Το 2008 μας βρήκε κρεμασμένους απ’ τα σώβρακα του Χαζόπουλου και του Μασχάλη (των Κολύμπιανς) να προσπαθούμε να δώσουμε απάντηση σε διάφορα βασανιστικά ερωτήματα:
- What hides in there?
- Είναι, άραγε, γλυκό το πιοτό της αμαρτίας;
- Γιατί το δικό μου πικρίζει;
- Υπάρχει και τρίτος δρόμος για το Δημόσιο;
- Το 'Τρελοκόριτσο' (πρόσεξε καλά κλπ) ήταν προφητικό;
Είναι αυτός ο ρημάδης ο χώρος του 'πολιτισμού' πολύ ερεθιστικός ρε γαμώτο...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αμαρτία να κρέμεσαι από τα σώβρακα των εν λόγω προσωπικοτήτων γιαυτό και θα επιχειρήσω κατάβαση σε στέρεα εδάφη:
Eίναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας
Ποιος ειναι αυτός, που δεν λαχτάρησε να πιει
Aυτή την γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας
λίγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί
Iστορία μου, αμαρτία μου
λάθος μου στιγμιαίο
Eίσαι το Ζαχοπουλάκι μου, μέσ'τα στήθια μου
και πώς να σε βγάλω
Παρακαλώ πότε να έρχεται το star
Πότε να ρθεί εκείνη η ώρα η γνωστή
που θα φανείς όπως ο Λιάτσος στο σκοτάδι
κι απ' την λαχτάρα η καρδιά μου θα σφιχτεί...
Σχετικά τώρα με το δημόσιο, ε μην κοροϊδευόμαστε.
Λέγεται Στάυρος και το τηλέφωνο του αρχίζει απο 69..Κάντε κάτι και για μάς κύρ Σταύρο μας...
Τα άλλα τά μαθες? Το τρελοκόριτσο τα έφτιαξε με τον Αλέξη του διπλανού θρανίου και αφού ξεσάλωσαν 4 χρόνια έκαναν και ένα παιδάκι για να τους προσφέρει ένα ποτήρι νερό βρε αδερφέ.
Έπεσες?
Surreal but nice, είπε ο Hugh Grant...
Δημοσίευση σχολίου