Γεια σας! Είμαστε οι loumboubamboula και mezcalin και είμαστε κλασμένοι.

Ακολουθεί κείμενο.

- Καλησπέρα, φίλοι και φίλες, αμετανόητοι και αμετανόητες metalheads! Σας μιλάει η γνωστή φωνή του Αμφιτρίωνα. Άλλη μια Μεταλλική Καταιγίδα απλώνει τα μαύρα νέφη της στο ραδιοφωνικό ουρανό. Συνοδοιπόρος μου σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο και ανεξερεύνητο της σκληρής μουσικής είναι και πάλι ο Θρασύβουλος.

- Καλησπέρα κι από μένα! Γάμησε πάλι χθες η Θρυλάρα! Βαζέλες, πάρτε τα αρχίδια μου και κάντε τα κορνίζα! Σας γαμήσαμε όπως γαμάει το solo του King στο «Angel of death»!

- Ναι Θρασύβουλε, έχεις δίκιο για το solo, αλλά μην παραφέρεσαι με τα αθλητικά γιατί εδώ είναι μουσική εκπομπή. Ας ακούσουμε λοιπόν το «The master of the Valkirians» των Holy Thunderball.

...

- Έχουμε και το πρώτο μας τηλεφώνημα…

- Γεια σας, είμαι ο Μήτσος – Dark Knight από Αμπελόκηπους…

- Γαμώ τους Αμπελόκηπους και τη Λεωφόρο όλη! Σας γαμήσαμε χθες, όπως γαμάνε τα φωνητικά του Mille στο «Coma of souls»!

- Έχω ως Μήτσος να πω ότι το κομμάτι που μόλις έπαιξες, Αμφιτρίωνα, είναι μέσα στα δέκα καλύτερα της παγκόσμιας μουσικής. Θα ήθελαν πολύ οι φλώροι οι Nirvana να μπορούσαν να παίζουν τόσο τεχνικά!

- Πραγματικά, θα παρατήρησες στο δεύτερο κουπλέ τα αγγελικά φωνητικά του James Wagner, εδώ και τέσσερα χρόνια τραγουδιστή του group, καθώς και τα φρενιασμένα, γεμάτα μεταλλικό οίστρο riffs του κιθαριστικού δίδυμου Andy και Perry Mustfield.

- Άντε ρε, με τις αδερφάρες! Μόνο η καυλάρα που είχαν στο video clip άξιζε!

- Ευχαριστούμε το Μήτσο. Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο κομμάτι, που είναι επιλογή του Θρασύβουλου.

- War ensemble, ρε μουνιά! Slayer και τα μυαλά στα κάγκελα! Και για να μην ξεχνιόμαστε, το double και πάλι στον Πειραιά!

...

- Έχουμε φίλη στη γραμμή…

- Καλησπέρα, είμαι η Αμαρυλλίς από Κεφαλάρι.

- Γεια σου ρε Αμαρυλλίς! Πότε θα μας γνωρίσεις καμιά μεταλλού φίλη σου;

- Είναι πολύ ευχάριστο να έχουμε γυναικείες παρουσίες στην εκπομπή μας, τη στιγμή που περπατάμε σε μεταλλικά μονοπάτια, που παραδοσιακά είναι κατάλληλα μόνο για άντρες.

- Δε θέλω να μακρηγορήσω, αλλά επειδή νιώθω πολύ κοντά σας, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας. Εδώ και τρεις μήνες, είμαι με ένα παλικάρι, το Δαμιανό. Μην ανησυχείτε, δεν παρακολουθεί την εκπομπή σας, γιατί δεν είναι μεταλλάς. Του αρέσει η Πέγκυ Ζίνα. Είμαι αρκετά ερωτευμένη μαζί του και έχουμε ολοκληρωμένη σχέση. Προχθές όμως, στη συναυλία των Profound Devastation, γνώρισα ένα άλλο παλικάρι, ακριβώς ο τύπος αγοριού που με συγκινεί: μαύρα ρούχα, ίσια μαλλιά κομμωτηρίου μέχρι τη μέση, ψηλός, χλωμός και γυμνασμένος, με καρφιά και περιδέραια σε όλο του το σώμα. Παίζει και κιθάρα στο group που έπαιξε support στους Evil Fortress, ένα μήνα πριν. Τον θέλω πολύ, αλλά φοβάμαι να χάσω την ασφάλεια που μου προσφέρει ο Δαμιανός.

- Κοίταξε να δεις, Αμαρυλλίς. Στον ελευθεριακό κόσμο του metal, δε χωράνε συμβιβασμοί. Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη στον άνεμο και αυτή θα βρει το σωστό δρόμο μόνη της. Εξάλλου το είχε πει και David Roverdale στο κομμάτι του με τίτλο «Five minutes to infinity»

“Free your soul and touch the sky

Let the metal be your guide”

Και μην ξεχνάς ποτέ Αμαρυλλίς, ότι είναι προτιμότερο να πεθαίνεις αγαπημένος, παρά να αγαπάς πεθαμένος! Το διάβασα πρόσφατα στο βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια «Να ζεις, να αγαπάς και τρία κιλά ταραμοσαλάτα»

- Ε, κοπελιά, πώς είπαμε το ονοματάκι σου;

- Αμαρυλλίς…

- Αμαρυλ-λυσσάρα, που’ χεις κάνει το μαχλέπα το Δαμιανό τάρανδο! Κι αυτός ό μαλάκας, τέτοιο χάπατο που είναι, δεν έχει πάρει πρέφα! Βάζω στοίχημα πως είναι βάζελος! Καλά θα κάνει ο φίλος ο κιθαρίστας, ο μεταλλάς, να σου ρίξει έναν κρύο να ξελαμπικάρεις! Παρεπιπτόντως, πόνεσε η τριάρα χθες, βαζελάκια! Φάτε τώρα κι ένα «Schizophrenia» από Sepultura και μετά φάτε και διαφημίσεις…

[to be continued…]