Στην πόλη

Άκουσα κάποτε ότι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις μια πόλη είναι να την περπατήσεις. Να χαθείς στα στενά της και να προσπαθήσεις να την ανακαλύψεις μέσα από τα σοκάκια, τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα… Άκουσα πάλι άλλους να συνιστούν μετακινήσεις με ποδήλατο, για την απόλαυση μεγαλύτερων αποστάσεων. Διάβασα ταξιδιωτικούς οδηγούς πόλεων που προτείνουν βόλτες και διαδρομές και έτυχε να ακολουθήσω τις οδηγίες ορισμένων από αυτούς. Απόλαυσα τις βόλτες σε ευρωπαϊκές πόλεις (και όχι μόνο). Είδα σταθμούς αυτόματης ενοικίασης ποδηλάτων όπου η επιστροφή τους είναι εφικτή και σε πολλά σημεία της πόλης, αλλά δεν το δοκίμασα.

Δοκιμάζω την αίσθηση να περπατήσω στα στενά των προαστίων της Αθήνας, στα πάρκα και πλατείες του κέντρου. Οι ποδηλάτες, και αυτοί εκεί. Συνήθως παιδιά. Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί πάνω σε ένα. Είχα αλλάξει τόσα όσες και οι απαιτήσεις μου: BMX για τα διάφορα κόλπα στο πάρκο και mountain για τις «δύσκολες αποστολές». Τότε τα μακρινά προάστια της Αθήνας ήταν κοινότητες.

Σήμερα, δήμοι. Ο πληθυσμός της Αθήνας, πολλαπλασιασμένος, όπως και οι ανάγκες της πόλης. Ανάγκες ενεργειακές. Ανάγκες υποδομής. Οι μεγάλες λεωφόροι πιο μεγάλες. Αυτοκινητόδρομοι ενώνουν τις άκρες της και όχι μόνο. Μετρό και τραμ τη διασχίζουν. Λωρίδες κυκλοφορίας για τα λεωφορεία και άλλες για τα ποδήλατα ξεφυτρώνουν. «Οι αποστάσεις μικρές».

Διάβασα πως αξίζει μια βόλτα κατά μήκος του Σηκουάνα στο Παρίσι, του ποταμού Ίσαρ στο Μόναχο. Ανεπιφύλακτη σύσταση και η βόλτα στα παλάτια της Ευρώπης, τα μουσεία, τα απέραντα πάρκα και πλατείες. Όλα επιβλητικά, αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Με δέος τα παρατηρούσα περπατώντας δίπλα τους, ακόμα και μέσα από αυτά σε βραδινές βόλτες. Την τελειότητα στη λεπτομέρεια. Ακόμα αναπολώ αυτές τις τόσο ρομαντικές βόλτες. Η σύγκριση με τα οικία αναπόφευκτη.

Στο κέντρο του Μιλάνου, στην απέραντη πεζοδρομημένη πλατεία του γοτθικού καθεδρικού ναού, δεσπόζουν μεγάλα οικοδομήματα. Κλασικά και νεοκλασικά κτίρια πολυκαταστημάτων, γραφείων, και πιο κάτω η Όπερα, η Σκάλα του Μιλάνου. Κόσμος πολύς, κυρίως σε μια τυπική εργάσιμη ημέρα. Με καλεί ο συνεργάτης μου να ετοιμαστώ. Ευτυχώς έχει και δεύτερο κράνος μαζί του στο γραφείο και μπορεί να με πάει με τη βέσπα του στο ξενοδοχείο για ν’ αφήσουμε τη μικρή μου βαλίτσα πριν το επαγγελματικό μας δείπνο. Η μητρόπολη φωτισμένη είναι μαγευτική. Εργαζόμενοι καβάλα στα ποδήλατά τους επιστρέφουν σπίτι.

Καβάλα στο νέο μου ποδήλατο, με τα ρούχα και το laptop στην τσάντα στην πλάτη, πηγαίνω για πρώτη φορά, ξανά, προς στο γραφείο. Τα φυτά στη βεράντα του σπιτιού στις δύο γωνίες πιο κάτω με συναρπάζουν! Δεν τα είχα προσέξει πριν! Ούτε την παιδική χαρά στο πάρκο λίγο πιο κάτω! Λες να είναι και η πόλη μας όμορφη;