα φουτουριστικό κόσμο,να τρώει ΠΟΛΥ ξύλο και να ερωτεύεται ένα από τα ρέπλικα που κυνηγάει.
Μαζί με την καλημέρα μου λοιπόν,σας στέλνω μια από τις αγαπημένες μου σκηνές υπό τους ήχους μιας φοβερής μουσικής.

26 Μαΐου 1999. Κάπου στην Πάτρα (…), ενώ κάπου στη Βαρκελώνη…

21 Μαΐου 2008. Κάπου στην Αθήνα (…) ενώ κάπου στη Μόσχα…

Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που χαράζονται πολύ έντονα στο μυαλό και στην καρδιά του.

Το δυστύχημα είναι πως κάποιες από αυτές τις ζούμε με τους ανθρώπους που θέλουμε και αγαπάμε, και κάποιες άλλες όχι.

Χθες ήταν μία από αυτές με την απουσία.

Δυνατή η στιγμή, μεγάλη η απουσία.

Πι ες 1 (χιουμοριστικόν): Ας ελπίσουμε να είμαστε μαζί, όταν το σηκώσει η ΘΡΥΛΑΡΑ!!! (χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα….)

Πι ες 2 (απολογητικόν) : Ζητώ συγγνώμη από τους συμπλόκερς για την ποδοσφαιροποίηση του blog. Αλλά είναι μεγάλη αγάπη η United. Και όχι μόνο.

Αποπηρα σεκσουαλικης παρενοχλισης ΥΠΕΡ του ΤΖΑΣΤΛΕΝ.

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ «ΡΙΞΩ» ΤΟΝ JUSTELENE ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΟΥ...( στο καναπε,στο τραπεζι...στο πατωμα..οπου να ναι...αρκει να τον γαμησω..)

«Oνειρεβομε μια νυχτα που στους δρομους δε θα υπαρχη κανενα αφτοκινητο.
Που οι δρομοι θα εχουν ξεχυλησει απο τους Τρελους ολου του κοσμου.
Ολοι οσοι δεν αισθανοντε τρελοι θα κλειδοσουν δυοκαι τρεις φορες τη πορτα τους ,θα κατεβασουν τα στορια και θα τρεμουν στο σκοτινο τους υπνοδωματιο,αλλοι πιο φοβιζμενοι στη τουαλετα τους, με ενα αναμενο κερι,αναμεσα στα ιδρωμενα χερια τους .
Και εμεις ,ο καθενας με τη τρελα του,θα κατακλεισουμαι τους δρομους,τις πλατηες και τα αγαλματα τους,σε καθε πλατηα ο «πιο τρελος απο ολους» θα βγαζη λογους ασηναρτητους και οι υποληποι θα ουρλιαζουμε απο κατω και θα τραβαμε –απο χαρα- ο ενας τα μαλλια του διπλανου.
Οι πιο κοντοι και αδυναμοι ,θα παιρνουν τους ψηλους και γεροδεμενους στις πλατες τους ,θα κανουν δυομισα βηματα , θα παιφτουν κατω σε ζεβγαρια και θα σηκωνοντε ο καθενας μονος του προς αγνωστες κατεφθηνσεις..Θα γλυφουμε ο ενας τις πληγες του αλλου..Θα ρθουν τρελοι και απο ολα τα χωρια της επαρχιδας,απλυτοι ,με τα μαλλια τους να πεφτουναι κοματια απο την απλισια.Ολοι θα εχουμε δοντια κιτρινα και σαπισμενα,ρουχα βρωμικα ,φθαρμαινα,..μη τα πολιλογω Τζαστλεν .. εν ολοιγης αν μας εβλεπες απο πσηλα ,θα ειμασταν σαν μια τεραστια κινουμενη αντιδιαφημιστικη καλλιντυκων αφισα .
Κανενας αλλος ηχος ,εκτος απο ανθρωπινες φωνες(αναρθρες) δε θα ακουγετε ,ουτε μουσικη δεν εχη αυτη η νυχτα που ονηρεφτηκα...ουτε μια νοτα-απο αυτες που παγιδεβουν μεσα τους τα αισθηματα.

Και αυτη η νυχτα, την επομενη θα ονομαστη «η Νυχτα των Τρελων» ,με μεγαλα γραματα, απο τις διπλομενεσ εφημεριδες και τα ανοιχτα ραδιοφωνα πανω στα γραφια εργασιας και τησ κουζηνες.Και τιποτα δε θα εχει αλλακση ,η Καθημερινοτητα θα στρογκιλοκαθιση ξανα στη ξυλυνη κουνιστη ποληθρονα της μπροστα απο το jακι,οι δρομοι θα γεμησουν αφτοκηνητα ,τα αφτια μου κορναρισματα και μωρα που κλενε,οι Λογικοι Μικροαστοι θα κικλοφορουν ελεφθερα στους δρομους ξανα.
Και οι χθεσινοι τρελοι κλιζμενοι σε σκοτεινα δωματηα,αφου θα εχουμε κλειδωση δυο και τρεις φορες το μυαλο μας δε θα θυμομαστε τιποτα απο τη χθεσινη νυχτα .............................................

..................................
Αλλα αφτη η νυχτα δε θα μεινη στην Ιστορια οπως οι αλλες παρα μονο η Ιστορια θα μεινη μεταξεταστεα στο μαθημα της «Νυχτας των Τρελων».
Καθως μολις αρχισει να νυχτωνη
ο φοβος θα φωλιασει στο μυαλο και τις πσυχες των Λογικων και παλι. . Πως «οι Τρελοι μπορει να ξαναβγουν στους δρομους» θα ψιθιρυζουν..και θα κλιστουν ξανα στα σπιτια τους , αυτοι .Και τοτε οι νυχτες θα γινουν ολες Νυχτες των Τρελων ..και αργοτερα και οι μερες.......Και ετσι δε θα χρειαστει να ονηρεφτω ποτε ξανα..Ολε!!»oλοκληρωτικο αποσπασμα από το ποιημα «Η Νυχτα των Τρελων» του ποιητη Χοιρωνα Πολυρωτα.

Και ένα ακομα αποσπασμα!
Ποιηση(η) ουσ. =Μια τεχνη που εφευρεθηκε απο τους ιδιους τους ποιητες,για να μπορουν να γαμησουν και αυτοι.

….Απο το «Αλβαφηταρι του Χοιρωνα.» του συγγραφεωσςς ..Χοιρωνα Πολυρωτα!! (ε ποιος άλλος)


Πι.ες Σορι για τα ορθογραφηκα λαθη ,αλλα ηχα ανχος πως θα με διαβαση ο Τζαστλεν.

Update +ενα δωρο κοινονικης αλληλεγκηης (αν εχης ηδη κανη τη μαλακια να χτυπησης εισιτιριο λεοφοριου τουλαστιχο οταν κατεβης στη σταση σου αφινε το πανω στα ..στα..εκεινα τα πορτοκαλι μιχανηματα που το χτιπας για να το παρη ο επομενος που θα μπη ,καντο εση εγο δε μπορο γιατι το βαζο στο στομα και το κανο παπαρα απο το σαλιο και μετα σκηζετε..δε κσερο το διαβασα καπου κε μου φανικε γκουντ αιντια)

Bollywood 2 - Ο θρήνος της Solaris

Σερσέ λα φαμ

Καλά μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουνα μικρή: πυρ,γυνί και θάλασσα ,κουρίτσι μ΄.
Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε σοφή η λαϊκή ρήση.Για άλλη μια φορά μια γυναίκα είναι υπεύθυνη για μαζικές καταστροφές,καταρρακωμένες συνειδήσεις,εκφυλισμούς μπλογκς και εκμαυλισμούς μπλόγκερς.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;Την Εύα (η πρώτη διδάξασα-αυτό το μήλο στο λαιμό μας έχει κάτσει από τότε),την Μεσσαλίνα (καλή και του λόγου της-και τον κεράτωνε τον βλάκα τον Κλαύδιο και τον ξέκανε στο τέλος),την Κοντολίσα Ράις (μεγάλη καριόλα παιδιά-δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω) και last but not the least...ποιά άλλη;την αγαπημένη μου Ντόρα Μπακ!
Η σκληρή ζωή λοιπόν τα΄φερε και μπήκα και γω σ΄αυτήν την ατελείωτη λίστα με τις γυναίκες/αράχνες.Αυτές που αν είσαι άντρας και σου λάχει να τις συναντήσεις θα πρέπει να κάνεις την προσευχή σου και να παραδοθείς σε μια μοίρα χειρότερη από τον θάνατο...
Όπως καταλάβατε αναφέρομαι στην συγκλονιστική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στην πολυκατοικία μας.Δεν μπορώ να κρύψω ότι παρακολούθησα με ύψιστη αγωνία αυτή την μάχη που διεξήχθηκε μεταξύ εμού και (Moν Ντιε! Τι τιμή) του Alexis…Η μάχη που δόθηκε ήταν σώμα με σώμα και έληξε με διαφορά στήθους - εδώ θα πρέπει να πω ότι το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτο μια που φορώ σουτιέν νούμερο 85D.Ο καημένος ο Alexis δεν είχε καμία ελπίδα......
Τέλος πάντων σέβομαι την άποψη των 10 καλών συνμπλόγκερς που απεφάνθησαν ότι είμαι η αιτία για τον εκφυλισμό τους (μμμμ....)
Δεν μπορώ όμως να μην υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να καταγγείλω την Σκοτεινή Φυσιογνωμία των Παρασκηνίων που παραπλάνησε την κοινή Γνώμη με στημένα γκάλοπ!
Κι εδώ είναι το σημείο όπου θα βάλετε την φαντασία σας να δουλέψει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και θα οραματιστείτε τη φτωχούλα Σολάρις να αγορεύει σπαρακτικά μπροστά στο δικαστήριο υπερασπιζόμενη την κηλιδωμένη της τιμή – φορώντας μια μπούργκα που σημειολογικά υποδηλώνει τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία και στο συγκεκριμένο μπλογκ (πςςςςς, κρίμα που διώξανε τον Κούλογλου-θα΄μουν το επόμενο θέμα του).
Ξαναγυρνώντας λοιπόν στην καταγγελία μου,έχω να πω ότι έπεσα θύμα της απεγνωσμένης προσπάθειας του Διαχειριστή/Νταρθ Βέιντερ να ανεβάσει τα νούμερα της AGB με ανακριβή ερωτικά σκάνδαλα : είναι καταφανές ότι δεν χώρισα εγώ τον mez αλλά αυτός (ακόμα προσπαθώ να γιάνω τις πληγές μου!) και επίσης ότι δεν ψήνω τον just-μπριζόλα είναι; Αρπάζοντας λοιπόν την ευκαιρία το επικοινωνιακό Κουνάβι,πάτησε πάνω στο συναισθηματικό δράμα που παιζόταν,στην ακόρεστη δίψα του φιλοθεάμονος κοινού για «σεξ,ψέμματα και βιντεοταινίες» καθώς και σε μια καλοστημένη παγίδα/συμπαιγνία/κράξιμο του φίλου του lou .Έτσι η μικρή Σολάρις/Πολυάνα βρέθηκε να είναι υπεύθυνη για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ : τον Εκφυλισμό Ενός Μπλογκ. (Σνιφ-Σνιφ,με συγκίνησα ρε γμτ,κάνω ένα διάλλειμμα να σκουπίσω τα δάκρυά μου και να φάω ένα σοκολατάκι).
Τελειώνω κάπου εδώ και επισημαίνω τη μεγάλη ευκαιρία που έχασε το μπλογκ να κάνει την μεγαλειώδη υπέρβαση καταννοώντας ότι ο εκφυλισμός του μπορεί και να προέρχεται από την ιδεολογική απομάκρυνση από τον Αλέξη.Και επιτέλους να ζητήσει τη βοήθειά Του για να μην είμαστε πια συφυλιασμένοι...εεεε,συγνώμη! Εκφυλισμένοι ήθελα να πω.
Ω! Αλέξη-Αλέξη!
Με σένα στο μπλογκ
Ένα Νέο Φως θα είχε φέξει!

Υ.Γ. Για όσους μου κάναν τη ζωή μου ποδήλατο στο μπλογκ τους αφιερώνω το παρακάτω κλιπάκι-δανεισμένο απο άλλο μπλογκ. Άσχετο με τους παραπάνω φιλοσοφικούς διαλογισμούς αλλά να πω και κατιτίς σοβαρό σ΄αυτό το ποστ.

COMING UP NEXT....

"ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΤΑΜΤΑΜ ΤΑΜ"...
(πι.ες.
ερχετε νεο ποστ,αλλα πρεπη να μεινη στη καταψυξη λιγες μερες πριν το σερβιρηζμα..)

"Προβοκάτσια" (ή για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι)

"La poesie est dans la rue"

Μάης ΄68. Ο μήνας που η ποίηση βρισκόταν στους δρόμους.
«Je t'aime !!!Oh! Dites-le avec des paves»
(Σ΄αγαπώ!Ω,Πέστο με πέτρες)

Μερικές μάχες δεν καταλήγουν σε νίκες.Ίσως γι΄αυτό να είναι και οι πιο ένδοξες.

Les affiches de Mai 68
Uploaded by ina

σκεφτομε και βαφω

Πασχας το χωριο.
Το Πασκα το περναο στο χωριο .Το χωριο μου το λενε Λαλα.το πασχα γεμιζεη από ξενους και αφτοκινιτα.Εμενα μαρεση που ερχοντε οι ξενοι αλλα ..δε ξερω κιολας αν μαρεση .Πιο πολύ μαρεσουν οι κατηκοι του χοριου.Οι ξενοι ερχοντε για να φανε τα αρνια του Πατουχα.ο πατουχας εινε βοσκος.Σφαζη αρνια και τα δινη να τα φαμε μετα.Δε κσερο ποσο τα δινη αλλα νομιζω ο,τι δε πλιρωνεται κιολας γιατι όταν ο πατερας μου του λεη «ποσο εχεη το αρνι πατουχα?» αυτος λεη «ασε θα με κερας του βραδ στου μαγαζι».βεβεα ο Πατουχας πινη ένα καφασι μπιρες στη καθισια του αρα
1αρνι= 1 καφασι μπιρες αμστελ.Αμα χαλασει το φως,ερχεται και το φτιαχνη ο Μπριζας.
Ο μπριζας εινε μαστορας στα ηλεκτρολογικα.Μια φορα που ειχε ερθεη να περαση κατι καλοδια στο ηπογειο του θειου μου του ΣοτοΜοτο 89,και ο θειος μου του ειπε για λεφτα αφτος στραβωσε ,γιατι δεν ηξερε ποσα να ζητηση.μετα του ειπε να παη ο θειος μου να του οργωση αβριο το χωραφι και πατσιζουνε.
ο θειος μου ο Σοτο μοτο 89,εχη τα περισσοτερρα χωραφια απολουςστοχοριο.,γιαφτο ολοι τον κοροιδεβουνε,γιατι δε τα προλαβενει όλα!! Όταν οι αλλοι καθονται τα μεσημερια το καλοκαιρι και πινουνε,αφτος περναη με το τρακτερ να «ποτιση»τοτε πεταγοντε ολοι και του φωναζουν «εεε μεγαλογεοκτημονα! ελα να σε κερασουμε μα μπιρα»,και αφτος τσαντιζετε και βριζει παναγιες.Ενα καλοκερι ειχε βαλει και πατατες ο αθεοφοβος και τον βοηθησαμε ολοι να τις μαζεψει ,και εγο και ο ξαδερφος μου και η μαναμου.Οταν ομος ηρθε ο εμπορος να τις αγορασει του ειπε ότι «δεν εινε καλες και θα του δοση μονο τα μισα λεφτα που σημφονησανε.
ο θειος μου του ειπε «αντε γαμησου,δε στις δινω» και τις βαλαμε ολες στο ηπογειο.Εγο εκλεγα από τα νεβρα γιατι ειχα χαση δεκα παιγνιδια μπαλα του λαχιστο για τις κολοπατατες.
εκεινη τη χρονια ολο το χοριο ετρογε πατατες για να τεληωσουν ,αλλα δε πεθανε κανενας από τις χαλασμενες πατατες.αρα μαλον ηταν καλες ή ο εμπορος τις ειδε με μισο ματι τις πατατες του θειου μου.ο Λουκος είναι ο Τρελος του χωριου.
Ο Λουκος εινε αφτος που..που μας φτιαχνη τα ποδηλατα,τη τηλεοραση,εινε κηνηγος,παιζει τερμα στην ομαδα,βαζη τα τσουβαλια με τις ελιες στις αποθηκες,βαφει τα σπιτια και κουβαλαη τσιμεντο.στο σπιτι του εχη παλιες τηλεορασης και ραδιοφονα.μια μερα που του ειχα παη το κιτρινο κασετοφονο να το φτιακσει γιατι μασαγε τις κασετες,όταν το πηρα πισο δε μασαγε τις κασετες αλλα ειχε αλαξει τα κουμπια,το πλει και το στοπ τα χε βαλη αναποδα,γιατι λεη στο δικο του το πλει το ειχε δεξια και ετσι ηταν σωστα.Αφτος πλιρωνετε με 2 καφασια μπιρες,και το βραδι στο μαγαζι εινε κοματια.Τοτε ερχετε και μου κανει το κολπο με το αναμενο τσιγαρο που το βαζη αναποδα στο στομα ,με τη καφτρα μεσα και δε κεγεται λεη.Εγο νομιζω ότι κεγεται αλλα εινε κοματια και δε το καταλαβενη,
Αλλα το ιδιο εινε αμα δε το καταλαβενης ότι καιγεσαι με το να μη καιγεσαι.
Ειχε κανη και πειρατικο σταθμο κε εβαζε τραγουδια,που επιανε σε ολο το χοριο,εκτος από ένα σπιτι που εινε πολύ μακρια από τη πλατεια.
το μαγαζι το εχη ο Λατζας και ο γιος του ο Ζβανας.που τον λεμε ετσι γιατι του αρεσουνε τα ζβαν που βαζουνε στη πηκιλια στο ουζο.οταν παραγκελνουνε ουζο και τα πηγαινη ο Ζβανας,τα ζβαν φευγουνε εξι και φτανουν στο τραπεζι δυο!γιατι τα τροη στο δρομο.αλλα τι να πης δικο του εινε το μαγαζι .το μεσημερη αμα πας για καφε και ο ζβανας δεν εχη πιει ακομα το δικο του,σου λεη φτιαξτον μονο σου ,και δε πληρονης τιποτα.
οι αλοι κατοικοι του χοριου είναι ο Παπεν,ο Τζερυ(με το σουπερμινιμαρκετ),ο Τσε,ο Ρηγας(πεζη χαρτια και μονος του),ο Μπαχλας,ο Γελαδογαμης,ο Κορακας κ.α.Αμα ροτησεις επιθετα δε τα ξερω.
ΤΙ Ξεκινισα να γραφω όμως?α ναι! το Πασκα στο χοριο…είναι μια μαλακια και μιση..γιατι ερχονται οι αθηναιοι με τις μπεμβε και μας λενε συνεχια τι ωρεο και γραφικο χοριουδακι που εχουμε,και τι ωρεα που ζουμε εμεις εδο και αφτοι είναι μεσα στα τσιμεντα και αναπννεουν καφσαερια κα ι ολο δουλεβουνε ενώ εμεις καθομαστε και περναμε ζωη και κοτες…μας ειρονευοντε κιολας τα μουνοπανα δηλαδη.
Γιατι όταν ηρθε ενας να φτιαξει σπιτι στο χοριο (εκανε και παρκιγκ ο μαλακας! λες και δε μπορη να βαλη τοκωλαμαξο του στην αβλη του σχολειου που τα βαζουνε ολοι)δεν ειπε στο Λουκο να του το βαψει αλλα εφερε μαστορες από την Αθηνα!
Τα’ΡΧΙΔΙ!!!

για μένα...

Για τον bastaka 1...

Στίχοι: Bertolt Brecht
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά

Bollywood 1

Στους...ποδηλατοδρόμους

Μετά λύπης διάβασα ότι ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Γ. Παπανδρέου, υπέστη κάταγμα σε θωρακικό σπόνδυλο και έσπασε και τον παράμεσο δάκτυλο του δεξιού χεριού, ύστερα από πτώση του από ποδήλατο. Ευτυχώς η κατάστασή του είναι ελεγχόμενη και δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο.

Είμαι περίεργος για το ποια θα είναι η πολιτική πλέoν για τους ποδηλατοδρόμους… Ελπίζω πάντως να μην καταργηθούν τα ποδήλατα…

JOHN LOCKWOOD (ξοην λοκςοοδ)

Κοπυ πaste απο wikypidia>search/; John Lockwood>results3<&ritah./

o John Lockwood γεννηθηκε στην Οξφορδη και μεγαλωσε με ένα ονειρο.Να γινει ηθοποιος ,ηθοποιος οταν λεμε εννοουμε του θεατρου ε, ενας Λορενς Ολιβιε ας πουμε, γιατι ολοι οι αλλοι είναι απλα ανθρωπακια ή στη καλυτερη καρικατουρες απλών ανθρωπων που ποτε τους δεν αντιληφθηκαν τη σημασια της ρησης «ηθοποιος σημαινει φως».. και ομως την επεκτειναν στο «ηθοποιος σημαινει φως….. το τηλεφωνο,νερο,το νοικι,μετα λιμουζινες,ρουχα ακριβα,κοκες και παει λεγοντας και..πινωντας ».
Όχι ο John δεν ηταν τετοιος .


(παμε παρακατω γιατι αρχισα να βαριεμαι νωρις).

....Ευτυχως οι γονεις του Jοhn πεθαναν και οι δυο νωρις,αυτο του εξασφαλισε μια αρκετα σημαντικη περιουσια ,καθοτι ο μοναδικος κληρονομος.
Με τα λεφτα αυτα ,και αφου πουλησε ακομα και το πατρικο -βικτωριανου τυπου- πυργο τους στη κορυφη του ορους Χεσλευ ,εκει που ανατελει ο οξφορδιαδανος ηλιος...νoικιασε ενα 2αρι στο Λονδινο ,γφραφτηκε στη καλυτερη θεατρικη Σχολη της πρωτευουσας και...

(παμε παρακατω ομως γιατι συνεχιζω να βαριεμαι).

...Δυστυχως ομως και επειδη ο ηθοποιος γεννιεται και δε γινεται- βλεπε wikypidia>search/; Αctress Mimi Denysi >results0,
ο Αrthur Dommenfierld δεν κατ.. εε συγνωμη ο John Lockwood δεν ευτυχησε να γινει ηθοποιος ,αμέτρητες οντισιον ,αμετρητες απορριψεις.Ακομα και σαν κομπαρσος σε διασκευη του Μπεν Χουρ ειχε απορριφθει

Βλεπωντας πως καμια τυχη δεν ειχε σαν ηθοποιος ,αποφασισε να βαλει σε εφαρμογη το Πλαν Μπι! (Θυμηθηκε τη συμβουλη του πατερα του «Ποτε μη σχεδιαζεις το πλαν Α ,αν δεν εχες προηγουμενως σκεφτει το Πλαν Μπι,αν δεν το εχεις ,τοτε καλυτερα πηγαινε απροετοιμαστος,ετσι και αλλιως το πλαν Α ,αποτυγχανει παντα)
Το πλανο Βee ηταν να γινει ο ιδιος θεατρικος συγγραφεας,θεατρικος παραγωγος
βλεπε google>search/; Τheatre Mimi Denysi >results
Κα να που ,μια μερα ,ξετυλιγοντας το ψαρι από τις εφημεριδες η ματια του επεσε στη λιστα των αγγελιων
«Νοικιαζεται υπογειος χωρος –πρωην θεατρο ,πλησιον της …»
Το δικο του θέατρο!

(παμε παρακατω ομως γιατι βαριεμαι και αλλο τωρα πια).

....Το εργο του ειχε τιτλο « Η Μητρα της Αμαρτιας μου».
Ηταν ενα εργο αφιερωμενο στην αιωνια παλη του Καλου και του Κακου (Σημ. Χοιρωνα Του Τζον Γουειν και των Ινδιανων,του Στιβεν Συγκαλ και των πολυεθνηκων ετεριων πετρελεου που μοληνουν το περιββαλον διλαδη-που προβαλλονταν κιολα σε γιγαντοθωνη στο βαθος τις σκηνης- ) αλλα ηταν ανατρεπτικο στη προσεγγιση του.. ,αντιμετωπιζε με συμπονοια ,με κατανοηση το Κακο ,δικαιολογουσε την υπαρξη του και θεωρουσε πως υπηχε μια γιγαντιαια Μητρα που το γεννησε,μα δεν εδειχνε την ιδια επιεικα για το καλο. Μαλιστα αγνοουσε παντελως τη προελευση του υπονοοωντας ετσι πως το Καλο ειναι εξω απο την ανθρωπινη φυση.ισως μαλιστα να προερχοταν απο τη συχνη συναναστροφη και μονο του ανθρωπου με τα ζωα,μερικα εκ των οποιων δυστυχως εναι κυριοι εκφραστες του Καλου ,οπως αυτο εννοειται (π.χ το καλο σκυλακι ,ακακο αρνακι, εργατικο γαιδουρακι,φοβισμενο κουνελακι κ.ε.τ.λ.) . Εν κατακλειδι!..Ηταν ενα μονοπρακτο ,για την αγωνιωδη αναζητηση της μητρας που ξεβραζε το Κακο ,της Μητρας της Αμαρτιας!


(παμε παρακατω γιατι αρχισα να βαριεμαι παλι?)
Στα χρονια που λειτουργησε το θεατρο «John Lockwood’ς Theatre» ουτε ενας δε πατησε το ποδι του.Μα οι παραστασεις συνεχιζοτανε καθημερινα ,το προγραμμα τηρουνταν ευλαβικα από τον Τζον.Αρχισε να κανει περικοπες για να μαζεψει καπως τα εξοδα.Αυτος ηταν ο ταμιας,αυτος η ταξιθεατρια,αυτος κατεβαζε τη σκηνη,αυτος καθαριζε τα αδεια καθισματα,αυτος ηταν ο σοφερ που τον γυρνουσε σπιτι και τον εφερνε στο θεατρο την άλλη μερα ,την ιδια ωρα παντα.Μα το οικονομικο ηταν το τελευταιο που ενδιεφερε τον Jonathan Whisperman ..ε τον John Lockwood ηθελα να πω.Αυτος ζουσε και ανεπνεε για τη στιγμη που θα εστρεφε το κεφαλι του προς τη πλατεια και θα αντικρυζε τους εκστασιασμενους θεατες και στο τελος της παραστασης οι τοιχοι του υπογειου θα σι..θα σιοντ..θα ετριζαν από τα χειροκροτηματα.

(ουφ παμε λιγο πιο γρηγορα,σκυλοβαρεθηκα)

Στη προσπαθεια του να αποκτησει κοινο
.....Αρχισε να μαζευει γατες ,σκυλια αδεσποτα ,ζητιανους από το δρομο ,ακομα και ετσι όμως κανεις δεν εμενε μεχρι το τελος της παραστασης,οι γατες πηδουσαν και εφευγαν από τις χαραμαδες της πορτας,οι σκυλοι αρχιζαν (Σημ. Χοιρωνα να θιμηθω να κλησω το θερμοσυφωνο )να γαβγιζουν και τον αναγκαζαν να τους διωξει ο ιδιος,οι ζητιανοι αποκοιμοντουσαν ,επιτελους ειχαν βρει ένα ζεστο μερος,και τον αναγκαζαν να τους φερθει οπως στους σκυλους.

(παμε παρακατω γιατι βαριεμαι πιο πολυ τωρα?)

......Τα χρονια περασανε, ο Τζων Τραβολ..εε Λοκγουντ ομως, συνεχιζε να «ζει» μονος μεσα στο ονειρο του.Τις καθημερινες παραστασεις στις 10 ακριβωςκαι το Σαββατο στις 8.Τη Κυριακη ,αφιερωμενη σε προβες ,να διορθωθουν οι οποιες ατελειες και τη Δευτερα μελετη και συγγραφη του νεου του θεατρικου εργου «η Κωλοτρυπιδα» όπως και να χε επρεπε να είναι ετοιμος για τη μερα που το θεατρο θα ασφυκτιουσε,που η Μαριανα Λατση της Αγγλιας θα ηταν εκει,ισως και η Βασιλλισα ακομα.
καποιος αντικειμενικος παρατηρητης ευκολα θα μπορουσε να διακρινει πως ο Johny Depp ειχε αρχισει να τα χανει..δεν ηταν πια νεος,ειχε περασει τα εξηντα,τα μαλλια του ειχαν ασπρισει και το σωμα του ειχε γινει αδυναμο και πλαδαρο.Τα ρουχα της παραστασης κολλουσαν πανω στη κοιλια του ,η ανασα του κοβοτανε στη μεση των μονολογων του,μα ο Τζον το εβλεπε διαφορετικα .Επεισε τον εαυτο του πως η φυσικη του εξαθλιωση αναδυκνειε ακομη περισσοτερο το νοημα του εργου του,
το δραμα και η διαρκης αναζητηση της γιγαντιαιας μητρας του ηρωα του ηταν αυτά που τον ειχαν οδηγησει στη κατασταση αυτή και όχι το περασμα του χρονου.ο Τζον και ο ηρωας του εργου ειχαν γινει το ένα και το αυτι…

(παμε παρακατω γιατι η βαρεμαρα χτυπαει κοκκινα ομως )


......Ωσπου ηρθε η μερα που ο John Lockwood ,πεθανε πανω στη σκηνη ,απο καρδιακη προβολη .
Ηταν στη μεση της 7ηςσκηνης,εδαφιο 3,παραγραφος 4, που παντα τον ανατριχιαζε,εκανε το δερμα του να θελει να αποκολληθει από τα οστα,τις κορες των ματιων του να πεταγονται ,τις φλεβες των χεριων του να φουσκωνουντ ,τις γατες να αναπηδουν από τα καθισματα και να φευγουν ,τους σκυλους να αληχτουν δυνατα και τους αποκοιμισμενους ζητιανους να γλιστρουν από τα καθισματα τους και να πεφτουν στο πατωμα,να κυλουν σαν βαρελια γεματα ουισκυ ,και να φτανουν μεχρι τη σκηνη...ηταν η σκηνη που ο πρωταγωνιστης του , ερχοτανε προσωπο με ...(Σημειωση Χοιρωνα αμα πω με πρωσοπο θα εινε λαθος ) με τη Μητρα της Αμαρτιας που δεν ηταν τιποτα αλλο απο την ιδια τη μητρα που τον γεννησε ..το μουνι της μανας του ηρωα δηλαδη ,στη συνεχεια ο πρωταγωνιστης συμβολικα εμπαινε μεσα στη μητρα (πανω στη σκηνη ο Τζον εμπαινε σε ένα τεραααστιο γυαλινο δοχειο ) και τοτε αρχιζε το δευτερο μερος της παραστασης,που ο ηρωας ερχοτανε αντιμετωπος με το ...( Σημ. Χοιρωνα... μαλακαμουθεοςοτηποσ )…αλλα μεχρις εδώ.



Και ετσι ο ανθωπος που κουβαλουσε σε ολη του τη ζωη το δευτερο (?) πρωπατορικο(??) αναρτημα ,τη καταρα «να ειναι ο μοναδικος ηθοποιος σε μια αδεια θεατρικη σκηνη ενος επισης αδειου θεατρου χωρις θεατες » χαθηκε Για παντα.

Ολα αυτα σε κανουν να απορεις βεβαια.Πως εγινε γνωστη η ιστορια του John Lockwood ,απο τη στιγμη που κανενας δεν γνωριζε την υπαρξη ουτε του θεατρου ,ουτε του εργου του,ουτε αυτου του ιδιου? (Σημ. φιλου Χοιρωνα ο τονος παει στο δευτερο γιωτα,ειναι πιο ευηχο) ? Γατες , σκυλια και ζητιανοι,κυριως οι τελευταιοι δε συνηθιζουν να γραφουν βιογραφιες απτυχημενων και παντελως αγνωστων θεατρικων συγγραφεων οπως ηταν ο Εrnesr Cooper …εσυγνωμη ο John Lockwood εννοω... οποτε?...

Οποτε... υπαρχουν και ανθρωποι που κουβαλουν τη καταρα « να ειναι ο μοναδικος θεατης σε μια αδεια θεατρικη σκηνη που δε παιζεται κανενα εργο »... αυτους τους λενε συγγραφεις ή-για συντομια- μαλακες.
Τελος.Χειροκροτημα ..και μια κλανια στο βαθος ..τα απροβλεπτα.. της αποτομης εκτιναξης απο το καθισμα βλεπεις....

....ππσσς...εγραψα.
Υπογραφη Χοιρων Πολυρωτας.

(Πληροφοριες για τον Τζον Λοκγουντ στο Γουικιπιδια ..και αμα βρεις τιποτα..χοουλ μαι νοουζ)

ΒΡΑΔΥΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ή Αμάρτησα για το παιδί μου και για μια κατσαρίδα

Γειά και χαρά από σολ και φυς.
Είπαμε να κάνουμε και μεις μια συνεργασία - συνηθίζεται τώρα τελευταία στο μπλογκ (Ave Caesar trag+lou / morituri te salutant!).Ζηλέψαμε την παρέα της «σκοτεινής ταινείας» με τις μουσικές αναμνήσεις και θελήσαμε να σας προσφέρουμε κι εμείς μιαν άλλη γεύση από μιαν άλλη τέχνη – αυτή του θεάτρου. Καλαααά...μουσική/θέατρο/ποίηση/τραγουδιστές/ζωγράφοι/φλαουτίστες/συγγραφείς/μουσικοκριτικοί/πολιτικοίαναλυτές/ποδοσφαιριστές/καλλιτεχνικές φύσεις γενικότερα... γαμώ τα μπλογκς είμαστε εδώ μέσα!!! (λέμε τώρα...)
{Άλλη μια προσφορά επιβεβαίωσης στους καλούς τους συνμπλόγγερς από τις σολάρις και φυσαλίδα – μέλη του σωματείου αρωματισμένων θιβετιανών μοναχών Σ.Α.Μ.Σ.Α.Ρ.Α. (*)
ΣτΜ : Σας Αγαπάμε Με Συμπαντική Αγάπη Ρε Αλήτες}
Γνήσια τέκνα του internet οι σολ+φυς. Αυτό σημαίνει ότι γράφουν το κείμενό τους σε απόσταση η μία από την άλλη ανταλλάσoντας email , βρίσκουν στοιχεία από το google,ακούν μουσική και βλέπουν κλιπάκια στο youtube (active member για να σας βάλω λίγο στο κλίμα / vamos signorina a Guantanamo / το’χω άχτι να περάσω απ’ το συρμάτινο φράχτη και τον ήλιο να θαμπώσω για λίγο / μουσικές επιλογές σολάρις, η φυσαλίδα είναι αθώα για το έγκλημα) ενώ γράφουν μπροστά στην οθόνη ενός πισί και απευθύνονται σε ανθρώπους που τους περισσότερους από αυτούς δεν τους έχουν δει ποτέ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; μπορεί και να αναρρωτιέσαι καχύποπτα. Όχι,σε καθησυχάζουμε,δεν πρόκειται να αρχίσουμε κανένα ηθικοπλαστικόν κει-μουνάκι (γυναικάκια γαρ) περί της αποξενώσεως/απομονώσεως/απαξιώσεως κτλ κτλ κτλ που επιφέρει η σύγχρονη τεχνολογία μπλα μπλα μπλα. Να γεμίσουμε γραμμές θέλουμε...εεε,συγνώμη,ήθελα να πω : να τονίσουμε το γεγονός ότι ακόμα και τα διαδυκτιακά (κόψε κάτι) παιδιά του 2008 μπορούν να γοητευθούν/σαγηνευθούν/εκστασιασθούν από την αρχαία τέχνη της Μελπομένης , την κατεξοχήν τέχνη της ανθρώπινης επαφής , το θέατρο. Και να συγκινηθούν από ένα έργο που είναι γραμμένο ενάμιση αιώνα πριν, σε μια λόγια γλώσσα δύσκολη,με διαλόγους με τοπικά ιδιώματα,με γκαζιάρικους μονολόγους... δηλαδή ό,τι πρέπει για γλωσσολάγνους τύπους σαν την σολ και σκεταλάγνους τύπους σαν την φυς(σόρυ φιλενάδα,αφού το ξέρεις δεν μπορώ να αντισταθώ στα ανόητα λογοπαίγνια).
Πάιξε ρε σολ...
Λοιπόν.Έχουμε και λέμε...
Το υπόγειο του Κουν , ο τόπος. «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», το έργο.Γεώργιος Βιζυηνός, ο συγγραφέας.Ηλίας Λογοθέτης, ο ηθοποιός.Κωστής Καπελώνης, ο σκηνοθέτης.Σταύρος Σιόλας, ο συνθέτης.
(...)Άλλην αδελφήν δεν είχομεν, παρά μόνον την Αννιώ. Ήτον η χαϊδεμένη της μικράς ημών οικογενείας και την ηγαπώμεν όλοι. Αλλ' απ' όλους περισσότερον την ηγάπα η μήτηρ μας(...)
Έτσι αρχίζει την αυτοβιογραφική αφήγησή του ο Λογοθέτης/Βιζυηνός.Και στη συνέχεια χάνεται σ’ ένα κυκεώνα αναμνήσεων και συναισθημάτων.Μονολογεί και πηγαινοέρχεται στο χωροχρόνο. Πότε είναι ένα μικρό πονεμένο παιδί – το «αδικημένο» του νεκρού πατέρα - που ακούει την προσευχή της μητέρας του η οποία παρακαλεί σχεδόν ειδωλολατρικά τον Ιησού να «πάρει» τα δυό της αγόρια σαν αντάλλαγμα για τη σωτηρία της άρρωστης κόρης της. Πότε είναι ένας ενήλικας που ξενυχτά ξαφνιασμένος με την εξομολόγηση της μάνας για το μεγάλο αμάρτημά της. Πότε πάει εμπρός - πότε πίσω.Και μαζί του παίρνει κι εμάς που δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε τα χρονικά άλματα – γιατί μας έχουν υπνωτίσει ο Λογοθέτης με την τραγική (υπογείως χιουμοριστική) ερμηνεία του, ο σκηνοθέτης με τη χορευτικά αρμονική σκηνοθεσία του και το υποβλητικό αλλά λιτό σκηνικό.Κι έχουμε μπει κι εμείς μέσα σ’ αυτή την ιστορία που μπορεί να μας θυμίζει χίλια δυό πράγματα από τη δική μας τη μιζέρια.Κι έχουμε συγκλονισθεί από το σκηνικό του αργού θανάτου της κόρης Αννιώς που οι επιθανάτιοι αναστεναγμοί της αντηχούν (απροσδιόριστο από πού) στο χαμηλοτάβανο υπόγειο – ξανά και ξανά και ξανά.Και συμπάσχουμε με την αγωνιώδη και μάταιη μάχη της μάνας να σώσει την αγαπημένη κόρη - και μαζί να σώσει τον εαυτό της εξιλεώνοντάς τον από το Μεγάλο Αμάρτημα. Κι εκεί πάλι μπερδευόμαστε γιατί το έργο παύει πια να είναι μια απλή αγροτική ηθογραφία και μεταμορφώνεται σε μια βαθιά ανάλυση της φύσης του ανθρώπου. Ερωτήματα γεννιούνται συνεχώς. Σχετικά με την αγάπη, με το θάνατο, με τη συμπόνια, με τα Πρέπει και τις Υποσχέσεις, με το Έγκλημα και την Τιμωρία, με τις τύψεις και την προσωπική κόλαση του καθενός, με τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής μας.
Κι όλα αυτά μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Θυμίζει το υπόγειο μισοσκότεινη εκκλησία με τα κεριά να καίνε και το λιβάνι να μοσχοβολάει – άλλωστε η μάνα είναι θεοσεβούμενη και δυσειδαίμων. Γυναίκα που την έμαθαν από μικρή ότι η τιμωρία είναι εξιλέωση και η χαρά είναι αμαρτία.
{Η σολάρις που είναι λάτρης των θρησκευτικών τελετουργικών (όλων των θρησκειών) και των εθιμικών παραδόσεων βρήκε εξαιρετική την σχεδόν βυζαντινή αγιογράφηση/αναπαράσταση κάποιων σκηνών – το υπόγειο μύριζε Πάσχα και Επιτάφιο}…Ολιγόλεπτη διακοπή…η φυς βήχει πονηρά…οκ καλά είμαι, συνέχισε…
Τι να πούμε για μια παράσταση που είναι βασισμένη σ’ ένα τέτοιο αφηγηματικό παραμύθι; Σ’ένα δεμένο κείμενο και σε απίστευτες ερμηνείες; Σ’ ένα διήγημα που ενώ εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κλασσικό και «βαρύ» αναδεικνύεται σε σύγχρονο και συγκινητικό;
Κρίμα που μένουν μόνο λίγες μέρες για το τέλος της θεατρικής σεζόν. Θα σας συμβουλεύαμε να πάτε να το δείτε.
Όπως και την Κατσαρίδα που πήρε ξανά παράταση. Πώς να μην πάρει! Έργο ευχάριστο και ταξιδιάρικο με άψογες ερμηνείες και Ντανταϊστικη διάθεση. Απλά σούπερ. Σολ και λοιπόι τρεχάτε, μέχρι τις 20/4 θα παίζει.


(*) Γιατί λίγες άχρηστες πληροφορίες ποτέ δεν έβλαψαν κανένα.
Λόγω Θιβέτ είναι ξανά της μόδας οι ανατολικές θρησκείες (το λένε και στις ειδήσεις του Star-η σολάρις μόνο από εκεί ενημερώνεται). Επιπρόσθετα τα αγόρια του μπλογκ μπορούν να εντυπωσιάσουν το άλλο φύλ(λ)ο με δώρο ένα ερωτικό άρωμα Samsara ενώ ταυτόχρονα θα επιδεικνύουν τις γνώσεις τους πάνω στο βουδισμό.
(...)Το δέντρο Ασβάττα, το ονομαζόμενο Σαμσάρα, του οποίου οι ρίζες πάνε ψηλά και τα κλαδιά προς τα κάτω, είναι αιώνιο και δεν μπορεί να καταστραφεί. (Σημ. Σαμσάρα είναι ο τροχός του Κάρμα.Σαμσάρα σημαίνει τον κύκλο γέννησης, θανάτου και επαναγεννήσεως. Αυτή η αλυσίδα συγκρίνεται εδώ με δέντρο). Οι ρίζες του πάνε προς τα πάνω, γιατί πηγάζει από το Μπράμα που είναι υπεράνω των επτά κόσμων. Τα κλαδιά του πάνε προς τα κάτω, γιατί καταλήγει σ' αυτούς που ζουν στη γη. Δεν μπορεί να καταστραφεί γιατί δεν μπορεί να κοπεί, αφού η φύση του έχει συνεχή ροή. Τα φύλλα του είναι τα Vedas (πλούτη) γιατί οι λειτουργίες του, που εκτελούνται για την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας, υποβοηθούν την ανάπτυξη αυτού του δέντρου της Σαμσάρα. Το δέντρο αναπτύσσεται, στην πραγματικότητα απλώνεται χάρη στα φύλλα του(...)
(...)Samsara was created by Guerlain in 1989. Samsara perfume by Guerlain is a blend of floral and oriental fragrances including ylang-ylang, rose, bergamot, musk, peach, lemon, narcissus, vanilla, amber, sandalwood, greens, and jasmine(...)