26 Μαΐου 1999. Κάπου στην Πάτρα (…), ενώ κάπου στη Βαρκελώνη…
21 Μαΐου 2008. Κάπου στην Αθήνα (…) ενώ κάπου στη Μόσχα…
Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που χαράζονται πολύ έντονα στο μυαλό και στην καρδιά του.
Το δυστύχημα είναι πως κάποιες από αυτές τις ζούμε με τους ανθρώπους που θέλουμε και αγαπάμε, και κάποιες άλλες όχι.
Χθες ήταν μία από αυτές με την απουσία.
Δυνατή η στιγμή, μεγάλη η απουσία.
Πι ες 1 (χιουμοριστικόν): Ας ελπίσουμε να είμαστε μαζί, όταν το σηκώσει η ΘΡΥΛΑΡΑ!!! (χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα….)
Πι ες 2 (απολογητικόν) : Ζητώ συγγνώμη από τους συμπλόκερς για την ποδοσφαιροποίηση του blog. Αλλά είναι μεγάλη αγάπη η United. Και όχι μόνο.
1 σχόλιο:
Δεν το έπιασα αυτό για την απουσία.
Τη μόνη απουσία που είδα ήταν αυτή της θεας τυχης που κοιμόταν αγκαλια με τον σερ Αλεξ.
Σε κάθε περίπτωση το είχατε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας εχθές το βράδυ. Πάντα τέτοια!
Δεν το βλέπω πάντως να είσαστε μαζί μόλις το σηκώσει η θρυλάρα, υπάρχουν και τα βιολογικά όρια του ανθρώπου...:-)
Δημοσίευση σχολίου