15% για την ανεργία!

Κουβέντιαζα προχθές με μια φίλη μου σχετικά με το επάγγελμα του τραπεζικού υπαλλήλου (σε ταμείο). Μέσα στα πλεονεκτήματα που μου παρέθεσε ήταν και το επίδομα για βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, με το οποίο οι επαγγελματίες του κλάδου αμείβονται. Αληθεύει, ρε παιδιά, ότι οι ταμίες των τραπεζών και γενικά οι ταμίες παίρνουν τέτοιο επίδομα; Για να ξέρω (χωρίς παρεξήγηση) αν θα τρελαθώ ή όχι! Anyway, η κουβέντα συνεχίστηκε και τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως βαρύ και ανθυγιεινό θα έπρεπε να θεωρείται το επάγγελμα του… άνεργου. Ίσως θα έπρεπε να το χαρακτηρίσω λειτούργημα κι όχι επάγγελμα, αλλά όπως και να ‘χει, είναι σίγουρα βαρύ και ανθυγιεινό. Επειδή αρκετά μέλη αυτού του blog έχουν δείξει στο παρελθόν ιδιαίτερη ευαισθησία στο ζήτημα της ανεργίας (βλ. κείμενα για χλιδάνεργους), παίρνω το θάρρος να παραθέσω μερικά επιχειρήματα υπέρ της άποψής μου.

Καταρχάς, ένας άνεργος νιώθει μη χρήσιμος. Και δε φταίει αυτός γι’ αυτό· φταίει η κοινωνία με τα πρότυπα και τις αξίες που προβάλλει. Ένας άνθρωπος θεωρείται χρήσιμος μόνο όταν εργάζεται παραγωγικά, μόνο όταν ασχολείται με κάτι που έχει ανταλλακτική αξία. Μέσα στο συγκεκριμένο κλίμα, είναι πιθανό ο άνεργος να βρεθεί σε ψυχολογική τρικυμία, χάνοντας τελικά την ψυχική του υγεία. Πιστεύεται ότι κάποιες περιπτώσεις πρόωρα εμφανιζόμενου συνδρόμου Alzheimer έχουν σαν αφετηρία τέτοιες ψυχικές διαταραχές.

Ύστερα, ένας άνεργος έχει άπλετο ελεύθερο χρόνο. Αν δεν τον εκμεταλλευτεί σωστά (πχ. με γυμναστήρια για να χτίσει μούσκουλα, με σεμινάρια διαλογισμού ή με μαθήματα ινδικής γλυπτικής), είναι πιθανό να πέσει στην πλήξη ή, ακόμα χειρότερα, στην ενδοσκόπηση. Και οι δύο προαναφερθείσες καταστάσεις είναι ιδιαίτερα βαριές, μια και μπορεί να οδηγήσουν σε κατάθλιψη, ενοχικά συμπλέγματα και μανία καταδίωξης.

Η περίσσεια ελεύθερου χρόνου εγκυμονεί έναν ακόμα κίνδυνο. Πολλά τσιγάρα! Είναι περιττό να μπούμε στη διαδικασία επεξήγησης των βλαπτικών συνεπειών του καπνίσματος. Πάνω-κάτω είναι γνωστές. Ταυτόχρονα, ο άνεργος, μην έχοντας πώς να σκοτώσει το χρόνο του, μην έχοντας πρωινό ξύπνημα και όντας ξεκούραστος λόγω έλλειψης δουλειάς, έχει καθημερινά την ευκαιρία να βγαίνει τα βράδια σε μπαράκια και καπηλειά. Στα μέρη αυτά, πίνει σα ζώο, προσπαθώντας να ξεχάσει τη βαριά του μοίρα. Ειδικά ο συνδυασμός τσιγάρου και ποτού έχει αποδειχθεί ακόμα πιο καρκινογόνος παράγοντας. Αν στα παραπάνω προσθέσουμε ότι ένας άνεργος συνήθως δε συνοδεύεται στις εξόδους του (οι υπόλοιποι δουλεύουν αύριο), καταλαβαίνουμε ότι άλλες ψυχικές διαταραχές, με κυριότερο το σύνδρομο της χρόνιας εσωστρέφειας/αντικοινωνικότητας, είναι άμεσα ορατές.

Ορατές είναι όμως και οι οφθαλμολογικές διαταραχές, από την υπερβολική έκθεση του ατόμου μπροστά σε οθόνες (τηλεόραση ή υπολογιστή). Όσο για τα αυχενικά σύνδρομα και την επιρρέπεια στους τεχνητούς παραδείσους των ναρκωτικών, θεωρώ περιττό να προβώ σε οποιοδήποτε σχολιασμό.

Η κακή εικόνα του άνεργου (ψυχική και σωματική) τον καθιστά μη ελκυστικό στο έτερο φύλο. Η έλλειψη σεξουαλικής δραστηριότητας ευθύνεται για γενετήσιες βλάβες, αλλά το ακόμα χειρότερο είναι ότι ενισχύει το χρόνιο κρατικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, όπου κάτι γειτονικά τσουτσέκια διεκδικούν ύπουλα περιοχές της πατρίδας μας, με αποκορύφωμα τη Μακεδονία μας, είναι ανεπίτρεπτο να αφήσουμε αβοήθητους τους άνεργους. Το επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων θα μπορούσε να δράσει ως κίνητρο προς μια κατεύθυνση συνεύρεσης με το όραμα της τεκνοποίησης.

Θα ήθελα, τέλος, να κάνω μια απαραίτητη διευκρίνιση. Το επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων θα έπρεπε να δίνεται σε κάθε άνεργο, επιπρόσθετα του επιδόματος ανεργίας. Μόνο έτσι ένας άνεργος μπορεί να σταθεί στα πόδια του, προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο το maximum των δυνατοτήτων του.

Η ανεργία είναι δικαίωμα! Ραντεβού στους δρόμους!