JOHN LOCKWOOD (ξοην λοκςοοδ)

Κοπυ πaste απο wikypidia>search/; John Lockwood>results3<&ritah./

o John Lockwood γεννηθηκε στην Οξφορδη και μεγαλωσε με ένα ονειρο.Να γινει ηθοποιος ,ηθοποιος οταν λεμε εννοουμε του θεατρου ε, ενας Λορενς Ολιβιε ας πουμε, γιατι ολοι οι αλλοι είναι απλα ανθρωπακια ή στη καλυτερη καρικατουρες απλών ανθρωπων που ποτε τους δεν αντιληφθηκαν τη σημασια της ρησης «ηθοποιος σημαινει φως».. και ομως την επεκτειναν στο «ηθοποιος σημαινει φως….. το τηλεφωνο,νερο,το νοικι,μετα λιμουζινες,ρουχα ακριβα,κοκες και παει λεγοντας και..πινωντας ».
Όχι ο John δεν ηταν τετοιος .


(παμε παρακατω γιατι αρχισα να βαριεμαι νωρις).

....Ευτυχως οι γονεις του Jοhn πεθαναν και οι δυο νωρις,αυτο του εξασφαλισε μια αρκετα σημαντικη περιουσια ,καθοτι ο μοναδικος κληρονομος.
Με τα λεφτα αυτα ,και αφου πουλησε ακομα και το πατρικο -βικτωριανου τυπου- πυργο τους στη κορυφη του ορους Χεσλευ ,εκει που ανατελει ο οξφορδιαδανος ηλιος...νoικιασε ενα 2αρι στο Λονδινο ,γφραφτηκε στη καλυτερη θεατρικη Σχολη της πρωτευουσας και...

(παμε παρακατω ομως γιατι συνεχιζω να βαριεμαι).

...Δυστυχως ομως και επειδη ο ηθοποιος γεννιεται και δε γινεται- βλεπε wikypidia>search/; Αctress Mimi Denysi >results0,
ο Αrthur Dommenfierld δεν κατ.. εε συγνωμη ο John Lockwood δεν ευτυχησε να γινει ηθοποιος ,αμέτρητες οντισιον ,αμετρητες απορριψεις.Ακομα και σαν κομπαρσος σε διασκευη του Μπεν Χουρ ειχε απορριφθει

Βλεπωντας πως καμια τυχη δεν ειχε σαν ηθοποιος ,αποφασισε να βαλει σε εφαρμογη το Πλαν Μπι! (Θυμηθηκε τη συμβουλη του πατερα του «Ποτε μη σχεδιαζεις το πλαν Α ,αν δεν εχες προηγουμενως σκεφτει το Πλαν Μπι,αν δεν το εχεις ,τοτε καλυτερα πηγαινε απροετοιμαστος,ετσι και αλλιως το πλαν Α ,αποτυγχανει παντα)
Το πλανο Βee ηταν να γινει ο ιδιος θεατρικος συγγραφεας,θεατρικος παραγωγος
βλεπε google>search/; Τheatre Mimi Denysi >results
Κα να που ,μια μερα ,ξετυλιγοντας το ψαρι από τις εφημεριδες η ματια του επεσε στη λιστα των αγγελιων
«Νοικιαζεται υπογειος χωρος –πρωην θεατρο ,πλησιον της …»
Το δικο του θέατρο!

(παμε παρακατω ομως γιατι βαριεμαι και αλλο τωρα πια).

....Το εργο του ειχε τιτλο « Η Μητρα της Αμαρτιας μου».
Ηταν ενα εργο αφιερωμενο στην αιωνια παλη του Καλου και του Κακου (Σημ. Χοιρωνα Του Τζον Γουειν και των Ινδιανων,του Στιβεν Συγκαλ και των πολυεθνηκων ετεριων πετρελεου που μοληνουν το περιββαλον διλαδη-που προβαλλονταν κιολα σε γιγαντοθωνη στο βαθος τις σκηνης- ) αλλα ηταν ανατρεπτικο στη προσεγγιση του.. ,αντιμετωπιζε με συμπονοια ,με κατανοηση το Κακο ,δικαιολογουσε την υπαρξη του και θεωρουσε πως υπηχε μια γιγαντιαια Μητρα που το γεννησε,μα δεν εδειχνε την ιδια επιεικα για το καλο. Μαλιστα αγνοουσε παντελως τη προελευση του υπονοοωντας ετσι πως το Καλο ειναι εξω απο την ανθρωπινη φυση.ισως μαλιστα να προερχοταν απο τη συχνη συναναστροφη και μονο του ανθρωπου με τα ζωα,μερικα εκ των οποιων δυστυχως εναι κυριοι εκφραστες του Καλου ,οπως αυτο εννοειται (π.χ το καλο σκυλακι ,ακακο αρνακι, εργατικο γαιδουρακι,φοβισμενο κουνελακι κ.ε.τ.λ.) . Εν κατακλειδι!..Ηταν ενα μονοπρακτο ,για την αγωνιωδη αναζητηση της μητρας που ξεβραζε το Κακο ,της Μητρας της Αμαρτιας!


(παμε παρακατω γιατι αρχισα να βαριεμαι παλι?)
Στα χρονια που λειτουργησε το θεατρο «John Lockwood’ς Theatre» ουτε ενας δε πατησε το ποδι του.Μα οι παραστασεις συνεχιζοτανε καθημερινα ,το προγραμμα τηρουνταν ευλαβικα από τον Τζον.Αρχισε να κανει περικοπες για να μαζεψει καπως τα εξοδα.Αυτος ηταν ο ταμιας,αυτος η ταξιθεατρια,αυτος κατεβαζε τη σκηνη,αυτος καθαριζε τα αδεια καθισματα,αυτος ηταν ο σοφερ που τον γυρνουσε σπιτι και τον εφερνε στο θεατρο την άλλη μερα ,την ιδια ωρα παντα.Μα το οικονομικο ηταν το τελευταιο που ενδιεφερε τον Jonathan Whisperman ..ε τον John Lockwood ηθελα να πω.Αυτος ζουσε και ανεπνεε για τη στιγμη που θα εστρεφε το κεφαλι του προς τη πλατεια και θα αντικρυζε τους εκστασιασμενους θεατες και στο τελος της παραστασης οι τοιχοι του υπογειου θα σι..θα σιοντ..θα ετριζαν από τα χειροκροτηματα.

(ουφ παμε λιγο πιο γρηγορα,σκυλοβαρεθηκα)

Στη προσπαθεια του να αποκτησει κοινο
.....Αρχισε να μαζευει γατες ,σκυλια αδεσποτα ,ζητιανους από το δρομο ,ακομα και ετσι όμως κανεις δεν εμενε μεχρι το τελος της παραστασης,οι γατες πηδουσαν και εφευγαν από τις χαραμαδες της πορτας,οι σκυλοι αρχιζαν (Σημ. Χοιρωνα να θιμηθω να κλησω το θερμοσυφωνο )να γαβγιζουν και τον αναγκαζαν να τους διωξει ο ιδιος,οι ζητιανοι αποκοιμοντουσαν ,επιτελους ειχαν βρει ένα ζεστο μερος,και τον αναγκαζαν να τους φερθει οπως στους σκυλους.

(παμε παρακατω γιατι βαριεμαι πιο πολυ τωρα?)

......Τα χρονια περασανε, ο Τζων Τραβολ..εε Λοκγουντ ομως, συνεχιζε να «ζει» μονος μεσα στο ονειρο του.Τις καθημερινες παραστασεις στις 10 ακριβωςκαι το Σαββατο στις 8.Τη Κυριακη ,αφιερωμενη σε προβες ,να διορθωθουν οι οποιες ατελειες και τη Δευτερα μελετη και συγγραφη του νεου του θεατρικου εργου «η Κωλοτρυπιδα» όπως και να χε επρεπε να είναι ετοιμος για τη μερα που το θεατρο θα ασφυκτιουσε,που η Μαριανα Λατση της Αγγλιας θα ηταν εκει,ισως και η Βασιλλισα ακομα.
καποιος αντικειμενικος παρατηρητης ευκολα θα μπορουσε να διακρινει πως ο Johny Depp ειχε αρχισει να τα χανει..δεν ηταν πια νεος,ειχε περασει τα εξηντα,τα μαλλια του ειχαν ασπρισει και το σωμα του ειχε γινει αδυναμο και πλαδαρο.Τα ρουχα της παραστασης κολλουσαν πανω στη κοιλια του ,η ανασα του κοβοτανε στη μεση των μονολογων του,μα ο Τζον το εβλεπε διαφορετικα .Επεισε τον εαυτο του πως η φυσικη του εξαθλιωση αναδυκνειε ακομη περισσοτερο το νοημα του εργου του,
το δραμα και η διαρκης αναζητηση της γιγαντιαιας μητρας του ηρωα του ηταν αυτά που τον ειχαν οδηγησει στη κατασταση αυτή και όχι το περασμα του χρονου.ο Τζον και ο ηρωας του εργου ειχαν γινει το ένα και το αυτι…

(παμε παρακατω γιατι η βαρεμαρα χτυπαει κοκκινα ομως )


......Ωσπου ηρθε η μερα που ο John Lockwood ,πεθανε πανω στη σκηνη ,απο καρδιακη προβολη .
Ηταν στη μεση της 7ηςσκηνης,εδαφιο 3,παραγραφος 4, που παντα τον ανατριχιαζε,εκανε το δερμα του να θελει να αποκολληθει από τα οστα,τις κορες των ματιων του να πεταγονται ,τις φλεβες των χεριων του να φουσκωνουντ ,τις γατες να αναπηδουν από τα καθισματα και να φευγουν ,τους σκυλους να αληχτουν δυνατα και τους αποκοιμισμενους ζητιανους να γλιστρουν από τα καθισματα τους και να πεφτουν στο πατωμα,να κυλουν σαν βαρελια γεματα ουισκυ ,και να φτανουν μεχρι τη σκηνη...ηταν η σκηνη που ο πρωταγωνιστης του , ερχοτανε προσωπο με ...(Σημειωση Χοιρωνα αμα πω με πρωσοπο θα εινε λαθος ) με τη Μητρα της Αμαρτιας που δεν ηταν τιποτα αλλο απο την ιδια τη μητρα που τον γεννησε ..το μουνι της μανας του ηρωα δηλαδη ,στη συνεχεια ο πρωταγωνιστης συμβολικα εμπαινε μεσα στη μητρα (πανω στη σκηνη ο Τζον εμπαινε σε ένα τεραααστιο γυαλινο δοχειο ) και τοτε αρχιζε το δευτερο μερος της παραστασης,που ο ηρωας ερχοτανε αντιμετωπος με το ...( Σημ. Χοιρωνα... μαλακαμουθεοςοτηποσ )…αλλα μεχρις εδώ.



Και ετσι ο ανθωπος που κουβαλουσε σε ολη του τη ζωη το δευτερο (?) πρωπατορικο(??) αναρτημα ,τη καταρα «να ειναι ο μοναδικος ηθοποιος σε μια αδεια θεατρικη σκηνη ενος επισης αδειου θεατρου χωρις θεατες » χαθηκε Για παντα.

Ολα αυτα σε κανουν να απορεις βεβαια.Πως εγινε γνωστη η ιστορια του John Lockwood ,απο τη στιγμη που κανενας δεν γνωριζε την υπαρξη ουτε του θεατρου ,ουτε του εργου του,ουτε αυτου του ιδιου? (Σημ. φιλου Χοιρωνα ο τονος παει στο δευτερο γιωτα,ειναι πιο ευηχο) ? Γατες , σκυλια και ζητιανοι,κυριως οι τελευταιοι δε συνηθιζουν να γραφουν βιογραφιες απτυχημενων και παντελως αγνωστων θεατρικων συγγραφεων οπως ηταν ο Εrnesr Cooper …εσυγνωμη ο John Lockwood εννοω... οποτε?...

Οποτε... υπαρχουν και ανθρωποι που κουβαλουν τη καταρα « να ειναι ο μοναδικος θεατης σε μια αδεια θεατρικη σκηνη που δε παιζεται κανενα εργο »... αυτους τους λενε συγγραφεις ή-για συντομια- μαλακες.
Τελος.Χειροκροτημα ..και μια κλανια στο βαθος ..τα απροβλεπτα.. της αποτομης εκτιναξης απο το καθισμα βλεπεις....

....ππσσς...εγραψα.
Υπογραφη Χοιρων Πολυρωτας.

(Πληροφοριες για τον Τζον Λοκγουντ στο Γουικιπιδια ..και αμα βρεις τιποτα..χοουλ μαι νοουζ)