ΜΑΝΑ(blogger) ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ

Καταρχάς θα συνιστούσα λίγη Ψ Υ Χ Ρ Α Ι Μ Ι Α σε όλους μας .
Κατά δεύτερον καταλαμβάνω πραξικοπηματικά (σόρυ δημοκρατικές και άλλες δυνάμεις) τη θέση της Μαμάς του blog και αναλαμβάνω να τραβήξω αυτιά (μαζί και το δικό μου) και να σκουπίσω ματωμένες μύτες. Οι διαμαρτυρίες που θα επακολουθήσουν , ποσώς με ενδιαφέρουν – οι ανυπάκουοι θα τιμωρηθούν ακόμα πιο αυστηρά (μαστίγια,πυγοραπίσματα και λοιπά φετιχιστικά θα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα συμμόρφωσης των επαναστατημένων υιών).
Ελάτε να παίξουμε όλα μαζί τα παιδάκια ένα ωραίο παιχνιδάκι. Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του συνομιλητή μας και χωρίς προκαταλήψεις και θερμοκεφαλισμούς να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί. Και στην τελική να του αφήσουμε το περιθώριο να έχει μια διαφορετική άποψη και αισθητική από τη δική μας. Είναι ανθρώπινο φυσικά να φουντώνουμε και να επιθυμούμε διακαώς να σπάσουμε το κεφάλι του αντιρρησία αλλά ευτυχώς έχουν περάσει αρκετές χιλιάδες χρόνια από την εποχή του παππού μας του Νεάντερταλ. Ας μην του σπάσουμε το κεφάλι λοιπόν-ας του πετάξουμε το γάντι στα μούτρα και ας επιδοθούμε σε επιχειρηματολογικές ξιφομαχίες και όσο μπορούμε ευφυείς διαλόγους (άλλωστε για ποιόν άλλον λόγο είμαστε εδώ;). Κι όταν αυτό δεν πετυχαίνει –γιατί προφανώς δεν είναι πάντα δυνατόν να πετυχαίνει-ας αναζητήσουμε κάποιον άλλον τρόπο να τα βρούμε και όχι τελοσπάντων να κουτσομπολεύουμε τις ξένες μανούλες και το τι έκαναν τον καιρό που ήταν νέες και όμορφες (εσένα ζωηρέ μου τρελιάρη θα σε βάλω στη γωνία με τη μύτη στον τοίχο και θα απαγγείλλεις 352.429.517 ποιήματα με αναφορές στην Μάνα π.χ. εκτός από την Μάνα σου κανείς δεν σε θυμάται,Μανούλα θα φύγω θα πάω στα ξένα,Μάνα μου τα κλεφτόπουλα κλπ κλπ). Κι όσο για τον άλλο μου αγαπημένο διαδυκτιακό υιό loumboumbamboula του επιφυλάσσω μια ακόμα πιο σκληρή τιμωρία.Για τα επόμενα 365 βράδυα θα τον νανουρίζω με μεταφρασμένες ινδικές βέδες που τραγουδιούνται κάθε Καθαρή Δευτέρα στην πατρίδα της ηλεκτρονικής Μαμάς του (λέγε με λαρισοτυρναβοκάρδιτσο) και πάνε κάπως έτσι: Τις Μιγά - , άιντε καλέ,τις Μιγάλις Αποκριές /που ανάβουν τις φουτιές/και ζητούν , άιντε καλέ , και ζητούν να βρουν ψουλές για να σβήσουν τις φουτιές/Άναψε, άιντε καλέ, άναψε κι η Παναγιώτα,/άναψε κι η Παναγιώτα, κακαρίζει σαν την κότα/κι ανιβαί - , άιντε καλέ, κι ανιβαίνει κατιβαίνι/κι ανιβαίνει κατιβαίνι και την πούτσα δεν χουρταίνει/Μπρε μπρε μπρε του μπουρανί και τσ’ Χαλάτσαινας το μνι.Κι άλλα τέτοια πολλά από τα οποία μόνο ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ μπορούσε να βρει έμπνευση. Μετά από μια τέτοια κατήχηση το όνειρο της Μάνας ελπίζει να βγει αληθινό. Ο Γιός της επιτέλους θα βρει τη λύτρωση στην Υψηλή Ποίηση και θα προσανατολισθεί σε σαφείς αριστερές ιδεολογίες με στόχους και άποψη! Α, και να μην ξεχάσω! Η επόμενη τιμωρία του θα είναι να ποστάρει 27 φορές την ημέρα και να μην κακολογεί τα άλλα παιδάκια που -αν μη τι άλλο- κουράζονται λιγάκι να γράψουν έστω και «αβασάνιστους αριστερισμούς».
Τι να πω για το άλλο αγαπητό τέκνο – ονόματι justelene. Το καμάρι της Μάνας. Σκεπτόμενος ποιητής και μαχητικός στρατιώτης. Αλλά με μη επίγνωση της ελαφρότητας του Είναι των ανθρώπων. Επιθυμεί βαθιά να κάνει τον κόσμο καλύτερο όμως ίσως ξεχνάει ότι και ο ίδιος ο κόσμος θα πρέπει να θέλει να γίνει καλύτερος. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τον τιμωρήσω πολύ αυστηρά. Αρκεί να ανεβάσει στο youtube τον εαυτό του να τραγουδά «Alone again» με αμερικάνικη μπαντάνα στο κεφάλι. Επειδή όμως νομίζω ότι σου ωφείλω Justelene μια πιο σοβαρή αντιμετώπιση των τεκταινόμενων των τελευταίων ημερών, έχω να πω τα εξής : οι ιδεολογικές διαφορές που διαφαίνονται στο blog είναι βαθιές και μου θυμίζουν αμυδρά τα διασπασμένα παρακλάδια του αριστερού χώρου που αποτελούν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Θα απογοητεύσω ίσως κάποιους εκθέτοντας σκέψεις(περισσότερο φόβους)σχετικά με την αποτελεσματικότητα και το αγαθό των προθέσεων του εν λόγω πολιτικού σχηματισμού. Γι’ αυτό και προτιμώ να παρατηρώ και να περιμένω τις εξελίξεις. Ετσι κι αλλιώς ο καιρός γαρ εγγύς. Πολύ γρήγορα θα επιβεβαιωθούν ή όχι οι ανησυχίες μας (ειλικρινά ελπίζω όχι).
Ψάχνω κι αυτό το παλιόπαιδο τον Χοίρο(να) για να του ρίξω μερικές ψιλές αλλά έχει μουλαρώσει επειδή είμαστε υπό καθεστώς κομέντ μοντερασιόν και κάνει απεργία ποσταρίσματος. Περίμενε βρε αφιλότιμο να σε ξετρυπώσω από καμιά γωνιά κι έχεις να φας της χρονιάς σου! Εσύ θα με πεθάνεις!(γνωστά μητρικά κλισέ)
Μέχρι εδώ ήμουν αρκετά politicaly correct ελπίζω (άλλωστε τι παράδειγμα θα δώσω στα παιδιά μου;). Από δω και πέρα όμως ξαναγίνομαι το χαμένο κορμί που ήμουν /είμαι /και θα είμαι . Αποποιούμαι τον ρόλο της Μάνας/Μητέρας/Μανούλας/Μαμάς και ρίχνω τα μωρά μου στη φωτιά. Βγάλτε τα πέρα μόνα σας σκατόπαιδα. Και μάλλον θα κάνουμε λίγο καιρό να τα ξαναπούμε.Πολύ και ωραίο ήλιο θα έχει εκεί έξω ,σύντομα.
Και ήρθε η στιγμή που όλοι περιμέναμε: πώς θα τιμωρηθεί η ίδια η συμπλεγματική/διαστροφική/πολυσχιδής μαμά που θέλοντας να συμβιβάσει καταστάσεις χρησιμοποίησε την γονεϊκή εξουσία τιμωρώντας με εξευτελιστικές τιμωρίες και νουθετώντας με συμπερασματικές ηθικολογίες; Μα πώς αλλιώς; Ακούγοντας τις γνωστές χριστοπαναγίες που ακούν συνήθως οι γονείς , προερχόμενες από όλα τα αντιμαχόμενα μέρη. Παιδιά αν γίνει αυτό , έχω πετύχει πραγματικά τον σκοπό μου. Εχετε βρει έναν κοινό εχθρό και για λίγο θα ξεχάσετε τις μεταξύ σας διαφορές. Μετά βέβαια θα συνεχίσετε πάλι.
Εν τω μεταξύ συνεχίζω να τραγουδάω θλιμμένα,μοναχικά τραγούδια που είναι μεταμφιεσμένα σε χαζοχαρούμενα ερωτικά και θυμάμαι ξανά τον παλιό μου κολλητό που έλεγε ότι η μουσική είναι ο μοναδικός σου φίλος μέχρι το τέλος.

I think that people are
The greatest fun
And I will be alone again tonight my dear

Τραγικό , που θα’ λεγε κι ο Tragedian.