Σκουπιδοφάγος 2 - Ένας πιανίστας διαφορετικός από τους άλλους

Αφορμή για αυτό το post είναι παλιά αποκόμματα από εφημερίδες που μιλούσαν για την "απίστευτη ιστορία ενός πιανίστα χωρίς παρελθόν". Λοιπόν αντλώ την "έμπνευσή" από τα ακόλουθα δημοσιεύματα:
[1] "Ο μυστηριώδης άνθρωπος που 'μιλάει' μόνο με το πιάνο του" [Απογευματινή 18/05/2005]
[2] "Η απίστευτη ιστορία ενός πιανίστα χωρίς παρελθόν" [Πρώτο Θέμα 22/05/2005]
[3] "Εσπασε τη σιωπή του" [Ελευθεροτυπία 23/08/2005]

Λίγα λόγια για την ιστορία: Την άνοιξη του 2005 σε μια παραλία του Κεντ (Kent) της Αγγλίας βρέθηκε να τριγυρνάει ένας μουσκεμένος άνθρωπος που φορούσε σκισμένα ρούχα (μαύρο επίσημο ένδυμα, λευκό πουκάμισο) και είχε ένα τρομαγμένο (ή μήπως τρομακτικό;) βλέμμα. Επόμενο ήταν να τον μαζέψουν οι Αρχές.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα [2]:

"ο παράξενος άντρας είχε συμπτώματα έντονου άγχους και βρισκόταν σε απόλυτη αδυναμία να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Μόνο ελαφρά νεύματα έκανε, χωρίς όμως να ανταποκρίνεται με σαφήνεια στα εξωτερικά ερεθίσματα."

Σε τέτοια κατάσταση που ήταν ο άνθρωπος δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη για την ταυτότητά του και τον έστειλαν πακετάκι σε μια ψυχιατρική μονάδα. Αφού είδαν και απόειδαν οι γιατροί (και αφού ο ασθενής δεν έπαιρνε από λόγια) του έδωσαν ένα χαρτί κι ένα μολύβι μπας και κατορθώσουν να συνενοηθούν. Αντί όμως αυτός να γράψει κάτι διαφωτιστικό και να τελειώνει η ιστορία αυτός το έρηξε στη ζωγραφική και έφτιαξε ένα ωραιότατο πιάνο. Αυτό ήταν! Από εκεί και πέρα όλοι άρχισαν να τον κατωνομάζουν ως "ο Πιανίστας".

Οι φήμες: Από εκεί και πέρα η αλήθεια γίνεται λίγο δύσκολο να διαχωριστεί από τη φαντασία των δημοσιογράφων. Αφού ο "Πιανίστας" ζωγράφισε το πίανο, οι γιατροί τον πήγαν στο παρεκκλήσι του νοσοκομείου όπου υπήρχε μάλλον ένα εκκλησιαστικό όργανο ή κατά μία άλλη εκδοχή σε ένα δωμάτιο με πιάνο. Σύμφωνα με το [1]:

"(τότε) κάθησε και 'μίλησε' για πρώτη φορά με τις μελαγχολικές μελωδίες του, αφήνοντας άναυδους τους νοσοκόμους, όχι μόνο με το παίξιμό του, αλλά και με τη 'μεταμόρφωσή' του."

"έπαιζε μέχρι που κατέρρευσε. Μετά, επέστρεψε στην ίδια κατάσταση που ήταν όταν τον βρήκαν. Ένα φυλακισμένο αγρίμι, ένα πλάσμα το οποίο τρέμει στη θέα των ανθρώπων που μπαίνουν στο δωμάτιό του και κουλουριάζεται σε μια γωνία, μαζεύοντας τα χέρια και τα πόδια."

Τι μελωδίες όμως έπαιζε ο "Πιανίστας"? Α, εδώ είναι που αρχίζει το γέλιο... Οι απόψεις διύστανται:
Σύμφωνα με το [1]:

"Ερμηνεύει αποσπάσματα από την "λίμνη των κύκνων", συνθέσεις των Beatles, προτιμά όμως να παίζει κομμάτια που, πιστεύεται, ότι είναι δικά του."

Σύμφωνα με το [2]:

"Ο άγνωστος άνδρας άρχισε να παίζει επί ώρες, με μοναδική δεξιοτεχνία, υπέροχες μελωδίες. Ωστόσο επειδή κανείς δεν κατάφερε να τις αναγνωρίσει, εικάζεται ότι εκτός από βιρτουόζος, μπορεί να είναι και μουσικοσυνθέτης."

Και τώρα το καλύτερο. Σύμφωνα με την "The Mirror" στις 22/08/2005 (δείτε εδώ) που μίλησε για την πραγματική ταυτότητα του "Πιανίστα":

"he's really a gay German who fooled docs and can barely play a note"

"The patient was nicknamed Piano Man after reports that he entertained hospital staff with his remarkable talent for classical recitals. When medics gave him a pen and paper, he drew detailed pictures of a grand piano. Now it is claimed he could only tap one key continuously on the piano in the hospital chapel. And he said he only drew a picture of a piano for therapists because that was the first thing that came into his head."

Δηλαδή σε απλά ελληνικά απ' ότι φαίνεται ο "Πιανίστας" όχι μόνο δεν ήταν καμιά ιδιοφυΐα της μουσικής, αλλά απλά πατούσε συνέχεια ένα συγκεκριμένο κουμπάκι στο πιάνο!!! Φανταστείτε πόσο μαγευτικό ήταν να παίζει κανείς επί τέσσερις ώρες την ίδια νότα!! Οι δημιουργίες του φαίνεται ότι ήταν πράγματι "μελαγχολικές" όμως δεν είχαν την απαραίτητη ποικιλία..
Στο [3] δημοσιεύμα αποκαλύπτονται όσα και στο άρθρο της Mirror (αν και δεν αμφισβητείται πουθένα το ταλέντο του φίλου μας στο πιάνο...). Στην ουσία τα βασικά από αυτά που αναφέρθηκαν από την πηγή της Mirror έχουν επιβεβαιωθεί. Ο "πιανίστας" ήταν ένας 20χρονος γερμανός με το όνομα Andreas Grassl που είχε βρεθεί σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει όταν τον βρήκαν οι αρχές. Η οικογένεια του δήλωσε την εξαφάνισή του ένα μήνα μετά και παρόλο που είχε βουήξει ο τόπος παγκοσμίως δεν είδαν στα ΜΜΕ τις φωτογραφίες του γιου τους. Την πραγματική του ταυτότητα την αποκάλυψε ο ίδιος στους νοσοκόμους.
Αυτά που επίσης ακούγονται είναι ότι ο Andreas ήταν μια χαρά στα λογικά του όλο αυτόν τον καιρό στην ψυχιατρική κλινική (αυτό το αρνείται ο ίδιος). Είχε δουλέψει με άτομα που είχαν ψυχικές παθήσεις και είχε αντιγράψει τη συμπεριφορά τους. Δεν μιλούσε σε κανέναν εξαιτίας της οδύνης που ένιωθε γιατί έχασε τη δουλειά του. Και μάλλον δεν ήξερε τόσο καλό πιάνο όσο ήθελαν να πιστεύουν οι ευφάνταστοι δημοσιογράφοι...
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα γι' αυτή την παλαβή ιστορία δείτε εδώ.