Με εν γνώση μου τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ από γραφική έως χαζορομαντική και να παρεξηγηθώ για άλλη μια φορά αναρτώ αυτό το ποίημα (εντάξει ξέρω το παρακάναμε με την ποίηση αλλά τι να κάνουμε – οι ποιητές τα έχουν πει όλα πριν από μας για μας! ). Σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσουμε τι είναι σημαντικό και τι όχι σ’ αυτή την κολοζωή που βρεθήκαμε όλοι μαζί παρέα. Τι σημασία έχει αν είσαι τσιπράκι , μηδενιστής , αναρχοαυτόνομος , άνδρας , γυναίκα , τρανσέξουαλ , κομμουνιστής , (ακόμα και) φασίστας - και άλλα πολλά ακόμα; Μερικά πράγματα είναι κοινά για όλους.
Εύχομαι μια πολύ καλή ημέρα.
Αργοπεθαίνει
Όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας
Επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές
Όποιος δεν αλλάζει περπατησιά
Όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του
Όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
Όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι
Όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του
Όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα
για να κυνηγήσει ένα όνειρο
Όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του
να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές
Αργοπεθαίνει
Όποιος δεν ταξιδεύει
Όποιος δεν διαβάζει
Όποιος δεν ακούει μουσική
Όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του
Αργοπεθαίνει
Όποιος καταστρέφει τον έρωτά του
Όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν
Όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του
Ή για την ασταμάτητη βροχή
Αργοπεθαίνει
Όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα πριν την αρχίσει
Όποιος δε ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.
Αποφεύγουμε το Θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε, ότι για να είσαι
ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απο το απλό γεγονός της αναπνοής….
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
PABLO NERUDA
Υ.Γ. Περιμένω παιδιά να με κανιβαλίσετε. Σας προειδοποιώ όμως: θα αντισταθώ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Αγαπητή Solaris πρέπει μάλλον να το πάρουμε απόφαση.
Η ποίηση δεν πουλάει.
Πέντε και πλέον ώρες αναρτημένο post και κανένας δεν αξιώθηκε να σχολιάσει.
Από την άλλη πάλι κι εγώ που έκανα την προσπάθεια να σχολιάσω πριν από δύο τρεις ώρες, είχα ξεκινήσει να ετοιμάζω έναν κάπως προβοκατόρικο σχολιασμό, παραθέτοντας μία βελτιωμένη εκδοχή της μετάφρασης – για την ακρίβεια αποσπάσματα αυτής – που βρήκα στο διαδίκτυο, κυρίως γιατί υπάρχουν κάποιοι στίχοι από το πρωτότυπο που δεν υπάρχουν καθόλου στο αναρτηθέν (πσσσσσς!!!!)
κείμενό σου.
Ευτυχώς όμως μεσολάβησε το τηλεφώνημα του Μουφτάκου που καλούσε στο συλλαλητήριο…
Και τώρα γύρισα.
Και για μια ακόμα φορά τα πιάσαμε τα λεφτά μας.
Λίγο ακόμα και θα πέσει ο καπιταλισμός.
Ελπίζω να μη χτυπήσει πολύ και το φέρουμε βαρέως στην συνείδησή μας.
………….
Και τώρα πάλι στο γραφείο.
Πάλι στο κυνήγι του ευρώ.
Κι από την άλλη ο Νικόλας να επιμένει:
«Δεν είν΄ αυτή ζωή, κι από τ΄αφεντικά μας
Δεν είν΄ανθρωπινά, τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν, κι εμείς αγωνιάμε
Αν θα ΄χουμε δουλειά, για να΄χουμε να φάμε.»
………………..
Για στάσου όμως ρε φίλε. Στα μάτια του απλού του εργαζόμενου κι εσύ αφεντικό δε λογίζεσαι;
Η μήπως όχι;
Who knows που λένε και στο χωριό μου.
…………………..
Κατά τα άλλα:
«Αποφεύγουμε το Θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε, ότι για να είσαι
ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής….»
Αγαπητέ Justelene χαίρομαι που τουλάχιστον εσύ πήγες στην πορεία. Αλήθεια πώς ήταν τα πράγματα εκεί; Υπήρχε συμμετοχή;
Όσο για το ότι η ποίηση δεν πουλάει... επέτρεψέ μου να μην συμφωνήσω. Αλλιώς εσύ πώς σχολίασες το post; Πώς μπήκες στον κόπο να ψάξεις στο διαδίκτυο για το συγκεκριμένο ποίημα; Θα σε παρακαλέσω πολύ να συμπληρώσεις τους στίχους που λείπουν. Είναι περίεργο αλλά σήμερα σκεφτόμουν ότι πράγματι λείπει κάτι για να το κάνει τέλειο. Για να δούμε λοιπόν...
Επίσης δεν με στενοχώρησε το γεγονός ότι δεν σχολιάστηκε το post. Να σου πω την αλήθεια αυτό που ήθελα ήταν να το διαβάσει μια φίλη που περνάει το δικό της ζόρι και να πάρει λίγο κουράγιο. Ήθελα να διαβάσει τους στίχους «...μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.» . Εμένα με έχουν βοηθήσει πολύ σε δύσκολες περιόδους της ζωής μου.
Και επειδή είμαι και σε φάση όπου θέλω να τα βλέπω όλα θετικά , το ότι δεν σχολιάστηκα το εξέλαβα σαν ένδειξη σιωπηλού σεβασμού στο μέγεθος του ποιητή – ειδικά από τον Χοίρο-να μόνο έτσι εξηγείται η σιωπή (πάω κι εγώ γυρεύοντας όπως βλέπεις...). Άσε που ποιός ακούει την γκρίνια του μπάστακα για ευαισθησίες και εμετικά ρομαντικές χαζοβιόλες...(τα θέλει ο οργανισμός μου όπως επίσης βλέπεις...).
Μην σε νοιάζει όμως! Η επόμενη ανάρτηση θα είναι πλήρως εμπορική! Θα αναρτήσω ένα μεγαλειώδες κείμενο με σεξ , ψέμματα και βιντεοταινίες (ουπς! Dvd ήθελα να πω) και θα δεις για πότε η ανταπόκριση θα είναι άμεση. Ειδικά αν μπλέξω και λίγο ποδόσφαιρο μέσα ... μας βλέπω να γινόμαστε press.gr .
Τελειώνοντας έχω να πω ότι είμαστε ΟΛΟΙ απλοί εργαζόμενοι – ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να αισθανόμαστε.
Με λύπη μου σε εγκαταλείπω τώρα και ξαναγυρνάω στο άρθρο του Τάκη Φωτόπουλου «Δικομματισμός και Ρεφορμιστική Αριστερά» (δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό - θέλω να σε κάνω λίγο μπουρλότο...χιχιχι). Όπως καταλαβαίνεις μπορεί να μην κατέβηκα στην απεργία σήμερα αλλά βρήκα τρόπο να τιμωρήσω το αφεντικό μου – με πλήρωσε για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου.
Εσύ πάντα θα επιλέγεις
Το χρόνο και το χώρο
που θα συναντηθείς με το ποίημα
Σε κανέναν μην αποκαλύψεις
τη μυστική σας συνομιλία
Ούτε τους ασπασμούς
και τις θωπείες που ανταλλάχτηκαν
Μόνο μέσα από μια συνουσία ανάγνωση
Ερμηνεύονται οι χρησμοί του ποιήματος
Μονωδός
"Who knows what goes on in the head of yours" που λένε και οι Therapy.
Αγαπητέ justelene, αν αποφεύγαμε να αναρτούμε ό,τι δεν πουλάει, ζήτω που καήκαμε. Keep walking!
Αγαπημένη μου solaris, σύμφωνα με τις απόψεις του Pablo, έχω κάποιους (ευτυχώς όχι πολλούς) λόγους να πιστεύω ότι αργοπεθαίνω. Το δουλεύω όμως και ίσως τελικά να καταφέρω κάτι. Αλλά, ρε παιδιά, αυτά τα λεγόμενα περί υπομονής με μπερδεύουν. Δε σας φτάνει η υπομονή από μόνη της, την έχετε διανθίσει και με τον προσδιορισμό "ένθερμη"! Σας θαυμάζω! Πού την πουλάνε;
ΥΓ. Είναι πράγματι ώριμες οι συνθήκες (φράση ρεφορμιστή αριστερού) να αναρτηθεί ένα κείμενο με άφθονο, παθιασμένο, βιτσιόζικο, ιδρωμένο, πολύωρο και διεστραμμένο σεξ. Solaris, βασίζομαι πάνω σου, γιατί έχεις καιρό να θρέψεις τις φαντασιώσεις μου.
Λοιπόν, αυτή είναι η άλλη μετάφραση που βρήκα στο διαδίκτυο, και νομίζω ότι είναι αφενός πληρέστερη, αφετέρου πιο καλή.
Αργοπεθαίνει (Muere lentamente)
Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.
Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντωρα του
Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να χτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλυστρίσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του
Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη
Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
Agaphte mezcalin. twra exhgeite to onoma sou. therapy. eee? alla den mporw na agnohsw kai ta stoixeia pou mas dineis gia thn prwsopikothta sou. KEEP WALKING!! se antiprwsopoia potou kai trofimwn mallon.
re ti pinete?
Την καταντια σου κοιτας στον καθρεφτη,
αυτη ειναι η μονη "κοντρα" που αντεχεις
το καθημερινο σου ξυρισμα που σε ματωνει
την απεχθεια προσπαθωντας να κρυψεις
τη ρουτινα, το αγχος, τη σκια της ρυτιδας.
Και στο τελος ,τι μενει;
Δυο σακκουλες, πληγες και μια μικρη παραταση...
Justelene, τελικά δεν κρατάς άδικα τη στήλη της ποίησης στο blog. Όντως αυτή η μετάφραση είναι καλύτερη από την άλλη. Μόνο,αν μου επιτρέπεις,με μια μικρή διόρθωση. Το τέλος το φαντάζομαι κάπως έτσι:
Μονάχα με φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την λαμπρή ευτυχία.
Κρίμα που δεν είχες και το πρωτότυπο στα ισπανικά.Θα ήθελα πολύ να το ακούσω , κι ας μην γνωρίζω παρά δέκα λέξεις.
Muere lentamente
Muere lentamente
quien se transforma en esclavo del hábito,
repitiendo todos los días los mismos trayectos,
quien no cambia de marca,
no arriesga vestir un color nuevo y no le habla a quien no conoce.
Muere lentamente quien hace de la televisión su gurú.
Muere lentamente quien evita una pasión,
quien prefiere el negro sobre blanco y los puntos sobre las "íes"
a un remolino de emociones,
justamente las que rescatan el brillo de los ojos,
sonrisas de los bostezos,
corazones a los tropiezos y sentimientos.
Muere lentamente quien no voltea la mesa cuando está infeliz en el trabajo,
quien no arriesga lo cierto por lo incierto para ir detrás de un sueño,
quien no se permite por lo menos una vez en la vida, huir de los consejos sensatos.
Muere lentamente quien no viaja,
quien no lee,
quien no oye música,
quien no encuentra gracia en sí mismo.
Muere lentamente quien destruye su amor propio,
quien no se deja ayudar.
Muere lentamente,
quien pasa los días quejándose de su mala suerte
o de la lluvia incesante.
Muere lentamente,
quien abandona un proyecto antes de iniciarlo,
no preguntando de un asunto que desconoce
o no respondiendo cuando le indagan sobre algo que sabe.
Evitemos la muerte en suaves cuotas,
recordando siempre que estar vivo exige un esfuerzo mucho mayor
que el simple hecho de respirar.
Solamente la ardiente paciencia
hará que conquistemos una espléndida felicidad.
Σ'ευχαριστώ!
Αγαπημένε μου mezcalin κι εμένα μου έλλειψες - πού είχες κρυφτεί πάλι βρε παλιόπαιδο;
Ο Pablo εξέφρασε μερικές πολύ ωραίες απόψεις – αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και οι μοναδικές που υπάρχουν. Αν δεν ακολουθείς κάποιες απ’ αυτές δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι αργοπεθαίνεις. Μείνε αν θέλεις στο ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.Νομίζω όμως ότι το έχεις αντιληφθεί για τα καλά αυτό.
Ρωτάς πού πουλάνε υπομονή.Μου θυμίζεις το παλιό τραγουδάκι που λέει: πες μου πού πουλάν καρδιές να σου πάρω μια ,πες μου πού πουλάν χαρές να σου πάρω δυό. Αν δεν κάνω λάθος καρδιά έχεις και μάλιστα μεγάλη και καλή. Όσο για χαρές....χρειάζεσαι κάνα δυό ίσως και παραπάνω. Γιατί όμως καλέ μου τόση απογοήτευση; Μήπως το μυστικό είναι ότι σου λείπει η υπομονή; Μου θυμίζεις κάποιες φορές έναν φλογερό έφηβο που θέλει όλα να γίνουν τώρα και να γίνουν τέλεια. (we want the world and we want it now - που έλεγε ο παλιός μας φίλος). Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω ότι πολύ μεγάλες χαρές κρύβονται στην αναμονή και στην υπομονή. Μπορεί να κάνω λάθος στους συλλογισμούς μου αυτούς , αλλά για σκέψου το κι εσύ λίγο.
Υ.Γ. Ένα κείμενο όπως το περιέγραψες (πάρα πολύ ερεθιστικά ωφείλω να ομολογήσω) είναι ό,τι πρέπει για να αναταραχθούν λίγο τα ήρεμα νερά του blog μας. Οι επιθυμίες σου λοιπόν είναι και διαταγές μου, αφέντη μου.Μόνο που αναρρωτιέμαι αν μπορούν να αντέξουν κάποια σεμνότυφα μάτια τις λέξεις που πρόκειται να εμφανιστούν στις οθόνες. Λες να με συλλάβει η bloggers’ police; Λες να με αλυσοδέσουν και να με μαστιγώσουν σε κάποιο σκοτεινό κελί; Και ποιός ξέρει τι άλλο να μου κάνουν; Και αν οι διαχειριστές μας θελήσουν να μας διαγράψουν; Γιατί μην νομίζεις ότι θα την γλυτώσεις κι εσύ. Σκοπεύω να σε κάνω πρωταγωνιστή στο ερωτικό μου κείμενο.Έχω λοιπόν κάποιους ενδοιασμούς ακόμα. Αν όμως έχω την ομόφωνη συγκατάθεση του διαχειριστικού διδύμου και των καλών μας συνbloggers τότε θα δημοσιοποιήσω το εν λόγω post. Ειδάλλως πρέπει να βρεθεί μια άλλη λύση.
1) Παρά το γεγονός ότι δεν τα έχω καλά με την ποίηση, γουστάρω πάρα πολύ που justelene και solaris έχετε επιδοθεί σε ανταλλαγή-σχολιασμό ποιημάτων. Ξαναλέω, keep walking!
2) Θα ξαναδανειστώ στίχους από τους πολυαγαπημένους μου Therapy, για να πω δυο λόγια στη solaris: "I don't know what Ι want, but I want it now, before we turn to dust, before we turn to superstition, before we turn to rust". Είναι πράγματι κάπως εφηβικοί στίχοι, αλλά, πίστεψέ με, ανήκουν σε ένα συγκρότημα διόλου εφηβικό. Σε μια προσπάθειά μου να γίνω κι εγώ λίγο ποιητικός, θα παραθέσω και μερικούς ακόμα στίχους (ίσως αναγνωρίσει ο tragedian από ποιον καλλιτέχνη προέρχονται), που απαντούν με έναν ιδιότυπο τρόπο στο θέμα της υπομονής και της απογοήτευσης: "Sadness is and sadness was, sadness will always be because".
3) Αλλάζω κλίμα, κάνοντας μια παραπομπή στα λόγια της solaris: "Λες να με αλυσοδέσουν και να με μαστιγώσουν σε κάποιο σκοτεινό κελί; Και ποιός ξέρει τι άλλο να μου κάνουν;". Αγαπημένη μου, αν από τώρα γράφεις τέτοια, απορώ τι θα γράφεις στο ερωτικό κείμενο που ετοιμάζεις!
@mezc: Thurston Moore μου κάνει λίγο, έψαξα και για να βεβαιωθώ αλλά δεν βρήκα κάτι. Τι είναι?
Α στο διάολο - To Psychic Hearts είναι...το 'χω και σε original.
Ρε tragedian, είσαι πολύ μεγάλος! Από 'δω και πέρα δε θα 'χω καμιά αμφιβολία για σένα! Τι album αλήθεια!
Με άγγιξες ρε Mez (το πιασες το υπονουμενο, έτσι?).
@mezcalin
Αγαπημένε μου,τι ΓΑΜΑΤΟ τραγούδι είναι αυτό!!!! Δέκα φορές το έχω ακούσει από χθες το βράδυ!
I got no time for sad songs, baby
don't need you to say I'm crazy
stick your tongue and you look at me
and I will bite it off you see
push you down onto your knees
do you laugh away the sleaze
you're not the only boy in town
but you're the only one that's got me down
psychic hearts go out to you
a psychic heart go right to you
το ακούω τώρα που σου γράφω - φυσικά με τέρμα τον ήχο (η θεία έχει πάθει την πλάκα της αλλά εγώ της στέλνω ένα ευτυχισμένο χαμόγελο).Ο Thurston έχει δίκιο (αν είμαι καλή στην μετάφραση): η θλίψη υπάρχει,υπήρχε και θα υπάρχει ... (μερικές φορές και χωρίς λόγο).
Θες να γίνεις ο Πυγμαλίωνάς μου στην μουσική; Οι γνώσεις μου δυστυχώς είναι μάλλον αποσπασματικές.Πάντα είχα σαν κριτήριο τι μου άρεσε χωρίς να ψάχνω πάρα πάρα πολύ. Ελπίζω να με βοηθήσεις λίγο - χωρίς να γίνομαι φορτική. Η αρχή ήταν πάντως
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η !
Δημοσίευση σχολίου