Το Αβασάνιστο Τσίρκο: Ευχάριστα ερωτικά τραγουδάκια 2

4 Απρ 2008

Ευχάριστα ερωτικά τραγουδάκια 2

4 σχόλια:

bastakas είπε...: φαντάσου δηλαδή να μην είχε μπει κι η άνοιξη...; 4 Απριλίου 2008 στις 1:28 π.μ.
solaris είπε...: JUSTELENE
(Διάφανα Κρίνα)

...Mέσα σε χρόνια δανεικά, απρόσμενα και ξένα
μες στα ποτάμια τα θολά που ζω σα μαύρη σμέρνα
μες στην ανάσα του Βοριά, σε σύμπαντα ηττημένα
Θα σιγοκαίνε σα φωτιά η αγάπη και η λησμονιά.

Θα έχουν τα μάτια μου σκουριά, θα ζω χωρίς εσένα
θα με χλευάζουν τα παιδιά, θα πιω απ'τη μαύρη στέρνα
μες στων μηρών σου τη δροσιά πως ξαποστέναν τρυφερά
τα χέρια μου, δυο ελάφια κουρασμένα.

Κι εγώ που δε μπορώ πια να ξεχάσω τ'όνομά της
να τριγυρνάω εδώ κι εκεί ψάχνοντας τ'άρωμά της,
στον κήπο της Γεσθημανή να ξαγρυπνώ δίχως φωνή
σαν λυπημένο φάντασμα στον τάφο της αγάπης...

Για σένα justelene οι στίχοι.Είμαι σίγουρη πως είναι από τους αγαπημένους σου.Εύχομαι μόνο να είσαι από τους τυχερούς που να μην έχουν ζήσει το νόημα τους - γιατί "η απουσία εξουθενώνει" όταν "ο έρωτας γίνεται μιαν άρρωστη κραυγή".Ρώτα κι εμάς που προσπαθούμε συνεχώς να ξεχάσουμε κάτι τέτοιους γαμημένους έρωτες.
Τι στίχοι όμως!!...νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω...

Υ.Γ. Λοιπόν!Ηθικόν ακμαιότατον και η ζωή συνεχίζεται.Η άνοιξη ήρθε.Τα πουλάκια κελαϊδούν,τα λουλούδια ανθίζουν,η εκκλησία μας αποκαλεί όλες και όλους πόρνους,η Ελλάδα προέβαλλε βέτο,το υπέροχο ασφαλιστικό προχωρά ακάθεκτο...Τι άλλο χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι;; 4 Απριλίου 2008 στις 7:45 μ.μ.
Justelene είπε...: Αγαπητή solaris ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση και τα καλά σου λόγια. Μόνο επίτρεψέ μου τους παρακάτω στίχους (που μόλις σήμερα ανακάλυψα, παρ΄ότι είχα ακούσει το τραγούδι και παλιότερα) να τους αφιερώσω σε κείνη, ελπίζοντας πως θα με παρακολουθεί μέσα από το blog μας.
"Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο
σα κάρβουνο αναμμένο η ομορφιά πονά

Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις μην αργείς

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρώ στο φως

Η αγάπη φόβους και όνειρα δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει θα σ' αρνηθώ ξανά

Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρώ στο φως"; 5 Απριλίου 2008 στις 12:18 π.μ.
solaris είπε...: Αγαπητέ justelene πραγματικά χαίρομαι που ανταπάντησες θετικά στα σχόλια μου.Για να πω την αλήθεια,είχα μείνει με μια μικρή αμφιβολία ότι μπορεί και να είχες πάρει στραβά κάποια άλλα (δικά μου) σχόλια των προηγούμενων ημερών.
Αλήθεια,ποιό τραγούδι είναι αυτό που αφιερώνεις στην καλή σου;
Εύχομαι μια πολύ καλή ημέρα και ένα ακόμα πιο καλό σαββατοκύριακο(μου φαίνεται όμως πως ο παλιόκαιρος θα μας το χαλάσει το διήμερο!); 5 Απριλίου 2008 στις 12:20 μ.μ.