ΒΡΑΔΥΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ή Αμάρτησα για το παιδί μου και για μια κατσαρίδα

Γειά και χαρά από σολ και φυς.
Είπαμε να κάνουμε και μεις μια συνεργασία - συνηθίζεται τώρα τελευταία στο μπλογκ (Ave Caesar trag+lou / morituri te salutant!).Ζηλέψαμε την παρέα της «σκοτεινής ταινείας» με τις μουσικές αναμνήσεις και θελήσαμε να σας προσφέρουμε κι εμείς μιαν άλλη γεύση από μιαν άλλη τέχνη – αυτή του θεάτρου. Καλαααά...μουσική/θέατρο/ποίηση/τραγουδιστές/ζωγράφοι/φλαουτίστες/συγγραφείς/μουσικοκριτικοί/πολιτικοίαναλυτές/ποδοσφαιριστές/καλλιτεχνικές φύσεις γενικότερα... γαμώ τα μπλογκς είμαστε εδώ μέσα!!! (λέμε τώρα...)
{Άλλη μια προσφορά επιβεβαίωσης στους καλούς τους συνμπλόγγερς από τις σολάρις και φυσαλίδα – μέλη του σωματείου αρωματισμένων θιβετιανών μοναχών Σ.Α.Μ.Σ.Α.Ρ.Α. (*)
ΣτΜ : Σας Αγαπάμε Με Συμπαντική Αγάπη Ρε Αλήτες}
Γνήσια τέκνα του internet οι σολ+φυς. Αυτό σημαίνει ότι γράφουν το κείμενό τους σε απόσταση η μία από την άλλη ανταλλάσoντας email , βρίσκουν στοιχεία από το google,ακούν μουσική και βλέπουν κλιπάκια στο youtube (active member για να σας βάλω λίγο στο κλίμα / vamos signorina a Guantanamo / το’χω άχτι να περάσω απ’ το συρμάτινο φράχτη και τον ήλιο να θαμπώσω για λίγο / μουσικές επιλογές σολάρις, η φυσαλίδα είναι αθώα για το έγκλημα) ενώ γράφουν μπροστά στην οθόνη ενός πισί και απευθύνονται σε ανθρώπους που τους περισσότερους από αυτούς δεν τους έχουν δει ποτέ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; μπορεί και να αναρρωτιέσαι καχύποπτα. Όχι,σε καθησυχάζουμε,δεν πρόκειται να αρχίσουμε κανένα ηθικοπλαστικόν κει-μουνάκι (γυναικάκια γαρ) περί της αποξενώσεως/απομονώσεως/απαξιώσεως κτλ κτλ κτλ που επιφέρει η σύγχρονη τεχνολογία μπλα μπλα μπλα. Να γεμίσουμε γραμμές θέλουμε...εεε,συγνώμη,ήθελα να πω : να τονίσουμε το γεγονός ότι ακόμα και τα διαδυκτιακά (κόψε κάτι) παιδιά του 2008 μπορούν να γοητευθούν/σαγηνευθούν/εκστασιασθούν από την αρχαία τέχνη της Μελπομένης , την κατεξοχήν τέχνη της ανθρώπινης επαφής , το θέατρο. Και να συγκινηθούν από ένα έργο που είναι γραμμένο ενάμιση αιώνα πριν, σε μια λόγια γλώσσα δύσκολη,με διαλόγους με τοπικά ιδιώματα,με γκαζιάρικους μονολόγους... δηλαδή ό,τι πρέπει για γλωσσολάγνους τύπους σαν την σολ και σκεταλάγνους τύπους σαν την φυς(σόρυ φιλενάδα,αφού το ξέρεις δεν μπορώ να αντισταθώ στα ανόητα λογοπαίγνια).
Πάιξε ρε σολ...
Λοιπόν.Έχουμε και λέμε...
Το υπόγειο του Κουν , ο τόπος. «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», το έργο.Γεώργιος Βιζυηνός, ο συγγραφέας.Ηλίας Λογοθέτης, ο ηθοποιός.Κωστής Καπελώνης, ο σκηνοθέτης.Σταύρος Σιόλας, ο συνθέτης.
(...)Άλλην αδελφήν δεν είχομεν, παρά μόνον την Αννιώ. Ήτον η χαϊδεμένη της μικράς ημών οικογενείας και την ηγαπώμεν όλοι. Αλλ' απ' όλους περισσότερον την ηγάπα η μήτηρ μας(...)
Έτσι αρχίζει την αυτοβιογραφική αφήγησή του ο Λογοθέτης/Βιζυηνός.Και στη συνέχεια χάνεται σ’ ένα κυκεώνα αναμνήσεων και συναισθημάτων.Μονολογεί και πηγαινοέρχεται στο χωροχρόνο. Πότε είναι ένα μικρό πονεμένο παιδί – το «αδικημένο» του νεκρού πατέρα - που ακούει την προσευχή της μητέρας του η οποία παρακαλεί σχεδόν ειδωλολατρικά τον Ιησού να «πάρει» τα δυό της αγόρια σαν αντάλλαγμα για τη σωτηρία της άρρωστης κόρης της. Πότε είναι ένας ενήλικας που ξενυχτά ξαφνιασμένος με την εξομολόγηση της μάνας για το μεγάλο αμάρτημά της. Πότε πάει εμπρός - πότε πίσω.Και μαζί του παίρνει κι εμάς που δεν προλαβαίνουμε να συνειδητοποιήσουμε τα χρονικά άλματα – γιατί μας έχουν υπνωτίσει ο Λογοθέτης με την τραγική (υπογείως χιουμοριστική) ερμηνεία του, ο σκηνοθέτης με τη χορευτικά αρμονική σκηνοθεσία του και το υποβλητικό αλλά λιτό σκηνικό.Κι έχουμε μπει κι εμείς μέσα σ’ αυτή την ιστορία που μπορεί να μας θυμίζει χίλια δυό πράγματα από τη δική μας τη μιζέρια.Κι έχουμε συγκλονισθεί από το σκηνικό του αργού θανάτου της κόρης Αννιώς που οι επιθανάτιοι αναστεναγμοί της αντηχούν (απροσδιόριστο από πού) στο χαμηλοτάβανο υπόγειο – ξανά και ξανά και ξανά.Και συμπάσχουμε με την αγωνιώδη και μάταιη μάχη της μάνας να σώσει την αγαπημένη κόρη - και μαζί να σώσει τον εαυτό της εξιλεώνοντάς τον από το Μεγάλο Αμάρτημα. Κι εκεί πάλι μπερδευόμαστε γιατί το έργο παύει πια να είναι μια απλή αγροτική ηθογραφία και μεταμορφώνεται σε μια βαθιά ανάλυση της φύσης του ανθρώπου. Ερωτήματα γεννιούνται συνεχώς. Σχετικά με την αγάπη, με το θάνατο, με τη συμπόνια, με τα Πρέπει και τις Υποσχέσεις, με το Έγκλημα και την Τιμωρία, με τις τύψεις και την προσωπική κόλαση του καθενός, με τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής μας.
Κι όλα αυτά μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Θυμίζει το υπόγειο μισοσκότεινη εκκλησία με τα κεριά να καίνε και το λιβάνι να μοσχοβολάει – άλλωστε η μάνα είναι θεοσεβούμενη και δυσειδαίμων. Γυναίκα που την έμαθαν από μικρή ότι η τιμωρία είναι εξιλέωση και η χαρά είναι αμαρτία.
{Η σολάρις που είναι λάτρης των θρησκευτικών τελετουργικών (όλων των θρησκειών) και των εθιμικών παραδόσεων βρήκε εξαιρετική την σχεδόν βυζαντινή αγιογράφηση/αναπαράσταση κάποιων σκηνών – το υπόγειο μύριζε Πάσχα και Επιτάφιο}…Ολιγόλεπτη διακοπή…η φυς βήχει πονηρά…οκ καλά είμαι, συνέχισε…
Τι να πούμε για μια παράσταση που είναι βασισμένη σ’ ένα τέτοιο αφηγηματικό παραμύθι; Σ’ένα δεμένο κείμενο και σε απίστευτες ερμηνείες; Σ’ ένα διήγημα που ενώ εύκολα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί κλασσικό και «βαρύ» αναδεικνύεται σε σύγχρονο και συγκινητικό;
Κρίμα που μένουν μόνο λίγες μέρες για το τέλος της θεατρικής σεζόν. Θα σας συμβουλεύαμε να πάτε να το δείτε.
Όπως και την Κατσαρίδα που πήρε ξανά παράταση. Πώς να μην πάρει! Έργο ευχάριστο και ταξιδιάρικο με άψογες ερμηνείες και Ντανταϊστικη διάθεση. Απλά σούπερ. Σολ και λοιπόι τρεχάτε, μέχρι τις 20/4 θα παίζει.


(*) Γιατί λίγες άχρηστες πληροφορίες ποτέ δεν έβλαψαν κανένα.
Λόγω Θιβέτ είναι ξανά της μόδας οι ανατολικές θρησκείες (το λένε και στις ειδήσεις του Star-η σολάρις μόνο από εκεί ενημερώνεται). Επιπρόσθετα τα αγόρια του μπλογκ μπορούν να εντυπωσιάσουν το άλλο φύλ(λ)ο με δώρο ένα ερωτικό άρωμα Samsara ενώ ταυτόχρονα θα επιδεικνύουν τις γνώσεις τους πάνω στο βουδισμό.
(...)Το δέντρο Ασβάττα, το ονομαζόμενο Σαμσάρα, του οποίου οι ρίζες πάνε ψηλά και τα κλαδιά προς τα κάτω, είναι αιώνιο και δεν μπορεί να καταστραφεί. (Σημ. Σαμσάρα είναι ο τροχός του Κάρμα.Σαμσάρα σημαίνει τον κύκλο γέννησης, θανάτου και επαναγεννήσεως. Αυτή η αλυσίδα συγκρίνεται εδώ με δέντρο). Οι ρίζες του πάνε προς τα πάνω, γιατί πηγάζει από το Μπράμα που είναι υπεράνω των επτά κόσμων. Τα κλαδιά του πάνε προς τα κάτω, γιατί καταλήγει σ' αυτούς που ζουν στη γη. Δεν μπορεί να καταστραφεί γιατί δεν μπορεί να κοπεί, αφού η φύση του έχει συνεχή ροή. Τα φύλλα του είναι τα Vedas (πλούτη) γιατί οι λειτουργίες του, που εκτελούνται για την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας, υποβοηθούν την ανάπτυξη αυτού του δέντρου της Σαμσάρα. Το δέντρο αναπτύσσεται, στην πραγματικότητα απλώνεται χάρη στα φύλλα του(...)
(...)Samsara was created by Guerlain in 1989. Samsara perfume by Guerlain is a blend of floral and oriental fragrances including ylang-ylang, rose, bergamot, musk, peach, lemon, narcissus, vanilla, amber, sandalwood, greens, and jasmine(...)